Μια πανάξια Αθανίτσσα

Περνώντας χτες το πρωί από το Αθάνι, μέσα από το αυτοκίνητο, τράβηξε την προσοχή μας μια κυρούλα, που σκάλιζε τον κήπο της. Όσοι γνωρίζουμε τη ζωή στα χωριά παλιότερα, δεν μας κάνει εντύπωση. Οι γυναίκες δούλευαν στη γη το ίδιο σκληρά με τους άνδρες. Στις μέρες μας δεν είναι όμως συνηθισμένο το θέαμα, παρότι υπάρχουν ακόμα κάποιες λεβεντογυναίκες που συνεχίζουν να δουλεύουν με κόπο και ιδρώτα. Κάποιες φορές από αγάπη για τη γη περισσότερο, παρά για την ίδια την ωφέλεια.

Σταματήσαμε παρακάτω για να καμαρώσουμε από κοντά την δουλευταρού Αθανίτισσα. Μέχρι να φτάσουμε στον κήπο, είχε τελειώσει το σκάλισμα. Είχε, όπως είδαμε, βοτανίσει κιόλας. Ήταν λιγομίλητη και κάπως ντροπαλή στα παινέματα που τις έκαναν οι άλλες δυο κυράδες που ήρθαν στην κουβέντα μας. Εκείνες μας είπαν, πως η λεπτοκαμωμένη και αντρειωμένη Αθανίτισσα είναι στα ενενήντα της και καλλιεργεί μόνης της δυο κήπους!

Βιαζόταν να μας δει να φεύγουμε, λες και είχαμε εισβάλει απρόσκλητοι στον προσωπικό χώρο και τρόπο ζωής της. Εμάς όμως μας συγκίνησε τόσο, αυτή η προσπάθεια και η σχέση της με τη γη.