Ο αποχαιρετισμός ενός Μπρανέλου

Το ποίημα που ακολουθεί το έγραψε λίγο πριν πεθάνει ο Νικηφόρος Γεωργάκης. Η επιθυμία του ήταν να διαβαστεί στη κηδεία του. Η οικογένειά του μου ανέθεσε να το διαβάσω εγώ.

Υπήρξε εργοδηγός της ΔΕΗ.Υπήρξε ένας ευαίσθητος καλός Λευκαδίτης που είχε το χάρισμα να γράφει σατιρικά ποιήματα.

Ελπίζω να μπορέσουμε να τα εκδώσουμε κάποτε.

Με εκτίμηση

Κώστας Κατωπόδης

Ο αποχαιρετισμός ενός Μπρανέλου

Έχοντας τρέλα στο μυαλό και μπόλικη μαγεία
Θέλω να σας αποχαιρετήσω φίλοι μου χωρίς καμία βία.

Γεννήθηκα στην όμορφη και λαμπερή Λευκάδα
Ένα ωραίο πρωινό με όμορφη λιακάδα.

Όταν με βαφτίσανε με βγάλαν Νικηφόρο
Τη νίκη να φέρω πάντοτε με τρόπο καρποφόρο.

Μεγάλωσα στη μούτελη, τη Χρύσω είχα μάνα
Όλο τον κόσμο αγάπησα και του ’δωσα τα πάντα.

Στου Αι Βασίλη τα σοκάκια έτρεχα με μανία
Να ζήσω ήθελα πολύ, να είναι όλα μία μαγεία!

Γι’ αυτό και αποφάσισα στη ΔΕΗ να σταδιοδρομήσω
όλα να είναι μαγικά με φως να τα πασπαλίσω.

Τη Κική ερωτεύτηκα και πήρα για γυναίκα
μου χάρισε τέσσερα παιδιά, τα αγάπησα χωρίς μέτρα.

Μα όταν κάποτε αντίκρυσα τη μονάκριβη εγγονή μου
Ένοιωσα ότι την αγάπησα πιότερο από παιδί μου.

Οι φίλοι με συντρόφευαν σε όλες μου τις τρέλες
Γελούσαμε μαζί όλες αυτές τις μέρες.

Τι όμορφα που είναι εδώ, εκεί μπροστά στο μώλο
Φίλοι, κουβέντα και καφές και ψάρια με το δόλο.

Μα ήρθαν καιροί περίεργοι, ξεπούλησαν την Ελλάδα
Έχουμε όμως για όπλο μας πάντοτε τη καντάδα.

Κι αφού όλα εμαύρισαν σε τούτο εδώ τον τόπο
Έναν άγγελο συνάντησα μια μέρα μες το δρόμο.

«Το σώμα σου κουράστηκε» μου είπε με ωραίο τρόπο.
«Τι λες να σε συντρόφευα προς ένα άλλο τόπο;»

«Μου λες δηλαδή εσύ να αφήσω τη Λευκάδα
Που τόσο πολύ αγάπησα και λάτρεψα σαν μάνα;»

«Σου λέω μόνο αν θες στο φως να ξαναέρθεις
Βλέποντας τι όμορφο έχεις στη ψυχή μπορείς να τα καταφέρεις.»

Ας δω είπα κι εγώ μπορώ να προχωρήσω και όλους αυτούς που αγαπώ να τους αποχαιρετίσω;

Στην ψυχή μου καλά έχω κλεισμένους όλους,
Το Θεό, την οικογένεια μου και τους πιο καλούς μου φίλους.

Αφού λοιπόν δε με νοιάζει τίποτα άλλο να αφήσω
Παίρνοντας μόνο τη ψυχή μπορώ να προχωρήσω.

Και ήρθε ο καλός μου άγγελος και μου πιάσε το χέρι
Για να πετάξουμε μαζί να γίνουμε ένα αστέρι!

Αγαπημένοι μου εσείς και λατρευτοί μου φίλοι κάν τε μου μια τελευταία χάρη,
τρέξ τε και ζήστε τη ζωή έχοντας περίσσια χάρη.

Μα μόνο να θυμάστε που και που κι εμένα τον τρελό και όμορφο μπρανέλο, εκεί ψηλά που θα κατοικώ κι εσάς θα περιμένω!