Μικρές στάσεις μιας μεγάλης βόλτας

Μια μεγαλούτσικη βόλτα με μικρές στάσεις, έκανα σήμερα το απόγευμα. Ξεκίνησα από το σπίτι μου, πέρασα μπροστά από το σημείο που χτίζεται το νέο Νοσοκομείο, διέσχισα το δρόμο της Αγίας Μαρίνας και επέτρεψα από το δρόμο περιμετρικά της λιμνοθάλασσας.

Μου έκανε τόση εντύπωση αυτή η νεροκολοκυθιά που είδα καθοδόν, που προς στιγμή νόμισα ότι είναι ολόκληρο δέντρο! Όπως μου είπε και μου έδειξε η ιδιοκτήτρια η νεροκολοκυθιά είναι ένα μικρό αναρριχώμενο φυτό, που η ίδια το έβαλε να αγκαλιάσει μια λεμονιά. Αυτή δεν σταμάτησε να μεγαλώνει.

Τα κολοκύθια είναι ακόμα «άγουρα». Με τον καιρό σκληραίνουν, κιτρινίζουν, σιγά –σιγά η εσωτερική ψίχα απορροφάται και μένουν μόνο τα σπόρια. Αν ανοίξουμε μια τρύπα στην κορυφή εύκολα φεύγουν. Αυτά τα νεροκολόκυθα τα χρησιμοποιούσαμε στο χωριό στη δεκαετία του ’60 για να μεταφέρουμε νερό. Ήταν για την εποχή σαν … θερμός!

Είναι ο Νίκος Μπακόλας από το Φρύνι με το πανέμορφο άλογο του, τον Κεραυνό, όνομα και πράγμα. Δείχνει να το αγαπά τόσο πολύ!

Το εκκλησάκι της Αγίας Μαρίνας.

Οι ερωδιοί της λιμνοθάλασσας πάντα μου ξεγλιστράνε!

Και τα καλάμια είναι πανέμορφα δίπλα το Ιβάρι

Οι τελευταίες ακτίνες του φωτός όπως αντανακλούν και ζεσταίνουν τα νερά του Ιβαριού.