Μια παραδοσιακή νυφιάτικη φορεσιά από τα χέρια της Λαμπρινής

Η Λαμπρινή Θερμού διατηρεί για πάρα πολλά χρόνια ένα εργαστήριο – ατελιέ, στην πόλη της Λευκάδας. Θα λέγαμε πως τόσο η ίδια όσο και το εργαστήριό της, είναι ένας μικρός θησαυρός.

Μπορεί να ικανοποιήσει κάθε ενδυματολογική γυναικεία προτίμηση. Κατασκευάζει ό,τι μπορεί να επιθυμήσει μια γυναίκα για το ντύσιμό της. Πουλάει ακόμα έτοιμα και φινετσάτα Ιταλικά ρούχα. Έχει υφάσματα και χίλια δυο πράγματα απαραίτητα για το ράψιμο ενός ρούχου. Γνωρίζει πολλούς και καλούς προμηθευτές στην Αθήνα, έτσι πολύ σύντομα μπορεί να σε προμηθεύσει, οτιδήποτε θαμπώσει το μάτι σου.

Η Λαμπρινή κάνει όμως και πολλά άλλα. Βρίσκεται πίσω από πολλές αποκριάτικες στολές που αποφασίζουν τα γκρουπ και η ίδια σύντομα αναλαμβάνει να φέρει σε πέρας. Ακόμα και τα πανό που κρεμάστηκαν τη μεγάλη εβδομάδα στην Πλατεία, η Λαμπρινή τα κατασκεύασε και μάλιστα σε χρόνο ρεκόρ.

Δεν ασχολούμαστε όμως μαζί της γι’ αυτές τις δραστηριότητες. Η Λαμπρινή κατασκευάζει και παραδίδει εξολοκλήρου την παραδοσιακή νυφιάτικη φορεσιά της Λευκάδας. Είναι από τις ελάχιστες που ακόμα και σήμερα αφιερώνουν πολύ κόπο και προσπάθεια για να φτιάξουν αυτή την πράγματι σπάνια, πλούσια και μοναδική φορεσιά. Πολλές από τις φορεσιές που έχει κατασκευάσει βρίσκονται στο βεστιάριο του Ορφέα. Διαθέτει ο,τι χρειάζεται μια φορεσιά: ύφασμα για το φόρεμα και τον τζουμπέ, χάρτζα, γαϊτάνια και χρυσοκλωστές. Κατασκευάζει ακόμα το κρέπι, το κεφαλοπάνι, το φέσι και τη στέκα.

Η κατασκευή της παραδοσιακής Λευκαδίτικης φορεσιάς αποτελεί κατά κάποιο τρόπο παράδοση για την Λαμπρινή. Οι παλαιότεροι θυμούνται την μητέρα της Ελένη Θερμού. Είχε μια μικρή οικοτεχνία και κατασκεύαζε εκείνες τις πανέμορφες κούκλες με τις παραδοσιακές φορεσιές. Ήταν κομψοτεχνήματα. Διέθετε και κατάστημα μέχρι το 1988 στην Κεντρική αγορά της Λευκάδας απέναντι από το κατάστημα γυαλικών “Γεωργάκη”. Από μικρό κοριτσάκι η Λαμπρινή, σαν παιχνίδι στην αρχή, ήρθε σε επαφή με τη παραδοσιακή νυφιάτικη φορεσιά.

Σπούδασε οδοντοτεχνίτης και θα ασχολούνταν με αυτόν τον τομέα αν οι συνθήκες της ζωής δεν τα έφερναν αλλιώς. Αργότερα τελείωσε μια σχολή μοντελίστ και ξεκίνησε η πορεία της με το γυναικείο ντύσιμο. Σ’ αυτή την πορεία γρήγορα συναντήθηκε με τους ταφτάδες, τα χάρτζα, τα γαϊτάνια και της χρυσοκλωστές της νυφιάτικης φορεσιάς. Σαν «έτοιμη από καιρό» τα κατάφερε και συνεχίζει μέχρι σήμερα να καμαρώνει πολλές «νυφούλες» από τα δικά της χέρια.