Ο κήπος του Μιχάλη

Τον Μιχάλη Αυλωνίτη τον γνωρίζουμε από τις υπέροχες φωτογραφίες που μας χαρίζει. Εικόνες μιας ξεχωριστής ματιάς, αποπνέουν ειλικρινή αγάπη σε ό,τι κι αν φωτογραφίσει. Κι είναι πολλά αυτά που φωτογραφίζει και αγαπά ο Μιχάλης. Οι παραλίες του νησιού είναι μέσα στην καρδιά του, το φεγγάρι, ο κυματισμός της θάλασσας, η μανούλα του, ο κήπος του…

Τυχαία προχθές με προορισμό το Δράγανο, στα Χορτάτα το χωριό του, συναντήσαμε τον Μιχάλη δίπλα στον επαρχιακό δρόμο. Ήταν στον κήπό του. Σταματήσαμε και κείνος με χαρά μας έδειξε τον κόπο και την προσπάθειά του σε μερικές σκάλες χωράφι. Και ήταν εικόνες όμορφες που σπανίζουν στις μέρες μας.

Ένας χώρος νοικοκυρεμένος που μαρτυρά από κάθε μεριά, πως αυτός που ασχολείται μαζί του, αγαπά τη γη. Τη γνωρίζει, τη σέβεται. Της αφιερώνει χρόνο και εκείνη του ανταποδίδει καρπούς.

Τρέφω ιδιαίτερη εκτίμηση στους ανθρώπους που ασχολούνται με τη γη, όπως ο Μιχάλης. Μια σχέση αμφίδρομη, της δίνει και του δίνει. Πάει με τους ρυθμούς της, με τη λογική της, την ακολουθεί, την αφουγκράζεται. Σε κάθε σημείο του κήπου είναι ορατή η ισορροπία της φύσης αλλά και η σοφία που έχει αποκτήσει ο Μιχάλης από την ενασχόληση μαζί της.

Το χώμα αφράτο και καθόλου παραβιασμένο. Και δίπλα στις μηλιές, στις συκιές, τις ροϊδιές στις ντομάτες και όλα τα ζαρζαβατικά, τα λουλούδια του. Οι ντάλιες, τα τζίνια, τα μοσκαρδύνια… κι ο βασιλικός, η μέντα, και η λεβάντα. Κι ο Μιχάλης να μας δείχνει γεμάτος χαρά και ικανοποίηση και να καμαρώνει γι΄ αυτή την υπέροχη αρμονία που έχει δημιουργήσει μέσα στη φύση.

Μας φίλεψε κρεμμύδια, μόλις τα είχε μαζέψει και μας τρατάρισε μήλα μικρά και πενατνόστημα, εκείνα τα μικρά μηλαρακάκια που τρώγαμε όταν είμαστε παιδιά, κόβοντας κατευθείαν από τα δέντρα που ήταν τότε γεμάτος ο τόπος.