Μια όμορφη πλατεία, μια εκκλησία και λίγα λόγια

Πλατεία Πάνου Γιαννούλη λέγεται η μικρή πλατεία λίγο πίσω από τον πεζόδρομο της αγοράς. Ελάχιστοι πρέπει να την ξέρουν μ’ αυτό το όνομα. Οι περισσότεροι όταν αναφερόμαστε στην περιοχή λέμε: «στην παλιά ΔΕΗ» ή στο Εργατικό κέντρο.

Η Εκκλησία είναι ο ναός του Αγίου Δημητρίου: «πρωτοϊδρύεται ως εξάρτημα μιας ισχυρής παλιάς μονής (της λεγόμενης Κόκκινης Εκκλησιάς) της ενδοχώρας στα 1688• γίνεται μετόχι της μονής (1704) αλλά γκρεμίζεται με τον σεισμό του ίδιου έτους και ξαναχτίζεται ως «συναδελφικός» πλέον ναός• ξαναγκρεμίζεται από σεισμό το 1825 και ξαναχτίζεται το 1830…»*

Η πλατεία μαζί με την εκκλησία θα μπορούσε να είναι μια από τις ομορφότερες γωνιές της πόλης, αν δεν ακολουθούσε τη μοίρα όλων των ακάλυπτων χώρων, που δεν είναι υπερυψωμένοι. Αυτοκίνητα την κατακλύζουν από κάθε μεριά, τόσο που ξεχνάς, ότι βρίσκεσαι σε πλατεία.

Πέριξ της πλατείας υπάρχουν τρία κτίρια, που είναι ιστορικά συνδεδεμένα με την πόλη της Λευκάδας. Μέχρι το τελος της δεκαετίας του ’60 η πλατεία ήταν σχεδόν το κέντρο της πόλης. Έσφυζε από κίνηση, ζωή και δραστηριότητα. Το κτίριο απέναντι από την είσοδο του Εργατικού κέντρου, στο οποίο υπάρχει ακόμα η πινακίδα της ΔΕΗ, εκείνη την εποχή στεγαζόταν ο προάγγελος της, η Ηλεκτρική Εταιρεία.

Το ερειπωμένο κτίριο ήταν το Παγοποιείο του Ράπτη. Αποτελούσε, μια από τις μεγαλύτερες επιχειρήσεις της εποχής, αφού τόσο τα οικιακά ψυγεία όσο και αυτά των επιχειρήσεων χρησιμοποιούσαν πάγο.

Αυτό το κτίριο ήταν επίσης μια μεγάλη βιοτεχνία για την εποχη. Ηταν το εργαστήριο παραγωγής σαλαμιού των αδελφών Βούλγαρη. Απασχολούσε πάνω από δέκα άτομα προσωπικό και τροφοδοτούσε με σαλάμια, εκτός από την την ντόπια αγορά και την Αθήνα.

Δυστυχώς ούτε στην πόλη της Λευκάδας αλλά ούτε και σε ολόκληρο το νησί έχουμε καταφέρει να κρατήσουμε ζωντανό ένα βιοτεχνικό κτήριο, που να μαρτυρά τη συνέχεια της ζωής και της δραστηριότητας μέσα στο χρόνο, π.χ. ελαιουργεία, τα κτίρια των Αλυκών κ.λ.π. όπως έχουν κάνει άλλοι λαοί που σέβονται την ιστορία τους. Ίσως δεν θέλουμε να υπάρχει τίποτα που να συνδέει το νησί με το χτες;

Βιολέττα Σάντα

*«Ο τόπος και οι άνθρωποι στη Λευκάδα, του Σπ. Ι. Ασδραχά