Πέθανε η Κική Δημουλά

Έφυγε από τη ζωή η κορυφαία ποιήτρια Κική Δημουλά.

Σε ηλικία 89 ετών έφυγε λίγο πριν από τις 6 το απόγευμα από τη ζωή η μεγάλη Ελληνίδα ποιήτρια Κική Δημουλά έπειτα από σύντομη νοσηλεία, κατά τη διάρκεια της οποίας είχε υποστεί ανακοπή καρδιάς, με αποτέλεσμα να εισαχθεί σε Μονάδα Εντατικής Θεραπείας.

Η Κική Δημουλά μεταφέρθηκε πριν από μία εβδομάδα σε σοβαρή κατάσταση, στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας (ΜΕΘ) του νοσοκομείου «Υγεία» με σοβαρή λοίμωξη του αναπνευστικού, εξαιτίας της οποίας έπαθε έμφραγμα. Από το προηγούμενο Σάββατο νοσηλευόταν με μηχανική υποστήριξη.

Λίγα λόγια για το έργο της

Η Βασιλική Ράδου, όπως είναι το πατρικό της όνομα, γεννήθηκε στην Αθήνα στις 6 Ιουνίου του 1931, με καταγωγή από την Καλαμάτα. Είναι 89 ετών. Συγκαταλέγεται στις σπουδαιότερες ποιήτριες της Ελλάδας, αποτελεί τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, ενώ έχει βραβευτεί πολλάκις για το πλούσιο έργο της. Ποιήματά της έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες του κόσμου (Αγγλικά, Γαλλικά, Ισπανικά, Ιταλικά, Πολωνικά, Βουλγαρικά, Γερμανικά, Σουηδικά κ.ά.).

Το 2001 είχε λάβει από τον τότε Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Κωνσταντίνο Στεφανόπουλο, τον Χρυσό Σταυρό του Τάγματος της Τιμής. To 2002, έγινε τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, στην οποία κατέλαβε την έδρα των γραμμάτων που είχε μείνει κενή μετά τον θάνατο του Νικηφόρου Βρεττάκου. Είναι η τρίτη γυναίκα στην ιστορία της Ακαδημίας (μετά τις Γαλάτεια Σαράντη και Αγγελική Λαΐου).

Λίγα χρόνια αργότερα, το 2009 διακρίθηκε με το Ευρωπαϊκό Βραβείο Λογοτεχνίας για το σύνολο του έργου της. Έναν χρόνο μετά, το 2010, τιμήθηκε με το Μεγάλο Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας. To 2017 αναγορεύτηκε σε επίτιμη διδάκτωρ του Τμήματος Αγγλικής Γλώσσας και Φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. «Έχω περάσει μόνο έξω από το Πανεπιστήμιο και τώρα, μέσα σε μια μόνο στιγμή, πήρα και δικτατορικό» είχε πει λίγο μετά την αναγόρευσή της.

Η Κική Δημουλά πρωτοεμφανίστηκε στα γράμματα το 1952 με την ποιητική συλλογή «Ποιήματα», την οποία αποκήρυξε έπειτα από λίγο, αποσύροντάς την από την κυκλοφορία. Από τότε εξέδωσε τις ακόλουθες ποιητικές συλλογές:

Έρεβος (1956)
Ερήμην (1958)
Επί τα ίχνη (1963)
Το λίγο του κόσμου (1971)
Το τελευταίο σώμα μου (1981)
Χαίρε ποτέ (1988)
Η εφηβεία της λήθης (1994)
Ενός λεπτού μαζί (1998)
Ποιήματα (συγκεντρωτική έκδοση 1998)
Ήχος απομακρύνσεων (2001)
Χλόη θερμοκηπίου (2005)
Συνάντηση (Ανθολογία με εβδομήντα τρία ζωγραφικά έργα του Γιάννη Ψυχοπαίδη, 2007)
Μεταφερθήκαμε παραπλεύρως (2007)
Τα εύρετρα ( 2010).
Δημόσιος καιρός (2014)
Άνω τελεία (2016).

Διακεκριμένη και πολυβραβευμένη ποιήτρια της δεύτερης μεταπολεμικής γενιάς συνεχίζει να έχει μεγάλη απήχηση στο αναγνωστικό κοινό, παραμένοντας ιδιαίτερα αγαπητή. Αποσπάσματα του έργου της έχουν συμπεριληφθεί στα σχολικά διδακτικά βιβλία.

Σε μία ομιλία της για την ποίηση η Κική Δημουλά είχε ορίσει ως εξής το ποίημα: «Βαδίζεις σε μιαν έρημο. Ακούς ένα πουλί να κελαηδάει. Όσο κι αν είναι απίθανο να εκκρεμεί ένα πουλί μέσα στην έρημο, ωστόσο εσύ είσαι υποχρεωμένος να του φτιάξεις ένα δέντρο. Αυτό είναι το ποίημα».

Θέματα που κυριαρχούν στα ποιήματά της είναι η απουσία, η φθορά, η απώλεια, η μοναξιά και ο χρόνος, ενώ χαρακτηριστικά της ποίησής της είναι η προσωποποίηση αφηρημένων εννοιών, η ασυνήθιστη χρήση κοινών λέξεων και η πικρή φιλοπαίγμων διάθεση.