HomeΕΛΙΞΗΡΙΑ ΜΝΗΜΗΣΟ γερουσιαστής Ευτύχιος Ζαμπέλης και η υπό διερεύνηση εξέγερση των χωρικών στη Λευκάδα, το 1819.

Ο γερουσιαστής Ευτύχιος Ζαμπέλης και η υπό διερεύνηση εξέγερση των χωρικών στη Λευκάδα, το 1819.

– Η εξέγερση των χωρικών της Λευκάδας το 1819 είναι ένα από τα σημαντικότερα περιστατικά στο νησί τα χρόνια της Προστασίας. Αφορμή για την εξέγερση υπήρξε η απόφαση της Βουλής μετά από πρόταση του Επαρχιακού Συμβουλίου Λευκάδας να επιβληθεί στον αγροτικό και αστικό πληθυσμό της Λευκάδας πρόσθετη φορολογία για την κατασκευή της διώρυγας μεταξύ Λευκάδας και Ακαρνανίας. Δεν θα αναφερθούμε στα περιστατικά , έχουν γράψει γι αυτά οι Π. Χιώτης , Ιω. Ν.Σταματέλος , Κων. Μαχαιράς , Π. Ροντογιάννης , και τελευταία οι Τριαντάφυλλος Σκλαβενίτης , Δημήτρης Τσερές ,Thomas W. Gallant , και Σπυρίδων Α. Σκλαβενίτης ο τελευταίος με υλικό από τα Βρετανικά Αρχεία και τον Ευρωπαϊκό τύπο της εποχης.

– Στις 21 Αυγούστου 1819 το πρωί ο Εξοχότατος Φελίτσε Ζαμπέλης Γερουσιαστής του Ιονικού Κράτους αναχώρησε για την Αγ. Μαύρα για υποθέσεις του στο νησί και μικρή διαμονή. Την στιγμή της επιβιβάσεως του Γερουσιαστή τα κανόνια του Παλαιού Φρουρίου κανονιοβολούσαν προς τιμήν του.

– Ο Ζαμπέλης γεννημένος στα 1767 στην Αγία Μαύρα, ειν’ άγνωστο αν σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Βονωνίας, ή της Πίζας , ή της Παβίας. Δεν έχουμε στοιχεία , ούτε χρησιμοποιούν τον χαρακτηρισμό «δόκτωρ» όσοι αναγράφουν το επίθετό του ή το αξίωμά του κατά περιόδους. Όμως είχε σπουδαία μόρφωση , ίσως από σχολείο στα Γιάννενα , την Άρτα , την Κέρκυρα ή αλλού στον ελληνικό ήστον Ιταλικό χώρο.

-Τον Λουδοβίκο – Φελίτσε Ζαμπέλη γιο του Αναστασίου και εγγονό του Δημητρίου, τον βρίσκουμε την περίοδο των Δημοκρατικών Γάλλων 1797 – 1798 Γραμματέα της Προσωρινής Δημοκρατικής Κυβέρνησης στο πρώτον έτος της Λευκαδίας ελευθερίας στις 30 Ιουλίου 1797. Στις 16 Απριλίου 1798 διορίστηκε Ειρηνοδίκης και μέλος στην Επιτροπή του Εμπορίου. Τον Ιούλιο 1798 διορίστηκε μέλος της οργανωτικής επιτροπής επί της εορτής της καταλήψεως της Μάλτας υπό του Βοναπάρτου. Την περίοδο της Ρωσσο – Τουρκικής Προστασίας 1798 – 1800 είναι το πρώτο χρόνο Σεκρετάριος στο Σενάτο, και μετά Εξ Απορρήτων. Το Φεβρουάριο 1802 επί Πολιτείας των Επτά Ηνωμένων Νήσων 1800 – 1807 είναι Εξ Απορρήτων της Επικρατείας, το Μάρτιο του 1805 είναι μεταξύ των προσωρινών αξιωματούχων του Κράτους , τις 18 Μαΐου 1806 ε.π. θα διοριστεί από την Κυβέρνηση Υπουργός της Λευκάδας και τον Οκτώβριο του ιδίου έτους θα σταλεί από την Κυβέρνηση από την Κέρκυρα στη Λευκάδα να βοηθήσει στην άμυνα κατά του Αλή Πασά. Ο Ευτύχιος Ζαμπέλης διορίστηκε το 1807 από τους Γάλλους Έπαρχος Ζακύνθου. Όταν οι Άγγλοι κατέλαβαν το νησί το 1809 συνεκλήθη αλλά σε λίγο καιρό απελευθερώθηκε και περιέργως του δόθηκε άδεια να φύγει με προορισμό την Γαλλοκρατουμενη Κέρκυρα. Πριν από τις 17/29 Μαΐου 1810 γίνεται προσωρινός Διοικητής Παξών και μάλλον και Αντίπαξων ως τις 3/15 Φεβρουαρίου 1814 που οι Άγγλοι κατέλαβαν τα νησιά. Ο Φελίτσε Ζαμπέλης , παρ ότι πρώην Γαλλόφιλος όπως και τόσοι άλλοι παρόμοιοί του , δεν εξαφανίστηκε από την πολιτική ζωή του τόπου με την κατάληψη των Επτανήσων , αλλά προσχώρησε στους Άγγλους άγνωστο πως και στις 3 Μαΐου 1816 τον βρίσκουμε Πρόεδρο στο Εγκληματικό Δικαστήριο στην Αγ. Μαύρα.

Μέλος του πρώτου διορισμένου από τον Αρμοστή Μαίτλανδ στις 7 Ιανουαρίου 1817 ενδεκαμελούς Πρώτιστου Βουλευτηρίου, (Καταρκτικόν Συμβούλιον ονομάστηκε μετά από λίγο) ως εκπρόσωπος της Αγ. Μαύρας , διορισμένος ως μέλος του Πρώτιστου Συμβούλιου (δηλ. του Καταρκτικού) από τον Αρμοστή Μαίτλανδ στις 25 Ιανουαρίου 1817 στην επιτροπή για την εξέταση κατά της Επιβουλευτικής Συνωμοσίας η οποία «εσώζετο εις τας Επαρχίας ταύτας , εις την οποίαν ενείχοντο διάφορα έγκριτα και αξιότιμα Υποκείμενα» με ιδιαίτερα συγχαρητήρια από τον Αρμοστή για το έργο του στην επιτροπή , μέλος της 40 μελους Πρώτης Νομοθετικής Συνέλευσης η οποία πρόεκυψε από τις εκλογές στις 27 Μαρτίου / 8 Απριλίου 1817 ως μέλος του διορισμένου Καταρκτικού Συμβουλίου από τον Αρμοστή Μαίτλανδ στις 7 Ιανουαρίου1817 , ¨εκλέχτηκε¨ από την Νομοθετική Συνέλευση Γερουσιαστής Αγ. Μαύρας από την 1 Ιανουαρίου 1818.

– Ειδοποιημένος ο Γερουσιαστής από τους διορισμένους στη τοπική Διοίκηση δικούς του ανθρώπους αλλά και τους υποστηρικτές της Προστασίας οι οποίοι αντιλήφτηκαν πριν από την έναρξη είσπραξης της ειδικής φορολογίας για το έργο της διάνοιξης της διώρυγας την καλλιέργεια δυσαρέσκειας από τους αντιπολιτευόμενους το νέο καθεστώς , δίπλα στους οποίους είχαν συμπαραταχτεί υποστηρικτές των θέσεών τους πολλοί ευκατάστατοι της πόλης οι οποίοι θα πλήρωναν αρκετά χρήματα , κι ένα πολυπληθές σώμα μικροκτηματιών κι εμπόρων που υπό το πρόσχημα αναγκών της πόλης συνεχώς υποχρεούντο σε φορολογικά βάρη , ταξιδέψε στην Λευκάδα. Ο Ζαμπέλης γνώριζε πως μέσα στις αλλαγές των κυρίαρχων , έβρισκαν τρόπους να εκφραστούν οι τοπικές αντιθέσεις και αντιπαλότητες των τάξεων , οι οποίες με τις περιστασιακές συμμαχίες τους διεκδικούσαν να βελτιώσουν τις θέσεις τους και θέλησε να προσεγγίσει και να κατανοήσει την διαμορφούμενη κατάσταση για να προλάβει τις όποιες αντιδράσεις των. Οι αντιπολιτευόμενοι φίλοι και συνεργάτες του κόμη Μοντσενίγου , οι φίλοι και συνεργάτες του Ιω. Καποδίστρια και οι φίλοι και συνεργάτες του Στυλ. Βλασσόπουλου , δηλαδή οι οικογένειες Στεφανίτζη , Μάρκου Χαλικιόπουλου , Τζαρλαμπά , Καμπά , κα , οι οποίες στις περιόδους 1797 – 1798 επί Δημοκρατικών Γάλλων , 1798 – 1800 κατά την Ρωσοτουρκικη προστασία , 1800 – 1807 στην Πολιτεία των Επτά νήσων (υπό την επιρροή της Ρωσίας) , και 1807 – 1810 επί Αυτοκρατορικών Γάλλων που είχαν πρωταγωνιστικούς πολιτικούς ρόλους κι είχαν υπό τον έλεγχό τους μεγάλες λαϊκές μερίδες του πληθυσμού στην ύπαιθρο αλλά διατηρούσαν επιρροή και στο πληθυσμό της πόλης , αναδείκνυαν την δεσποτική και σατραπική διοίκηση του Μαίτλανδ και πως το Σύνταγμα που σχεδίασε και εφάρμοζε ο Μαίτλανδ δεν ήταν τίποτε άλλο παρά ένας θεσμός ανελεύθερος και απαίσιος που έδενε τους Ιόνιους. Αλλά οι αντιδράσεις φαίνεται δεν είχαν σχέση μόνον με τα τέλη για τη διώρυγα και τον προλιμένα.

Οι κυκλοφορία των νομισμάτων και οι ισοτιμίες, οι επιβαρύνσεις από τις αποφάσεις της Κυβέρνησης για πληρωμές στα Οφίκια της Αστυνομίας και στα Δικαστήρια , με τους Κανονικούς Καταλόγους των Κριτηρίων για τέλη που έπρεπε να καταβάλλονται για τις «κρισολογικές Υποθέσεις» στο Εφορείο της Τελεσιουργού Αστυνομίας , έστω κι αν στην Αγ. Μαύρα θα πλήρωναν μόνον τα δύο τρίτα των δικαιωμάτων απ όσα πλήρωναν στα νησιά Κέρκυρα Κεφαλληνία και Ζάκυνθο, «κατά δε μόνον το ήμισυ εις τας άλλας νήσους» , οι επιβαρύνσεις για την καθαριότητα στην Αγ. Μαύρα σε όσους είχαν ανοιχτά Φαρμακοπωλεία , Εμπορικά η άλλα εργαστήρια , «εις τα οποία να πωλώσι κάθε λογής πραμάτειαν η να δουλεύωσι» , κι έπρεπε να πληρώνουν την ημέρα για την καθαριότητα των δρόμων «μήτε ολιγώτερον από δύο , μήτε περισσότερον από δώδεκα Γαζέτας» οι επιβαρύνσεις για πληρωμές για το Εφορείο της Υγείας στο κάθε Νησί για το Λοιμοκομείο για εμπορεύματα , πλοία , βάρκες , έγγραφα κλπ η απόφαση με τα μέτρα σχετικά με την τιμή και την προστασία του αλατιού , είχαν προκαλέσει γενικότερη αναστάτωση και η αντιπολίτευση με επιχειρήματα κατά των δασμών και της φορολογίας στήριζε τις διαμαρτυρίες εναντίον του Θησαυροφυλακίου της Αγίας Μαύρας και κατά της Προστασίας. Φαίνεται πως τις μέρες της παραμονής του στη Λευκάδα ο Γερουσιαστής Ζαμπέλης από συζητήσεις με τον Τοποτηρητή Στόβεν , τον Έπαρχο Νικόλαο Καββαδά , τους Λευκαδίους Νομοθέτες , Δρα Αγγ. Κόνδαρη , Δρα Πετρ. Πετριτζόπουλο , Σπυρ. Κονιδάρη , Φιλιπ.Καλκάνη , Θωμά Βαφέα , τον Δημόσιο Θησαυροφύλακα Ιω. Ψωμά και τους Επαρχιακούς συμβούλους Πάνο Μαρίνο , Νικόλαο Σταύρο , Ανδρέα Φετζη , Ιωάννη Μαρίνο και Ιωάννη Κονιδάρη , ενημερώθηκε ότι ναι μεν η αναγκαιότητα κ’ η χρησιμότητα του έργου της διάνοιξης της διώρυγας δεν αμφισβητείτο από τους κατοίκους του νησιού , άλλα ότι καλλιεργείτο πλέον η άποψη κι εθεωρείτο άδικο να πληρώσουν συμμετοχή μόνον αυτοί , όταν μάλιστα το έργο είχε ωφελούμενους τους ναυτιλλόμενους και τους εμπορευόμενους και πέρα από το Ιόνιο Κράτος. Το τελευταίο για τους ωφελούμενους είναι βέβαιο πως το είχαν συζητήσει ο Ζαμπέλης με τον Πρόεδρο της Γερουσίας και με τους υπόλοιπους Γερουσιαστές στη Κυβέρνηση. Ίσως είχαν ξεκινήσει να σχηματίζουν και την τελική απόφαση , που μπορούσε με υποχωρήσεις να ψηφιστεί και να εφαρμοστεί , θα πούμε πιο κάτω.

– Ότι ζήτησε ο Ζαμπελης απ όλους τους ανθρώπους της Διοίκησης την γενικότερη υποστήριξη της αναγκαιότητας του έργου και της επιβολής της ειδικής φορολογίας σύμφωνα με την απόφαση του Επαρχιακού Συμβουλίου είναι σίγουρο. Ότι συζήτησε με τους εμποροπλοιοκτήτες και τους παρουσίασε γενικά τους Κυβερνητικούς σχεδιασμούς για την επιβολή τελών διέλευσης της διώρυγας και τελών πρόσδεσης όλων των μεγάλων ιστιοφόρων στο προλιμένα που θα κατασκευαζόταν είναι αποδεκτό . Ότι συζήτησε με τον εμπορικό κόσμο της πόλης για τους δασμούς στα εμπορεύματα και στα αγροτικά προϊόντα , ότι συζήτησε με εκπροσώπους των χωρικών για τους δασμούς στη γεωργοκτηνοτροφική παραγωγή γνωρίζοντας ότι η οικονομία των χωρίων στηριζόταν κατά βάση στο κρασί το λάδι την κτηνοτροφία και τα δημητριακά και λειτουργούσαν οι χωρικοί με βάση τις ανάγκες της επιβίωσής τους , ότι συζήτησε και για την πολιτοφυλακή , για τους δραγάτες , για τις θεωρημένες άδειες εξόδου από το νησί , κα. είναι βέβαιο . Ότι με τους λεμβούχους μεταφορείς , τους γονδολιέρηδες και τους ιδιοκτήτες των μονόξυλων (πριαριών) θα προχώρησε σε κάποιες συζητήσεις για τέλη διέλευσης και πρόσδεσης με αόριστες αναφορές για το ύψος τους , είναι πιθανό. Ότι σ’ όλους αυτούς κυρίως μετά τις διαβεβαιώσεις για την συγκέντρωση χρημάτων και από τους λοιπούς χρήστες του νέου Λιμένα και του νέου Αύλακα από το Ιόνιο Κράτος αλλά και πέρα από αυτό , εξήγησε την αναγκαιότητα της λήψης των αποφάσεων του Επαρχιακού Συμβουλίου και της Κυβέρνησης για δασμούς , τέλη , φόρους , δικαιώματα είναι παραδεκτό. Μπορεί να αποδέχτηκε να μεταφέρει στη Κεντρική Κυβέρνηση και κάποιες προτάσεις όλων αυτών , κάποιες άλλες ιδέες για την χρηματοδότηση του έργου , δηλαδή με ποιους άλλους τρόπους να εισπραχτούν χρήματα δίχως σπουδαίες επιβαρύνσεις του Λαού του νησιού. Πάντως από τις συζητήσεις μεγάλης ή μικρής διάρκειας με μονολόγους λόγω της θέσης του ή διαλόγους λόγω των ερωτημάτων των αγωνιούντων για το τι θα επιβαρυνθούν , με περισσότερες η λιγότερες ώρες επαφής με όλους αυτούς και τις αντιπαραθέσεις όσων έβλεπαν πως θίγονται , μάλλον κατάληξε στην άποψη πως θα προκύψουν αντιδράσεις όχι όμως σπουδαίες.

– Ο Ζαμπελης όμως φαίνεται πως και με τον «προς καιρόν» Αρχηγό της Εκκλησίας της Αγ. Μαύρας , τους δυο Συμβούλους , τον Γραμματέα και τον Βουλευτικό Συνήγορο για τα Εκκλησιαστικά έθιμα συναντήθηκε και συζήτησε για την φορολογία και όσα οι ιερείς εξέφραζαν στα χωριά τους , ίσως και με ιερείς και μοναχούς του νησιού και τους παρουσίασε τους σχεδιασμούς για τα Εκκλησιαστικά ζητήματα και κυρίως την πρόθεση της Κυβέρνησης να βάλει υπό την Διοίκηση του Γενικού Συνάκτη των Αυθεντικών Εισοδημάτων τα κινητά και ακίνητα αγαθά των εκκλησιαστικών και ιερών τόπων του Ιονίου Κράτους και συνεπώς και της Αγ. Μαύρας. Επιλεγμένοι ο προς καιρόν Αρχηγός , ο Βουλευτικός Συνήγορος , οι σύμβουλοι και ο γραμματέας της εκκλησίας της Αγ. Μαύρας γιατί ήταν της αρεσκείας των ανθρώπων της Κυβέρνησης και των οργάνων του Αρμοστή , είναι εύκολο να δεχτούμε πως δεν πρόβαλλαν καθόλου αντιδράσεις. Δεν μπορούμε όμως να φανταστούμε , όχι από την απογοήτευση αυτών που πριν κατείχαν τις θέσεις και όσων ήθελαν να γίνουν «αξιωματικοί» που δεν επιλέχτηκαν , αλλά από τους ιερείς που προέρχονταν από τις λαϊκές τάξεις , ήταν γέννημα και ανάθρεμμα της φτωχολογιάς της οποίας αποτελούσαν μέσα στο κλήρο το προέκτημα , μια καταφατική απάντηση μπροστά στην ανατροπή των θρησκευτικών δεδομένων και στην τακτική της Κυβέρνησης με βάση το Σύνταγμα να επεμβαίνει ανοιχτά στα εκκλησιαστικά πράγματα επιδιώκοντας την διάσπαση της ενότητας του Ορθόδοξου κλήρου των νησιών και την εξάρτησή του από την οικονομική επιρροή και τα κελεύσματα της Προστασίας. Είναι όμως στα πραγματικά όρια και μπορεί ανάλογα να εκτιμηθεί μια απάντηση ιερέων και μοναχών , ότι η απόφαση της διοικήσεως για την καταγραφή της περιουσίας των Εκκλησιών και των Μονών με το πρόσχημα της διορθώσεως των καταχρήσεων απέβλεπε στην απογύμνωση από τους αδέσμευτους οικονομικούς πόρους των και την υποταγή του Κλήρου στις πολιτικές σκοπιμότητες των ξένων.

-Με εμπειρίες από την συμμετοχή του πολλά χρόνια στη Διοίκηση και την Δικαιοσύνη ο Γερουσιαστής αντιλήφτηκε ότι και οι περισσότεροι ιερείς και μοναχοί , στις πολιτικές , στις διοικητικές , στις οικονομικές και στις εκκλησιαστικές αποφάσεις της Κυβέρνησης , ήταν επιφυλακτικοί ή δεν έδειχναν ευχαριστημένοι.

-Τους Άγγλους τους δέχτηκαν και οι Λευκάδιοι με αισθήματα ανακούφισης , γιατί περίμεναν απ αυτούς ειρήνη ,ασφάλεια και καλή διοίκηση. Όμως με όσα άκουγαν , όσα αποφασίζονταν , και όσα ζούσαν , τουλάχιστον για την «καλή Διοίκηση» έβλεπαν πως οι προσδοκίες τους διαψεύδονταν.
– Διαπιστώσεις και δεδομένα για την δυσαρέσκεια των κατοίκων της πόλης και των χωριών υπήρχαν κι είχαν καταγραφεί και προέρχονταν από γεγονότα που γνώριζαν στο Αρμοστείο και στην Κυβέρνηση στη Κέρκυρα. Η αποτυχία να συναθροιστεί η Σύγκλητος έξη φορές σε διάστημα ενός χρόνου για να εκλέξει τους τρεις αναπληρωτές Νομοθέτες από την Λευκάδα στη Νομοθετική Συνέλευση , εμφάνιζε την πολιτική δυσαρέσκεια. Ίσως να την καλλιεργούσαν οι αντιπολιτευόμενοι , οι πρώην αξιωματούχοι ή οι ευκατάστατοι , οι «άρχοντες» της πόλεως και των χωριών , αλλά ήταν εμφανής. Το ένα τρίτο των εγγεγραμμένων στον εκλογικό κατάλογο ήταν κάτοικοι της πόλης. Οι εγγεγραμμένοι εκλογείς της πόλης μαζί με εγγεγραμμένους των πλησιέστερων χωριών εμφανιζόμενοι στο χώρο της εκλογής , θα σχημάτιζαν «τον επιζητούμενο νόμιμο αριθμόν» για την Συνάθροιση της Συγκλήτου.

– Τις πολιτικές και διοικητικές αποφάσεις της Κυβέρνησης που είχαν μπροστά τους με Προκηρύγματα και Δηλοποιήσεις , και κυρίως τις αποφάσεις της που παρουσίαζαν τα Δασμολόγια καθώς είχαν ανακοινωθεί πρόσφατα , γνώριζαν στη Κέρκυρα , ότι οι κάτοικοι τις αντιμετώπιζαν κριτικά , καχύποπτα , κι έχοντας ενθάρρυνση από τους αντιδραστικούς , που είχαν πρόγραμμα «να παρεμβάλουν διαρκώς εμπόδια εις οιονδήποτε μέτρο της Αγγλικής Προστασίας». Και πριν τον ερχομό των Εγγλεζων οι κάτοικοι των νησιών άκουγαν πως θα έχουν υπηρεσίες και θα γίνουν έργα με χρήματα από τις φορολογίες , χρόνια πλήρωναν φόρους , χρόνια έβλεπαν φόροι παλιοί να τροποποιούνται η να καταργούνται και χρόνια έβλεπαν νέοι φόροι να επιβάλλονται. Όμως οι υπηρεσίες παρέμεναν άθλιες και έργα δεν είχαν γίνει.

-Από τον Γεώργιο Τυπάλδο Ιακωβάτο στην Ιστορία της Ιόνιας Ακαδημίας έχουμε περιγραφή της κοινωνικής κατάστασης και των συνθηκών της ζωής στα Επτάνησα: «[…] οι φόροι δεν γεννούσαν κανένα ωφέλιμο έργο. μόνο ένα μέρος ρουφούσαν οι υπερβολικοί μισθοί, τα άλλα τα μοιράζονταν οι αφεντάδες. […] αδιάφορο ήτανε αν ανάπνεε κανείς αέρα βαλτώδη , αν επλημμύριζ’ η θάλασσα τα σπίτια , αν εθέρζε τα νήπια ο αέρας της λίμνης , αν εκολύμπαε ο κάτοικος της εξοχής μέσα στα σύγνεφα την υγρασία χλωμός χλωμός , ενώ ο ροδοκόκκινος αφέντης με το ποτήρι κρασί εμοίραζε τα αξιώματα κηρύττοντας πως όλα είναι σε τάξη.[…]»

– Αλλά και για τη Τοπική Διοίκηση , η εκτίμηση των λαϊκών στρωμάτων με τις εμπειρίες του παρελθόντος ήταν συγκρατημένη , και γράφει ο Ιακωβάτος : «[…] Οι αξιωματικοί δυο λογιών άνθρωποι ητανε ή κακούργοι ή παναδένοι. Οι πρώτοι φυσικό το είχανε , σαν το φίδι το(ν) Αλωνάρη , να κάμουμε κακό και σα να μην είχανε βυζάσουνε μάνας γάλα Ρωμαίας γλυκό γάλα εστοχαζόντανε τους αδελφούς τους σαν πέτρες. Οι άλλοι με τη καρδούλα τους την πήλινη, άγια λείψανα , χωρίς να πούνε ποτέ τους τ όχι , εκλίνανε το κεφάλι και του άλλου η τύχη ήτανε αποφασισμένη. Και οι πρώτοι και οι δεύτεροι , με φύση διαφορετικιά , εσυμφωνούσαν εις το να μην φροντίζουν παρά δια τον εαυτό τους ως και με τη θυσία της ζωής τους και της τιμής τους , να συμβουλεύουνε να γένεται το κακό , να επιδοκιμάζουν τυφλά ο τι έκανε ο ξένος και να βλέπουνε με ανδρεία τα αμελημένα καλά που εμπόριε να λάβει ο τόπος.[…]»

-Βέβαια και οι αποφάσεις που αφορούσαν θρησκευτικά θέματα ή ρύθμιζαν διοικητικά ζητήματα με σκοπό την ανασυγκρότηση και την λειτουργία της εκκλησίας του Ιονίου Κράτους , αντιμετωπίζονταν με σκεπτικισμό. Η απόφαση της Κυβέρνησης για την Ορκοδοσία που συγκρούονταν με την υπερβολική ευαισθησία των κατοίκων των νησιών στα θέματα της θρησκείας και οι άλλες αποφάσεις για την διαχείριση των εκκλησιών , την καταγραφή των μοναστηριακών κτημάτων και των περιουσιών των εκκλησιών είναι από τις χαρακτηριστικές περιπτώσεις. Μετά την απόφαση για τον Όρκο στις αρχές Σεπτεμβρίου 1818 , μια νέα απόφαση της Κυβέρνησης στα μέσα Δεκεμβρίου 1818 περί του τρόπου επικυρώσεως «των μαρτυρικών γραμμάτων του Βαπτίσματος» δια την έκδοσιν διαβατηρίων , ήρθε να προκαλέσει στους ιερείς και στους κατοίκους των Νησιών ανησυχία και προβληματισμούς.

– Στις τελευταίες μέρες του ίδιου μήνα , η Βουλή που είχε ξεκινήσει από ζητήματα εκκλησιαστικά κατώτερης σημασίας , αποφάσισε να υλοποιήσει την εφαρμογή όσων το Σύνταγμα όριζε από την πρόσδεση της Εκκλησιάς στη Διοίκηση του Κράτους. Ήταν η έναρξη του σχεδιασμού , να πάρει στα χέρια της η Διοίκηση του Κράτους όλα όσα αφορούσαν την Εκκλησία. Το επόμενο διάστημα στις 23 Μάρτιου 1819 θα εκδοθεί η 7η Πράξη του Κοινοβουλίου για τον τρόπο της χειροτονίας των ιερέων και των διακόνων.

– Την ανατολή της Κυριακής (5 Σεπτεμβρίου 1819) ο Εξοχότατος Κύριος Φελίτσε Ζαμπέλης επέστρεψε από την Αγ. Μαύρα στη Κέρκυρα. Κατά την αποβίβαση του , τα κανόνια του Παλαιού Φρουρίου χαιρετούσαν την επιστροφή του με κανονιοβολισμούς.

– Στις 15 Σεπτεμβρίου 1819 ε.π. όταν στους Σφακιώτες ξεκινούσαν τα πρώτα επεισόδια , στη Κέρκυρα η Κυβέρνηση αποφάσιζε να δημοσιεύσει την απόφασή της , για τις δίχως αναστολή κατασχέσεις σε βάρος των αγροτών χρεωφειλετών και κατά την διάρκεια των διακοπών των δικαστηρίων.

-Δυο μέρες μετά στις 17 Σεπτεμβρίου 1819 ε.π., θα εκδώσει και το ΙΑ ΨΗΦΙΣΜΑ κατά το 16ο Άρθρο , 3ο Τμήμα , 2ο Κεφάλαιο του Πολιτεύματος του 1817. Προσδιόριζε μ αυτό έναν Κανονικό Κατάλογο των δοσιμάτων , όσα θα λαμβάνονται από τα Εμπορικά Πλοία , δια το Θησαυροφυλάκιον του Αύλακος της Αγίας Μαύρας. Ίσως οι Γερουσιαστές σχεδίασαν τον Κανονικό Κατάλογο , μετά την επιβολή των δασμών στους κατοίκους της Αγ. Μαύρας το 1818 για να ενισχυθεί οικονομικά «το Θησαυροφυλάκιο του Αύλακος» και ήθελαν , αφού ψηφιστεί να τον εμφανίσουν σαν ενδιαφέρον της Κυβέρνησης για το νησί. Πιθανόν να το ολοκλήρωσαν μετά την επιστροφή του Γερουσιαστή Ζαμπελη από την Αγ. Μαύρα στις 5 Σεπτέμβρη με πρωτοβουλία του , και αφού ενημερώθηκαν πως είχαν τα πράγματα στο νησί που εκτός των ανθρώπων της Τοπικής εξουσίας οι οποίοι εξαρτώντο από την Κυβέρνηση και στήριζαν το έργο στη διώρυγα και στο προλιμένα , υπήρχαν οι υποκινούμενες αντιδράσεις από όσους ήταν απέναντι στη νέα κατάσταση και άλλους που είχαν οικονομικά συμφέροντα. Προσπάθησαν με την απόφαση για τον Κανονιστικό Κατάλογο να διευρύνουν τον αριθμό των φορολογούμενων για να κάμψουν τις αντιδράσεις ; Άγνωστο. Πάντως είναι βέβαιο πως ο Κανονιστικός Κατάλογος δεν μπορούσε να γίνει μέσα σε λίγες μέρες δίχως να προηγηθεί προετοιμασία και να συζητηθεί η σκοπιμότητά του με τον Στρατηγό Άνταμ , αντικαταστάτη του Λόρδου Μέγα Αρμοστή Μαίτλανδ καθώς αφορούσε τις συγκοινωνίες , το εμπόριο , τις μεταφορές κλπ. αλλά και τα πλοία του Ιονίου Κράτους.

– Η απόφαση της 15ης Σεπτεμβρίου ανακοινώθηκε , αλλά η απόφαση της 17ης θα κρατηθεί και δεν θα δημοσιεύει για να μην δημιουργηθεί μεγαλύτερη αναστάτωση από την επιβολή των νέων δασμών , κυρίως να μην εκδηλωθούν νέες ταραχές από τις τάξεις των πλοιοκτητών , των βαρκάρηδων και των γονδολιέρηδων της πόλης που πλέον υποχρεούντο να πληρώνουν για τον νέο Αύλακα και το νέο Μόλο. Κατά την εκτίμησή μας , μάλλον συνετέλεσαν στην προσωρινή απόκρυψη του Κανονιστικού Κατάλογου οι υπολογισμοί της Κυβέρνησης για υποκίνηση των βαρκάρηδων και των γονδολιέρηδων από τους αντιπολιτευόμενους της Αγ. Μαύρας την Προστασία , και πως ίσως η αναστάτωση τους οδηγούσε να ενωθούν με τους χωρικούς.

– Ο Γερουσιαστής Ζαμπέλης που γνώριζε τα γεγονότα του 1802 στην Αγία Μαύρα , που ήξερε πως όταν τότε το μεγαλύτερο μέρος των χωριών κατέβηκε και στάθμευε έξω από την πόλη , για τα δικαιώματα που ζητούσαν , πήγαν μαζί τους κι ενώθηκαν οι κάτοικοι της πόλης και μάλιστα ενίσχυσαν τους χωρικούς με εφόδια και τρόφιμα μάλλον ήταν ο εισηγητής η απόφαση με τους δασμούς στα πλοία , στις βάρκες , στις γόνδολες και στα μονόξυλα , να μείνει αδημοσίευτη.

-Πως μετά τα πρώτα γεγονότα στους Σφακιωτες και την εκδίωξη των φοροεισπρακτόρων , υπήρξαν τις επόμενες μέρες φόβοι στην Τοπική Διοίκηση για μια τυχόν συμμαχία αγροτών και λαϊκών τάξεων της πόλης , είναι συζητήσιμο. Πολλοί είχαν ακόμα μνήμες από το 1802 όταν η Διοίκηση της Λευκάδας με προκήρυξη συμβούλεψε τον λαό να ησυχάσει «[…]διότι όποιος στο εξής τολμήσει να φέρει την παραμικράν ανησυχίαν , θέλει νομίζεται ως αποστάτης των Βασιλέων και του Εξοχότατου Σενάτου και θέλει το σπίτι του και τα υποστατικά του να γίνουν θυσία των κακών του πράξεων. […]». Στο μυαλό όλων στη Διοίκηση ίσως επανέρχονταν τα υπόλοιπα που είχαν διαβάσει , «[…] όποια προσταγή μας δοθεί μέλει να την ενεργήσωμεν διότι το βασιλικό φιρμάνι προστάζει , ότι τόσον η Υψηλή Πόρτα ωσάν και οι Αυλές όπου είναι σύμμαχοί της θέλουν να προκρίνουν να ιδουν τα νησιά μας εις τέλειαν φθοράν κατασταίνοντας με φωτιάν και με σπαθιές τέλειαν ερημίαν , όπου παρά να γίνωσι πλέον κέντρον νέων επαναστασιών.[…]». Ίσως ξαναγύριζαν και εικόνες που όταν η κατάσταση οξύνθηκε περισσότερο και προχώρησαν οι ξεσηκωμένοι σ’ επαναστατικές εκδηλώσεις και το μεγαλύτερο μέρος των χωριών κατέβηκε ένοπλο και στάθμευσε έξω από την πόλη , όπως είπαμε πήγαν μαζί τους κι ενώθηκαν οι κάτοικοί της , που έσπευσαν να ενισχύσουν τους χωρικούς με εφόδια και τρόφιμα. Τότε το 1802 που η Διοίκηση είχε ανακοινώσει ότι καταδίκαζε εκείνους από την τάξη των αρχόντων που μιλούσαν άπρεπα για τους ανθρώπους των λαϊκών τάξεων και δήλωνε πως θα επέτρεπε να συλληφθεί από τους χωρικούς και θα παραπεμπόταν σε δική για να τιμωρηθεί αυστηρά όποιος καταγγελλόταν πως εξύβρισε χωρικό. Τότε που και το ψήφισμα που επιδώσανε οι χωρικοί στη Διοίκηση είχε γίνει αποδεκτό και η έκρυθμη κατάσταση ομαλοποιήθηκε χωρίς να συμβούν συγκρούσεις η άλλες πράξεις βίας.

-Άλλοι καιροί , διαφορετικοί χρόνοι , όμοια σχεδόν επαναστατική πορεία , και με θύμησες συμμετοχής από τα γεγονότα στα 1802. Όμως τώρα οι Λευκάδιοι χωρικοί υπό την συναρχηγία και ιερωμένων , χωρίς την παρουσία των οποίων είναι σαφές ότι η αποτυχία της εξέγερσης θα ήταν προδιαγεγραμμένη , «[…]Ξεχωρίται της Αγίας Μαύρας […]» , «[…] αφού εμέθυσαν από κρασί[…]» , « […] πολυάριθμον πλήθος , […] αρματωμένοι , […] εκατέβησαν από τους πλησιόχωρους λόφους […]» θα γράψει στο Προκήρυγμα ο Άνταμ , «των χωριατών αλαλαγμοί» θα γράψει στο βιβλίο θανάτων ο εφημέριος της Παναγίας των Ξένων Ιωακείμ ιερομόναχος Ντόμερος , προχώρησαν σε ανοιχτή σύγκρουση με τα Αγγλικά στρατεύματα στη πύλη του Αγ. Μήνα , κατέλαβαν εύκολα την πόλη από παράδρομους , έβαλαν φωτιές κι αποχώρησαν.

– Λεπτομέρειες της Ιστορίας: Στην τρίτη αναφορά του Έπαρχου Λευκάδας Νικ. Καβαδά προς τον Πρόεδρο της κυβέρνησης Θεοτόκη στις 3 Οκτώβριου ε.ν. , ο Γερουσιαστής Ζαμπελης θα πληροφορηθεί εκτός των άλλων και για ενέργειες που ξεκίνησαν σε βάρος της περιουσίας του από τους εξεγερμένους χωρικούς : «[…] Απόψε το βράδυ πήγαν στη θέση Μαντονίνα (Παναγούλα) όπου έχει ελιές ο βουλευτής του νησιού κ. Ζαμπέλης για να τις κόψουν. Προς το παρόν τους αποτρέψανε τα δάκρυα των κολλήγων , που τους είπαν πως έχουν κι αυτοί μερίδιο και αν κόβανε τα δένδρα , θα ήταν χαμένοι. […].» Η δεύτερη αρχικά από επιστολή που απέστειλαν από την Κέρκυρα στη Πετρούπολη στον Ιωάννη Καποδίστρια στις 29 Σεπτεμβριου/9 Οκτώβριου 1819 και μεταξύ άλλων γράφτηκε: « […] οι χωρικοί εισέβαλον εις την πόλιν και έκαυσαν μερικά σπίτια και μεταξύ άλλων και του γερουσιαστού Ζαμπέλη , […]» και κατόπιν σε επανάληψη σε έκθεση γραμμένη γαλλικά και σταλμένη από την Πετρούπολη προς τον Ούγκο Φώσκολο , «[…] Πολλαί οικίαι επυρπολήθησαν και μεταξύ άλλων η του γερουσιαστού Ζαμπέλη και η του γαιοκτήμονος Σταύρου.[…]».

– Η Ιστορία και η παράδοση αναφέρουν ότι σφοδρή σύγκρουση έγινε στη θέση Μπόζα των Σφακιωτών. Οι ανοργάνωτοι χωρικοί καθώς αντιμετώπιζαν εκπαιδευμένο τακτικό στρατό και κινδύνευαν να περικυκλωθούν υποχώρησαν πέρα από τους Σφακιώτες προς την ορεινή θέση «Άσπρα χαλίκια» και ενώ ανασυντάχθηκαν και προσπάθησαν να αναχαιτίσουν τους Άγγλους , όταν διαπίστωσαν την έλλειψη πυρομαχικών , εγκατέλειψαν τις θέσεις τους διαλύθηκαν , σκόρπισαν , κι άλλοι κατέφυγαν στα ορεινά και άλλοι στην απέναντι Ακαρνανία. Τα κατά μέτωπο επιτεθέντα Αγγλικά στρατεύματα είχαν σημαντικές απώλειες. Η εφημερίδα IL MESSAGERE TIROLESE CON PRIVILEGIO στις 12 Νοέμβριου 1819 δημοσιεύοντας ειδήσεις από την Κέρκυρα για τα γεγονότα στην Αγία Μαύρα, θα γράψει για 45 νεκρούς και τραυματίες από τη πλευρά των Άγγλων , ενώ η εφημερίδα LE VERIDIQUE DE GAND στις 28 Νοέμβριου 1819 δημοσιεύοντας ειδήσεις από την Κέρκυρα για τα αίτια που προκάλεσαν τα γεγονότα στην Αγία Μαύρα θα γράψει για 13 νεκρούς και πολλούς τραυματίες κι από τις δυο πλευρές.

– Την Δευτέρα 11 Οκτώβριου ο Αναπληρωτής Αρμοστής Άνταμ θα αναχωρήσει για την Αγία Μαύρα με την ιστιοφόρο κανονιοφόρο la Fanny για να διευθύνει ο ίδιος προσωπικά τις έρευνες για τα γεγονότα αφήνοντας αντ αυτού Τοποτηρητή στη Κέρκυρα τον Κολονέλλο John Frederick Brownse. Στις 18 Οκτωβρίου ο Αρμοστής Μαίτλανδ θα επιστρέψει στη Κέρκυρα αι στις 19 Οκτώβριου θα παραβρεθεί στην συνεδρίαση της Γερουσίας . Εκτός των εντολών θα διατυπώσει αιχμές κατά του Λευκαδίτη Γερουσιαστή Ζαμπέλη , επιρρίπτοντας του ευθύνες για την επιβολή της τοπικής φορολογίας και θα δηλώσει ότι ο ίδιος είναι κατά των τοπικών φόρων. Μεταξύ των άλλων που θα πει , θα εκφράσει την αποδοκιμασία του για την στάση που τήρησαν οι κάτοικοι της Λευκάδας υπονοώντας προφανώς τους ευκατάστατους κατοίκους της πόλης , καθώς δεν συνέβαλαν στην αντιμετώπιση της εξέγερσης , και θα διατάξει να διατηρηθεί το καθεστώς αναστολής των καθηκόντων των τοπικών αξιωματούχων της Λευκάδας. Την ιδία μέρα η Κυβέρνηση θ αποφασίσει να στείλει τον Γερουσιαστή Ζαμπέλη στη Λευκάδα για να συνδράμει στο έργο του Άνταμ στις διεξαγόμενες έρευνες γύρω από τα γεγονότα δηλαδή στις συλλήψεις , στις ανακρίσεις , στις κατηγορίες και στις τιμωρίες όσων καταδικαστούν.

– Με την συνήθη διαδικασία απόδοσης τιμών και κανονιοβολισμούς από τα κανόνια του Fortezza Veccia ο Γερουσιαστής Ζαμπέλης επιβιβάστηκε , κι αναχώρησε στις 10/22 Οκτωβρίου για την Λευκάδα συμφώνα με τις αποφάσεις της Εκλαμπρότατης Γερουσίας.

-Πιθανότατα είναι κοντά στην ιστορική πραγματικότητα όσα διέσωσαν ο λαϊκός ποιητής Ιωάννης Κολόκας από τη Κατούνα και ο Γεώργιος Τυπάλδος Ιακωβάτος από την Κεφαλληνία.

– Ο πρώτος , ο Ιωάννης Κολόκας , σε ποίημά του γραμμένο το 1819 μετά το ξεσηκωμό αναφέρει σαν σωτηρία την επέμβαση του Γερουσιαστή , χάρη στην οποία σταμάτησαν οι εκτελέσεις: «[…] μα σόρτε ειχανε καλή και ο Θεός τους θέλει, και το Σεναάο έστειλε Φελίτσι το Ζαμπέλι , και ορδίνια έστειλεν αυτός προτού να φτάσει , τη φούρκα να χαλάσουνε , κι ο θάνατος να πάψη.[…]»

-Ο δεύτερος , ο Γεώργιος Τυπάλδος Ιακωβάτος , μεταξύ 1831 και 1837 γράφει περίπου τα ίδια: «[…] όταν έπιασε τ’ άρματα ο τόπος του , στάλθηκε από Κορφούς ο βουλευτής ο Ζαμπέλης να κάμει έρευνες , αλλ’ εγύρισε χωρίς να κάμει κακό του νησιού του , αιτία που τον ογίσθηκι’ ο αρμοστής κ’ έβαλε στον τόπο του τον Κόνταρη […]»

-Μ’ ένα απίστευτο άλμα ο Ζαμπέλης είχε καταφέρει να περάσει στην Αγγλόφιλη παράταξη , κι ως σήμερα μας είναι παντελώς άγνωστο αν η Αρμοστεία που ίσως το πρώτο καιρό είχε έλλειψη στελεχών , τον δέχτηκε ως αποστάτη όπως τους πρώην συνεργάτες των Γάλλων , η αν υπήρξε κάποια άλλη ενέργεια η παρέμβαση για τον ίδιο. Στη Λευκάδα ίσως προσπάθησε να καθησυχάσει τους συλληφθέντες «άρχοντες» συζητώντας μαζί τους , μπορεί να εξήγησε στους δυο Άγγλους μέλη του συσταθέντος δικαστηρίου Μπέινς και Στούαρτ τους λόγους της εξέγερσης των χωρικών , σαν έργο μερικών διεστραμμένων με σκοτεινή σκέψη , με τα μπορεί και ίσως πορευόμαστε καθώς δεν έχουμε τίποτε άλλο εκτός των παραπάνω να μας δίνει πληροφορίες για τη στάση του.

-Ο Ζαμπέλης επέστρεψε την Κυριακή 26 Οκτ / 7 Νοέμβριου 1819 από την Αγία Μαύρα στη Κέρκυρα και η επιστροφή του χαιρετίστηκε με τους τιμητικούς κανονιοβολισμούς.

-Όμως πλέον η εικόνα του είναι τραυματισμένη. Μετά την διατύπωση στο λόγο του Αρμοστή εναντίον του , περί ευθυνών του για την τοπική φορολογία κι ο Άνταμ μετά την επιστροφή του στη Κέρκυρα με αναφορά προς τον Μαίτλανδ , θ’ αφήσει «σαφείς αιχμές εναντίον των τοπικών αρχών και εμμέσως κατά του Γερουσιαστού , ο οποίος ενώ βρέθηκε στη Λευκάδα για τρεις εβδομάδες δεν αντιλήφθηκε κάποια δυσαρέσκεια των χωρικών για τα μέτρα».

– Στις 6 / 18 Νοέμβριου η Γερουσία θα αποφασίσει την παύση του Προσωρινού Αρχηγού της Εκκλησιάς της Αγ. Μαύρας Αγάπιου Απόστολου Λάζαρη. Είχε προηγηθεί η διαφυγή στην απέναντι Στεριά τουλάχιστον δυο ιερέων και η σύλληψη άλλων εννέα με την κατηγορία της διασποράς ψευδών πληροφοριών , με σκοπό την υποκίνηση των χωρικών σε εξέγερση. Ακόμη και σήμερα δεν γνωρίζουμε με στοιχεία πως ξεσηκώθηκαν οι ιερείς και δεχόμαστε ότι επαναστάτησαν σαν αγρότες ιερείς που είχαν κοινή μοίρα και αγωνία με τους συγχωριανούς τους και επλήτοντο εξ ίσου από την επιβολή των νέων φόρων. Δεν γνωρίζουμε αν στις προθέσεις των περισσότερων ήταν να παρεμβάλλουν εμπόδια στο σχεδιασμό της Αγγλικής Προστασίας για την διαχείριση της μοναστηριακής και εκκλησιαστικής περιουσίας , την διοίκηση των εκκλησιών κα , αλλά ήταν γνώστες του προγράμματος των αντιδραστικών που « έπεισαν τους χωρικούς να μην καταβάλωσιν τον επί του οίνου και του ελαίου επιβληθέντα φόρον» , όπως γραφεί ο Κων. Μαχαιράς. Από τα ονόματα των αγωνιστών παπάδων , που διασώθηκαν , δεν φέρεται κανένας με θρησκευτικούς τίτλους η κληρονομικές περγαμηνές η από αρχοντική οικογένεια που να διώχθηκε , να φυλακίστηκε , να κρεμάστηκε η να διέφυγε στην Στεριά!

– Στις 28 Νοέμβριου 1819 οι Λευκάδιοι αστοί θα δώσουν στον Sir FREDERICK STOVIN Colonello , Comandante , e Residente dell Isola una Metaglio d oro – ένα χρυσό μετάλλιο – με την επιγραφή στη μια πλευρά «αστοί Λευκαδιοι τω Σωτήρι Σιρ Φεδερίκω Στόβιν Ιππεί του Βάνιου δώκαν μνημόσυνον» και με το σύμβολο της Λευκάδας στην άλλη πλευρά και την επιγραφή «μετά θάνατον ανίσταμαι» , γιατί , «per averli salvati dall imminente catastrofe che il minaccio , nella giornata delli 3 ottobre decorso» , δηλαδή τους έσωσε από την επικείμενη καταστροφή στις 3 Οκτώβριου ημέρα της καταδρομής!

– Στις πρώτες μέρες του 1820 θα ειδοποιηθούν οι κάτοικοι των νησιών για το τρόπο συνεργασίας και συναλλαγών τους για τα κινητά η ακίνητα αγαθά των Εκκλησιαστικών και ιερών τόπων του Ιονίου Κράτους.

-Για την εξέγερση στη Λευκάδα ο Αρμοστής στο Λόγο που εκφώνησε κατά την εναρκτήρια συνεδρίαση των μελών της Νομοθετικής Συνέλευσης στη Τρίτη Σύνοδο του Πρώτου Κοινοβουλίου στις 7 Μάρτιου 1820 αφού αναφέρθηκε στις φασαρίες που συνέβηκαν τον Οκτώβριο του 1819 στη Λευκάδα , στη βίαιη καταστολή τους από τον Τοποτηρητή Στόβιν , στην παραδειγματική τιμωρία των τεσσάρων πρωταιτίων , στην δήμευση περιουσιών όσων δραπέτευσαν , στον αφοπλισμό των κατοίκων και στην αιτία των φασαριών που ήταν οι τοπικοί φόροι που επιβλήθηκαν για να αντιμετωπιστούν οι δαπάνες των εργασιών στη Διώρυγα και στο μόλο , δίχως αναστολές συνέχισε λέγοντας : «οι ίδιοι οι κάτοικοι της Λευκάδας είχαν ζητήσει τους φόρους από το 1818»

– Στον λόγο του Αρμοστή πως απάντησε ο πρόεδρος της Βουλής Θεοτόκης για την εξέγερση είναι γνωστά γι αυτό και θα μας απασχολήσουν άλλα , μεταξύ αυτών αγορεύσεις στη Νομοθετική Συνέλευση .
-Την 1 Μάρτιου 1820 ημέρα της έναρξης των εργασιών της Τρίτης Συνάθροισης της πρώτης Γερουσίας (Νομοθετικής Συνέλευσης) ο πρόεδρός της Ιππεύς Μαρίνος Βέγιας είπε στην ομιλία του: «Θα εκπληρώσω προσέτι και τον άλλον κοινόν μας πόθον , του να εκδηλώσω τας ευχαριστίας μου προς την Α.Ε. τον Λορδο Μέγαν Αρμοστήν , δια τας ευμενείς του φροντίδας , όσας έλαβε δια την κοινήν ησυχίαν του Κράτους τούτου , με εκείνην την σύνεσιν και τους υψηλούς σκοπούς του , οι οποίοι ίσχυσαν να δικαιώσωσι και διασφαλίσωσι την τιμήν και την πίστιν εν γένει των λαών τούτων , δια την εν Αγία Μαύρα βδελυκτήν εκείνην επανάστασιν , διακρίνων τα αληθινά αυτής αίτια , τα οποία δεν ήσαν οι βαρείς φόροι , αλλά αι διάφοραι απάται , αι οποίαι ενεπνεύσθησαν και διεσπάρησαν εις τας Νήσους του Κράτους τούτου , και αι οποίαι δεν έλαβαν κανέν ουσιώδες αποτέλεσμα αλλαχού , ειμή εις εν μέρος του αγρού της Αγίας Μαύρας.»

– Την ιδία μέρα ο εξ Απορρήτων της Βουλής στο Γενικό Διαμέρισμα θα εμφανίσει στην Νομοθετική Συνέλευση και θα αποθέσει επάνω «εις την Τράπεζαν όλας τας αποφάσεις , όσας έκαμεν η Εκλαμπρότατη Βουλή εις είδος όλων εν τη απουσία της Ευγενεστάτης Συνελεύσεως , δια να επικυρωθώσιν η δια να αποδοκιμασθώσι παρ αυτής.» Ανάμεσα σ αυτές ήταν και το «Ψήφισμα περί Κανονικού Καταλόγου περί πληρωμών για το πέρασμα η το άρασμα εις τους νεοκατασκευασθέντες Αύλακα και Προλιμένα της Αγ Μαύρας. – – -Στις 15 Μαρτίου η Ευγενεστάτη Νομοθετική Συνέλευση θα ψηφίσει την Χ απόφαση εγκρίνοντας τις ενέργειες του Αρμοστή και ευχαριστόντας τον Τοποτηρητή Στόβεν για όσα έκαμε κατά την στάση των χωρικών.

-Στις 16 Μαρτίου περίπου τα ίδια λόγια με τον πρόεδρο Ιππότη Βέγια , θα πει και ο Ευγενέστατος Νομοδιδάσκαλος Δανιήλ Χοιδάν μέλος του Ευγενεστάτου Προκαταρκτικού Συμβουλίου στο λόγο που εκφώνησε στην συνεδρίαση της Νομοθετικής Συνέλευσης αναφερόμενος: « εις όσα γενικώς απολαμβάνει όλη η Επικράτεια από την ανάσκαψιν του Αύλακος της Λευκάδος , […]» , και «[…] φθάνει μόνον να ψυλλολογήση τινας τα υπομνήματα των Εγκληματικών Δικαστηρίων δια να βεβαιωθή περί ταύτης της φανεράς αληθείας , επειδή το κάμωμα των ολίγων εκείνων όπου εις την Νήσον της Λευκάδος ηπατήθησαν από την πονηρίαν και κακίαν μερικών ίσως δυστυχών , οι οποίοι δεν αγαπώσι ποτέ καμμίαν Διοίκησιν , μήτε στοχάζονται να ζώσιν ησύχως άλλοτε , παρά όταν μόνον η αταξία και η αναρχία βασιλεύωσι , πρέπει να θεωρηθή ως ουδέν παραβαλλόμενον με την Γενικήν ησυχίαν όλων των Εγκατοίκων της Επτα Νήσου , και μάλιστα όπου και αυτοί οι ίδιοι έπειτα , αφ ου ανεγνώρισαν το σφάλμα των και την απάτην των , παρεδόθησαν εις τα Αυθεντικά άρματα , ευθύς όπου προς αυτούς επαρρησίσθησαν.»

– Στην τρίτη περίοδο της πρώτης Νομοθετικής Συνέλευσης (από 1 Μαρτίου ως 30 Μαΐου 1820) τα φορολογικά μέτρα για την διάνοιξη της διώρυγας χαλάρωσαν. Το ΨΗΦΙΣΜΑ του 1819 της Κυβέρνησης για τις πληρωμές για το άραγμα στο μόλο και το πέρασμα από το κανάλι της Αγ. Μαύρα αντικαταστάθηκε από την πράξη ΧΧΙΙΙ της Νομοθετικής Συνέλευσης της 20 Απριλίου 1820 με τίτλο: ATTO del PARLAMENTO , che provvede intorno ai gezzi necessari per la costruzione del Canale , e del Molo di Santa Maura. Tο δημόσιο ταμείο σύμφωνα με το άρθρο 2 θα πλήρωνε 4.000 τάλιρα το χρόνο. Σύμφωνα με το άρθρο 3 ο φόρος στο κρασί και το λάδι περιορίστηκε στις εξαγόμενες ποσότητες ένα τάλιρο για κάθε βαρέλα λάδι κι ένα όγδοο του ταλίρου για κάθε βαρέλα κρασί. Οι ευκατάστατοι της πόλης και της εξοχής σύμφωνα με το ίδιο άρθρο θα πλήρωναν 3000 τάλιρα με μεγαλύτερο πόσο όχι πάνω από τα 200 τάλιρα και τα μικρότερο ποσό όχι κάτω από τα 10 τάλιρα για κάθε φορολογούμενο. Σύμφωνα με το άρθρο 4 επιβλήθηκε φόρος στα διερχόμενα και ελλιμενιζόμενα πλοία.

– Στις 30 Μαΐου 1820 θα ψηφιστεί η ΛΒ’ Πράξης με την οποία διευθετήστε η Κυβέρνησης των Ιερών και Εκκλησιαστικών Εισοδημάτων.

-Στις αρχές Αυγούστου 1820 οι Λευκάδιοι αστοί με την ευκαιρία της ανορύξεως της διώρυγας που είχε δώκει την αφορμή για την εξέγερση των χωρικών έδωκαν μετάλλιο στον πρώην Τοποτηρητή Λευκάδας Χιλίαρχο Patrick Ross. Για λογαριασμό του Γερουσιαστή Φελίτσε Ζαμπέλη υπογράφει το συνοδευτικό ευχαριστήριο κείμενο ο συγγενής του Νικολός Ζαμπέλης.

-Στα μέσα Οκτωβρίου 1820 ο Αρμοστής πραγματοποίησε επίσκεψη στα Μεσημβρινά νησιά Ζάκυνθο Κεφαλονιά και Αγ. Μαύρα. Οι αναφορές που παραδόθηκαν στον Αρμοστή κατά τις εκεί επισκέψεις του από τους Τοποτηρητές , τους Έπαρχους και τους κατοίκους , στάλθηκαν στη Κέρκυρα να δημοσιευτούν στην Εφημερίδα του Κράτους των Ιωνικών Νήσων.

– Από την Αγία Μαύρα , «όλα τα έγκριτα υποκείμενα , μηδενός εξαιρουμένου τόσον τα κατοικούντα εις την Πόλιν όσο και εις την εξοχήν» , «εναντίον εις το κακόν φέρσιμο κατά το περασμένον φθινόπωρον» , σαν απόδειξη των φρονημάτων της προσκολλήσεως και της ευλάβειας προς τον Προστατεύοντα ΒΑΣΙΛΕΑ και βλέποντας «εν ταυτω» ότι αυτοί ευλαβουνται τις τόσες ευεργεσίες της γλυκιάς και υπό τους νόμους Διοικήσεως , υπό την οποία ζουν ευτυχείς , θα υπογράψουν ακόμα μια προς τον Αρμοστή ευχαριστήρια επιστολή καταδικάζοντας τα γεγονότα στη Ζάκυνθο αλλά και το ξεσηκωμό των Λευκαδιων χωρικών , γράφοντας τα παρακάτω:

-«Αναφορά των Εγκατοίκων της Πόλεως Αγίας Μαύρας προς την Αυτού Εξοχότητα τον Λορδ Μέγα Αρμοστήν.- -ΕΞΟΧΟΤΑΤΕ , με ανέκφραστον θλίψιν μας ηκούσαμεν ότι και εις την Ζάκυνθον ανακινήθηκαν , χωρίς όμως να αποβεί ούτε το παραμικρόν λυπηρόν αποτέλεσμα , εις το οποίον απέβλεπαν αι επιβουλαί κακοποιών τινών από τας οποίας εβασανίσθημεν και ημείς εις την Νήσον ταύτην τον απερασμένον χρόνον. Τοιούτον ανίερων συμβεβηκώς πρέπει μεν να λυπήσει κάθε καλόν εγκάτοικον του Κράτους τούτου κατ εξοχήν όμως ημείς αισθανόμενα την πλέον μεγαλην ,και υπερβολικήν λύπην. Ενώ αναγκαζόμεθα να λυπηθώμεν διότι οι αστόχαστοι ούτοι γοητευμένοι πάντοτε από τας μιαράς των και εχθρικάς γνώμες των εναντίον των Βρετανικών σχέσεων , δεν εκατάλαβαν ακόμη ότι είναι αδύνατον να ημπορέσωσι να φθάσωσι ποτέ εις τους διεστραμμένους σκοπούς των , υπό μιαν Διοίκησαν ελευθέραν και δίκαιαν , λαμβάνωμεν εν ταύτω την ευχαρίστησιν , ότι το παράδειγμα της φιλανθρωπίας και της καλοκαγαθίας όπου εδείχθη εις την Νήσον ταύτην ήνοιξε τα όμματα των δυστυχών τούτων , τους οποίους ήθελον αυτοί να απατήσωσι , και κατέστησε μάταια τα αχρεία των μηχανήματα , αποβλέποντα να διεγείρωσιν σύγχυσιν και ταραχήν , δια να αποδείξωσιν εις τον Κόσμον , ότι υπάρχει αδικία , και επομένως δυσαρέσκεια. Αι περιστάσεις αυταί μας καταπείθουν να εξηγήσωμεν υποκλινόμενοι την αμετάβλητον προσκόλλησιν μας προς το Πολίτευμα , το ιδρυθέν υπό την άμεσον Προστασίαν της Α. Μ. ΤΟΥ Βασιλέως της Αγγλίας , πληροφορηθέντες εμπράκτως ότι το θαυμάσιον τούτο Πολίτευμα , στερεοθέν επί την βάσιν της πλέον ορθής και υγειούς πολιτικής , είναι η ακαταμάχητος Αιγις της προσωπικής μας ελευθερίας και η ασφαλεστέρα εγγύησης της ευτυχίας μας , επειδή δίδει εις μεν το εσωτερικόν κάθε δυνατόν ανύψωσιν προς την τούτοις φιλοπονίαν με την βεβαιότητα μιας δικαίας και απρόσωπου μεταχειρήσεως των Νόμων , εις δε τας εξωτερικάς σχέσεις μας ασφαλίζει ενωμένον με την Κραταιάν Προστασίαν της Μεγάλης Βρετανίας , εις την εντελή ανάπτυξιν των πόρων μας , και του εμπορίου μας. Από την αναντίρρητον ταύτην αλ΄ξθειαν , ότι η παρούσα μας ησυχία είναι η πλέον σαφής απόδειξις ότι τοιούτα είναι τα φρονήματα μας , ελπίζομεν ότι η κοινή ημών επιβεβαίωσις αυτή θα δεχτεί ευμενώς , επειδή ημείς είμεθα εις απαραίτητον χρέος , να της εξηγήσωμεν , με το να απελαύσαμεν ήδη εις κρισίμους περιστάσεις τας μεγάλας βοηθείας παρά της Διοικήσεως , υπό την οποίαν έχομεν την τύχην να ζώμεν. Ημείς δεν παύομεν από του να προσφέρωμεν καθημερινώς τας παρακλήσεις μας εις την Θείαν Πρόνοιαν , δια να εξακολουθεί η Διοίκησης αυτή να υπερασπίζεται και ημάς και τους απογόνους μας.

-ΧΩΡΙΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΜΑΥΡΑΣ. Απολπενα , Φρινι , Τζουκαλαδες , Εξανθη επανω και κατω , Καλαμιτζι , Κομιλιο , Δραγανο , Αθανι , Αγ. Πετρος , Ζιβρος , Αγ. Ηλιας , Βουρνικας , Κονδαρενα , Μαρανδοχωρι , Εβιερον , Πορος , Φτερνος , Κατωχωρι , Αλατρον , Καραδιατικα , Νεοχωρι , Βαφκερι , Πλατυστομα , Αλεξανδρος , Καρκιοτι , Κατουνα , Καλιγονι , Σφακιοτες , Πηγαδισανους , Καρια , Εγκλουβη , Δανηλανα.»

– Τα έγκριτα υποκείμενα της πόλης και των χωρίων δεν υπόγραψαν με τα ονόματα τους , αλλά έβαλαν τα ονόματα των χωριών!

– Τα γεγονότα με λεπτομέρειες ανά ημέρα είναι όλα γνωστά στο έργο του Π. Χιώτη , στο έργο του Π. Ροντογιάννη στην μελέτη του Τρ. Σκλαβενίτη και κυρίως στην μελέτη του Σπ. Σκλαβενίτη. Λείπουν όμως ως σήμερα πολλά στοιχεία γύρω από τη συμμετοχή η τη δράση των προσώπων που υποκίνησαν τα γεγονότα η πρωτοστάτησαν η απλώς συμμετείχαν σ αυτά , που κατηγορήθηκαν και τιμωρήθηκαν η συνεργάστηκαν για ν αποφύγουν τα χειρότερα , που διέφυγαν η που δίχως ναχουν ανάμειξη συνεργάστηκαν και έδωκαν στοιχεία στις αρχές , και η έρευνα για την ανεύρεση τους , όσο περνούν τα χρόνια γίνεται δυσκολότερη. Τα αρχεία των οικογενειών που τότε είχαν ρόλους διακριτούς στη Διοίκηση του Ιονίου Κράτους και στη Διοίκηση της Αγ. Μαύρας ή ήταν στις πρώτες αντιπολιτευτικές κινήσεις και μετά στο ενωτικό κίνημα των ριζοσπαστών και θα μπορούσαν να μας βοηθήσουν , πετάχτηκαν σαν άχρηστα αφού ελάχιστα ενδιέφεραν τους διαδόχους και τους κληρονόμους των , άλλα καταστράφηκαν από τους σεισμούς , κι αλλα απομακρύνθηκαν σαν σκουπίδια στις αλλαγές των ιδιοκτησιών με τις ανοικοδομήσεις η τις αλλαγές χρήσης των κτηρίων!

-Όμως σ αυτές τις διαπιστωμένες από όλους ελλείψεις λεπτομερειών , σήμερα έχουμε δυο νέες προσθήκες (δυο νέες πληροφορίες) σχετικές με την εξέγερση ν αντιπαραθέσουμε!

– Η πρώτη πληροφορία έρχεται μέσα από την επιστολή κάποιου Λευκάδιου ριζοσπάστη , σταλμένη από την Λευκάδα την 1 Μαρτίου 1851 ελλ. ετ. στην εφημερίδα «Ο Φιλελεύθερος» , που εξέδιδε στην Κεφαλληνία ο Ηλίας Ζερβός Ιακωβάτος και δημοσιεύτηκε στις 19 Μαρτίου 1851 αρ. φύλλου 30. Αναφέρεται στις συλλήψεις Λευκαδίων πατριωτών – ριζοσπαστών – μετά το σφράγισμα της Λέσχης Ερμής στη Λευκάδα από την αστυνομία , γιατί τραγουδούσαν τις μέρες των Απόκρεω και την Κυριακή της Τυρινής 18 Φεβρουαρίου 1851 εντός οικιών εθνικά πατριωτικά άσματα και έκαναν εθνικές προπόσεις , «ως και την υπέρ της Ενώσεως». Για τις συλλήψεις για το έγκλημα των τραγουδιών των Λευκαδίων πατριωτών , γράφει ο αποστολέας της επιστολής , συμφώνησε και ο ευρισκόμενος εκείνες τις μέρες στη Λευκάδα Γερουσιαστής Ιω. Βαλαωρίτης: «[…] Και όμως ο ενταύθα παρευρεθείς Γερουσιαστής έδωκε και ούτος ψήφον μέλαιναν κατά πολιτών τοιούτων δια πράξιν τοσάκις παρ αυτού πραχθείσαν! Συνώμοσε και ούτος προσποιηθείς φόβον ταραχής , ως να προηγήθησαν τοιαύτα εκ μέρους του λαού κινήματα ως προπαρασκευαστικά κατά την επανάσταση του 1819 της οποίας την αρχήν και τα μέσα πολλά καλώς γινώσκει. Υποθέτομαι εκ μέρους του ψήφον τοιαύτην διότι ουδείς χωρίς της συγκαταθέσεως του ήθελεν αποπειραθεί τόλμημα κινδυνεύον να ταράξει την ησυχία της πατρίδος του. […]».

-Η δεύτερη πληροφορία πάλι έρχεται από επιστολή αγνώστου Λευκάδιου μετά την εκλογή του ιερομονάχου Γρηγορίου Αραβανή ως Μητροπολίτη Αγ. Μαύρας στις 12 Απριλίου 1851 γραμμένη στην Λευκάδα στις 13 Απριλίου και δημοσιευμένη στην εφημερίδα ΑΙΩΝ των Αθηνών στις 26 Μαΐου 1851 αρ. φύλλου 1163. Στην επιστολή παρουσιάζονται εικόνες από την εκλογή για το αξίωμα του Μητροπολίτη Αγ. Μαύρας και γίνεται περιγραφή πως ο Γερουσιαστής Ιω. Βαλαωρίτης κατάφερε με δωροδοκίες και πολιτικές παρεμβάσεις να πλειοψηφήσει ο Γρηγόριος Αραβανής. Και μεταξύ όλων αυτών ο Λευκάδιος επιστολογράφος για τον εκλεγέντα Μητροπολίτη και την επανάσταση του 1819 σημειώνει: «[…] Άθλια Λευκάς! Ναι μέχρι τούδε άσο αθλία δια την εξωτερικών των πραγμάτων σου διαχείρησιν , τώρα δε διατελείς αθλιεστάτη δια την εσωτερικήν διοίκησιν της Εκκλησίας σου! Εις τρόπον ώστε ερχόμενοι επί του προκειμένου λέγομεν , ότι ο τυχών δια της αυθαιρεσίας , τρομοκρατίας και της ου σμικράς δαπάνης πλειοψήφιαν Αραβανής , ο γνωστός δια την υπουλότητα και διαγωγήν αυτού επί της στάσεως της Λευκάδος και δια την επιορκίαν του και προδοσίαν του κατά ατόμων εν τω τότε καιρώ , παραλειπόμενης της εξετάσεως του ατομικού χαρακτήρος του , εξελέχθη ο Μητροπολίτης του Γερουσιαστή Βαλαωρίτου και του έπαρχου Κονιδάρη! […]».

– Είναι πληροφορίες που εμφανίζουν η πρώτη τους Βαλαωρίτας να γνωρίζουν , και η δεύτερη τον ιερομόναχο Γρηγόριο σε αντίθετη πορεία από τον προσωρινό Αρχηγό της τοπικής Εκκλησίας Αγάπιο Απόστολο Λάζαρη κατά την εξέγερση. Στη συνέχιση της διερεύνησης των γεγονότων στη Λευκάδα το 1819 η οποιαδήποτε αξιολόγηση θα προσδιορίσει το μέγεθος της άξιας τους.

– Στις εκλογές του 1823 για την νέα Νομοθετική Συνέλευση το Καταρκτικό Συμβούλιο με το μέλος του Γερουσιαστή Αγ. Μαύρας Ευτύχιο Ζαμπέλη μετά την στάση των χωρικών σε δυσμένεια και στο περιθώριο , κυρίως ότι δεν αντιλήφτηκε τους σιωπηρά αντιπολιτευόμενους άρχοντες να διοχετεύουν την αντίθεση τους προς τους κατοίκους της πόλεως και τους χωρικούς και να τους υποκινούν να αντιδράσουν κατά της εφαρμογής των φορολογικών μέτρων , και δευτερευόντως ότι δεν πληροφορήθηκε και την δημιουργηθείσα ανησυχία στην Εκκλησία , σχημάτισε τον διπλό κατάλογο των υποψηφίων της Αγίας Μαύρας μάλλον με τις υποδείξεις του μέλους της Νομοθετικής Συνέλευσης Ιππ. Δρος Π. Πετριτζόπουλου και του Έπαρχου Δανιήλ Χοϊδάν. Μεταξύ των οκτώ υποψηφίων προτάθηκε ο Ευγενής Κύριος Ιππότης Ευστάθιος Βαλαωρίτης. Είχε συλληφθεί για συμμετοχή στην εξέγερση αλλά απαλλάχτηκε των κατηγοριών , αδελφός του Ευγενούς Κυρίου Ιωάννη Βαλαωρίτη ο οποίος σύμφωνα με την δημοσιευθείσα επιστολή γνώριζε πολλά για την εξέγερση . – Ο Ευτύχιος Ζαμπέλης ως μέλος του ενδεκαμελούς Καταρκτικού Συμβουλίου, δίχως να συμμετάσχει στις εκλογές έμεινε στη Δεύτερη Νομοθετική Συνέλευση , όμως απώλεσε την θέση του Γερουσιαστή Αγίας Μαύρας από τον επανεκλεγέντα Δρ. Άγγελο Κονιδάρη πρώην μέλος της Νομοθετικής και έναν από τους πολλούς πλέον ανθρώπους των Άγγλων στα Ιόνια.

-Τον Φεβρουάριο του 1825 θα αποχωρήσει και από την Νομοθετική Συνέλευση. Στις 5 Μαρτίου ο πρώην Βουλευτής και Έπαρχος Αγ. Μαύρας Magggiore Νικόλαος Καβαδάς «εμφανίστηκε» αντικαταστατής του. Μετά την έξοδο του από την Νομοθετική Συνέλευση ο Ζαμπέλης διορίστηκε δικαστής στο Εμπορικό Δικαστήριο (Corte di Commercio) της Νήσου των Κορφών.Το 1826 είναι δικαστής στο Εμπορικό Δικαστήριο , αλλά συμμετέχει ως δικαστής και στο Εγκληματικό Δικαστήριο. Το 1827 είναι δικαστής στα Εγκληματικό και Εμπορικό δικαστήρια του νησιού , (La Corte di Criminale e Commercio) . Το 1830 είναι δικαστής στο Εφετείο (Corte di Appello). Το 1831 είναι προσωρινός Πρόεδρος στο ίδιο δικαστήριο , και θα παραμείνει μάλλον ως το τέλος Νοεμβρίου 1832 προσωρινός Πρόεδρος στο Corte Di Appello Di Corfu – Δικαστήριο της εκκλήσεως ή Εφετείο , καθώς τον Δεκέμβριο του 1832 τον βρίσκουμε προσωρινό Πρόεδρο στο Εγκληματικό Δικαστήριο (la Corte Crminale) της Κέρκυρας. Το 1833 τον συναντάμε στην ίδια θέση στην οποία βρίσκεται ως τον Οκτώβριο του 1834. Πληροφορίες για τις δραστηριότητες του μετά το 1834 δεν έχουμε. Απεβίωσε στη Κέρκυρα στις 21 Δεκεμβρίου του 1849.

– Στους κερδισμένους οικονομικά από την εξέγερση των χωρικών , τα λαϊκά στρώματα της πόλης , οι μικροεπαγγελματίες , οι γονδολιέρηδες οι βαρκάρηδες και οι μονοξυλιάρηδες. Στους χαμένους οι ευκατάστατοι της πόλης και των χωριών και άνθρωποι της εκκλησίας. Πολιτικά χαμένη η προστασία και τα όργανα της. Πολιτικά κερδισμένη η αντιπολίτευση που κράτησε τα γεγονότα ζωντανά , και τα πέρασε στις επόμενες γενιές καλλιεργώντας τον πατριωτισμό στον δρόμο για την ένωση. Κι οι χωρικοί; θα ρωτήσει κάποιος , που είχαν επιχειρήσει να κατορθώσουν το ακατόρθωτο; Από την μόνη απάντηση που γνωρίζουμε γραμμένη στις 23 Οκτωβρίου από τους κατοίκους της Εγκλουβής και απευθύνεται σε μια Επιτροπή που όρισε ο Άνταμ να διερευνήσει τα γεγονότα , ο καθένας μπορεί να οδηγηθεί σε συμπεράσματα , ίδια μ αυτά που απ’ αυτήν κι ο Τρ. Σκλαβενίτης έχει καταλήξει: «Είναι ένα κείμενο γραμμένο ψύχραιμα , σε γλώσσα απλή ελληνική , με λίγες ξένες λέξεις , κυρίως όρους διοικητικής και οικονομικής συναλλαγής , που θέτει όλα τα μεγάλα προβλήματα της ζωής , των καλλιεργειών , των εισοδημάτων , της υψηλής φορολόγησης , που εξαφανίζει ακόμη και τα ελάχιστα απαιτούμενα για την επιβίωση. Προχωρά σε θέματα των σχέσεων με την απρόσιτη στην πόλη εξουσία και διοίκηση , την οργάνωση της αγροφυλακής , την αδυναμία των παιδιών των φτωχών να παρακολουθήσουν το κοινό προκαταρκτικό σχολείο που λειτουργεί στην πόλη. Το κείμενο αυτό έχει όλα εκείνα τα στοιχεία που δείχνουν ότι η εξέγερση όχι μόνο δεν ήταν έργο υποκινητών , που παρέσυραν τους αφελείς χωρικούς , αλλά ότι υπήρχαν ώριμα και συνειδητοποιημένα αιτήματα που έκαναν τους ανθρώπους αποφασιστικούς και έτοιμους να υποστηρίξουν ανυποχώρητα το δίκιο τους παρόλο που η εξέγερση τους είχε καταπνιγεί , οι αρχηγοί είχαν διασκορπιστεί η βρίσκονταν κρεμασμένοι στις εισόδους της πόλης.»

– Σήμερα διακόσια χρόνια μετά «εν έτει» δυο χιλιάδες δέκα εννέα αξιολογώντας τα γεγονότα που έχουμε στη διάθεση μας για την εξέγερση και την μόνη απάντηση των χωρικών για τα αίτια της , μόνον αυτά θα σημειώσουμε καθώς η έρευνα για περισσότερα στοιχεία συνεχίζεται. Οι χωρικοί και οι άνθρωποι της τοπικής Εκκλησίας αφού έγραψαν στη ψυχή τους τον αγώνα τους και τον τραγούδησαν με δημοτικά τραγούδια, ξεπέρασαν την πίκρα της ήττας, διαπίστωσαν πως μόνοι τους μπορούσαν να πετύχουν στις διεκδικήσεις τους , αποδέχτηκαν την μοναξιά για την συνέχιση της πορείας τους, ανασυνταχτήκαν και προχώρησαν. Τα γεγονότα του 1905 του 1907 και του 1935 είναι οι αδιάψευστες μαρτυρίες!

Δράγανο Χειμώνας 2019.
Μάκης Παύλου Μελάς,

(Το κείμενο είναι η εισήγηση του Ιστοριοδίφη, τέως Δημάρχου Απολλωνίων Μάκη Μελά, στο ΚΔ’ Συμπόσιο της Εταιρείας Λευκαδικών Μελετών που πραγματοποιήθηκε στις 8 και 9 Αυγούστου στο Πνευματικό κέντρο του Δήμου Λευκάδας με θεμα: «η εξέγερση των Λευκαδίων κατά της Αγγλοκρατίας το 1819».)

Προηγουμενο αρθρο
Εκλογές στο Σωματείο ΑμεΑ Λευκάδας «Η Ελπίδα»
Επομενο αρθρο
Επίσκεψη στον φάρο Δουκάτο στο ακρωτήρι Λευκάτα

Δεν υπάρχουν σχόλια

Γράψτε το σχόλιό σας

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.