Μια «συμμορία» αδέσποτων σκύλων στην παραλία του Κάστρου

Τρέφω καλές σχέσεις με τα μοναχικά σκυλάκια που τριγυρνάνε εδώ κι εκεί. Τα συμπονώ… Ο γνωστός μάλιστα Ραβίνος της αγοράς, είναι ο καλύτερός μου φίλος. Σταματώ μάλιστα και του μιλάω αρκετά συχνά.

Θεωρώ πολύ επιπόλαιους αυτούς που λόγω μόδας ή επίδειξης, υιοθετούν ένα σκύλο και όταν δούνε τα σκούρα τον διώχνουν. Δημιουργούν ένα τεράστιο πρόβλημα, για το οποίο τα ζωάκια δεν φταίνε καθόλου.

Τη Κυριακή στην παραλία του Κάστρου συνέβη κάτι που με συγκλόνισε. Στα καλά καθούμενα εμφανίστηκαν στη αμμουδιά 4 σκυλιά από διάφορες ράτσες και μεγέθη. Ήταν όλα πεντάμορφα. Το μεγαλύτερο ήταν τεράστιο, σκέτο θηρίο. Βάδιζαν όλα μαζί σαν ομάδα.

Μια μικρή συμμορία που συστάθηκε για να προσφέρει ασφάλεια σε εγκαταλελειμμένα σκυλάκια! Αντιμετώπιζαν πολύ πιθανόν, όλα, ένα κοινό πρόβλημα, την πείνα τους. Μου φάνηκε μάλιστα πως διέκρινα και ίχνη ιεραρχίας στην ομάδα.

Το μεγαλύτερο βάδιζε μπροστά και τα υπόλοιπα ακολουθούσαν. Βούτηξε μάλιστα και στη θάλασσα. Έμεινε λίγο στο νερό, βγήκε και τινάχτηκε. Τα υπόλοιπα έδειχναν να ψαχουλεύουν στην άμμο. Έπαιξαν λίγο. Τα δυο μάλιστα έκαναν και κάποιες αγκαλίτσες και μετά από λίγο αποχώρησαν ησύχως όλα μαζί.

Η ατμόσφαιρα στην παραλία ήταν από φιλική μέχρι αδιάφορη. Ο κόσμος ήταν ελάχιστος. Ένα ζευγάρι μάλιστα δίπλα μου είχε κι εκείνο ένα σκυλάκι, μια σταλιά. Μόλις τα είδε άρχισε να γαυγίζει!

Η ανασφάλεια, η επιθετικότητα, και η μοναξιά έχουν σαν συνέπεια τη δημιουργία αντικοινωνικών τάσεων στους ανθρώπους. Μα τα ίδια συναισθήματα δεν έχουν και αυτά τα σκυλάκια; Αν σ’ αυτά προσθέσουμε και την πείνα που θα τα θερίζει, το κράμα γίνεται επικίνδυνο….