Πέρασε ένας χρόνος απ’ όταν έφυγε η Brigitte Roth

Πέρασε κιόλας ένας χρόνος, απ’ όταν η Brigitte Roth που γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Γερμανία, που αγάπησε και σεβάστηκε το νησί μας περισσότερο από μας τους ντόπιους, έφυγε από τη ζωή. Ζούσε στην Ελλάδα από το 1986.

Είχα μιλήσει ελάχιστα μαζί της, στα όρθια, στο δρόμο τις περισσότερες φορές. Ήταν όμως από τους ανθρώπους που θαύμαζα ιδιαίτερα. Ο τρόπος ζωής της, η αγάπη και ο σεβασμός που έδειχνε για τη φύση, την είχαν κατατάξει στους σημαντικούς ανθρώπους που ήθελα να γνωρίσω καλύτερα.

Βρέθηκα σε κάποια επίσκεψή μου στον Αλέξανδρο απρόσκλητη έξω από το σπίτι της. Χτύπησα την πόρτα. Έλειπαν με το σύζυγο της Άρη Κοκοτσή, όπως πληροφορήθηκα αργότερα. Μετά από λίγο καιρό της τηλεφώνησα, της ζήτησα να συναντηθούμε, να μιλήσουμε, να με ξεναγήσει στο μαγικό κόσμο των φυτών και των βοτάνων. Για κακή τύχη και των δυο το τηλεφώνημα έγινε την ημέρα που επέστρεψε από το νοσοκομείο… Έφυγε από τη ζωή πέρυσι τέτοια εποχή.

Η Brigitte Roth σπούδασε φυτοθεραπευτική στο Μόναχο. Με το σύζυγό της Άρη Κοκοτσή διατηρούσαν ένα μικρό εργαστήριο βοτάνων στον Αλέξανδρο. Τον έρωτα με τη φύση και τα βότανα της άρεσε να τον μοιράζεται και γι’ αυτό το λόγο διοργάνωνε βοτανικές περιηγήσεις και σεμινάρια Πρακτικής βοτανοθεραπείας.

Έλεγε η ίδια: Η Λευκάδα διαθέτει φαντασμαγορικές παραλίες αλλά και κατάφυτα βουνά με πλούσια χλωρίδα. Ένα θαυμάσιο τοπίο για περιπάτους αναγνώρισης αλλά και γνωριμίας με τα βότανα. Σεβόμενοι τις παραδόσεις αλλά και τη νέα εποχή, προσπαθούμε να μεταδώσουμε μια γνώση που όσο πάει χάνεται. Ο απώτερος σκοπός αυτής της γνωριμίας με το μαγικό κόσμο των βοτάνων είναι να γίνουμε πιο συνειδητοί κάτοικοι αυτού του παραδείσου που ονομάζεται Γη.

«Πρώτη ανακάλυπτε το πρώτο αγριολούλουδο της άνοιξης, καθώς αφουγγραζόταν άγρυπνα τους παλμούς της φύσης. Μοσχοβολούσε φασκόμηλο και λεμονόχορτο η αγκαλιά της και το σπιτάκι της έμοιαζε με εκείνο της καλής μάγισσας του παραμυθιού: μπουκέτα με αποξηραμένα βοτάνια, γλάστρες με μυριστικά, γυάλες με αλοιφές, λάδια και βάμματα, πεντακάθαρα πάντα και με ακρίβεια ταξινομημένα στη σειρά. Ήθελες για το βήχα κάτι, ήθελες για το στομάχι, ήθελες για την πονεμένη πλάτη και τα γόνατα, εκείνη ήξερε! «Πάρε αυτό και πιες 2-3 σταγόνες μέσα στο τσάι σου», θα σου έλεγε, κοιτώντας σε με τα φωτεινά γαλάζια μάτια της. «Να, από αυτό το λουλουδάκι το φτιάχνω, μπορείς να το μαζέψεις νωρίς την άνοιξη και να το φτιάξεις και μόνος σου!.

»Αυτή ήταν η Μπριγκίτε! Μια καλή νεραϊδούλα του παραμυθιού. Μια σοφή βοτανολόγος και δασκάλα. Μια ενθουσιώδης μαθήτρια και ερευνήτρια. Μια λάτρης της μάνας γης. Ταπεινή και μεγαλειώδης συγχρόνως. Έφυγε γρήγορα και βιαστικά. Ίσως για να προλάβει την Περσεφόνη και να κρυφτεί μαζί της στον Κάτω Κόσμο. Για να μας ξανάρθει σαν αγριολούλουδο, σαν αστράκι πρωτανοιξιάτικο, σαν αιθέρας και σαν μυρωδιά από τσαγιέρα με «Καλημέρα», σαν φύσημα αγέρα ανάμεσα στις κίτρινες τούφες του καλοκαιρινού βαλσαμόχορτου.

Ας είναι τώρα ευτυχισμένη και γαλήνια εκεί που βρίσκεται, στην αγκαλιά της αγαπημένης της Μάνας Γης, ενωμένη για πάντα με το αιώνιο Φως…»*

* Στερνό αντίο στην Brigitte Roth (της Χαράς Σαΐτη)

(Στη μνήμη της, ο σύζυγος και συνεργάτης της Άρης Κοκοτσής πραγματοποιεί στο Δημοτικό σχολείο του Αλέξανδρου ανοιχτό σεμινάριο την Κυριακή 5 Οκτωβρίου 2014 στις 6:00 μμ)