Περίπατοι στην όμορφη Λευκάδα – Μέρος 3ο.

Κοντάραινα

Αφήνουμε την Βασιλική και πέρνωντας τον νότιο επαρχιακό δρόμο προχωράμε προς την Κοντάραινα. Μια ζωγραφιά πάνω στον δρόμο μας.
Η Κοντάραινα είναι ένα μικρό χωριό της Λευκάδας σε απόσταση περίπου 4 χλμ από την Βασιλική και είναι ένα από τα πιο παλιά χωριά του νησιού της Λευκάδας. Οι κάτοικοι εξηγούν το χτίσιμο του χωριού σε αυτό το σημείο από την ανάγκη να προστατευθούν από τους πειρατές οι οποίοι προσορμίζονταν στον κόλπο της Βασιλικής Λέγεται επίσης ότι το χωριό χτίστηκε πάνω σε μια μεγάλη πέτρα που προστατεύει τα κτίσματα από τους σεισμούς.

Οι κάτοικοί της πιθανόν να κατάγωνται από την Κωνσταντινούπολη και βρήκαν καταφύγιο εδώ μετά την κατάληψη της Πόλης από τους Φράγκους το 1204. Την εποχή εκείνη η Λευκάδα ανήκε στον Μιχαήλ τον Α!του Δεσποτάτου της Ηπείρου. Η Κοντάραινα θα πρέπει να ήταν η γυναίκα κάποιου Κοντάρη που είχε εδώ τσιφλίκι στο οποίο ο Μιχαήλ εγκατέστησε τους πρόσφυγες.
Ένα από τα χαρακτηριστικά αξιοθέατα της Κοντάραινας ήταν ο αιωνόβιος πλάτανος που υπήρχε μέχρι και πρόσφατα δίπλα στον κεντρικό δρόμο του χωριού, ο οποίος όμως ξεράθηκε. Λέγεται ότι ο πλάτανος αυτός ήταν φυτεμένος το 1204. και πλέον στη θέση του έχει τοποθετηθεί ένα νέος για να συνεχιστεί η παράδοση.
Στην απέναντι πλευρά του δρόμου υπάρχει ένα μνημείο που είναι αφιερωμένο στους πεσόντες Κονταριώτες την περίοδο 1912 – 1953.
Στην νοτιοανατολική πλευρά της Κοντάραινας ο επισκέπτης μπορεί να θαυμάσει ό,τι έχει απομείνει από τον ναός της Παναγίας, από τους μεγαλύτερους ναούς στο νησί με ύψος που ξεπερνά τα 12 μέτρα. Ο σημερινός ναός της Παναγίας χτίστηκε στα μέσα του 19ου αιώνα και φιλοξενεί την δεσποτική εικόνα της Θεοτόκου και το σπουδαίο δεσποτικό έργο ο Χριστός ως Βασιλεύς Βασιλευόντων. Μια άλλη δεσποτική εικόνα είναι αυτή του Χριστού με την Μάρθα η οποία έχει εμφανείς δυτικές επιρροές.
Ακόμη μια χαρακτηριστικά όμορφη εκκλησιά στην Κοντάραινα είναι η εκκλησιά του Αγίου Σπυρίδωνα, που βρίσκεται στο κέντρο του χωριού. Αξιοθέατο του χωριού αποτελούν και τα γραφικά σπιτάκια που είναι ένα αξιόλογο δείγμα αγροτικών σπιτιών τη; περιοχής.

Μαραντοχώρι

Το επόμενο χωριό μετά την Κοντάραινα και προχωρόντας νοτιοανατολικά προς τα Σύβοτα, είναι το Μαραντοχώρι. Πρόκειται για ένα ημιορεινό κεφαλοχώρι με παράδοση.
Το κυρίως χωριό είναι χτισμένο πάνω στο λόφο αλλά πολλά από τα σπίτια έχουν πλέον αφεθεί στην φθορά του χρόνου ενώ ένα νέο χωριό χτίζεται στις δυο πλευρές του Επαρχιακού δρόμου.

Μέσα στο παλιό χωριό μπορεί να δει ο επισκέπτης ό,τι έχει απομείνει από το παλιό σχολείο αλλά και άλλα σπίτια.

Κοντά στο χωριό στη θέση Μπισά υπάρχει το μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου.

Η ίδρυσή του υπολογίζεται στα τέλη του 16ου αιώνα με αρχές του 17ου. Το μοναστήρι δεν ήταν μεγάλο υπήρξε όμως πλουσιώτατο με πάρα πολλά κτήματα στην ιδιοκτησία του. Ο μικρός ναός ήταν γεμάτος με τοιχογραφίες από τις; οποίες ελάχιστες σώζονται σήμερα. Σώζεται τμήμα του νεώτερου τέμπλου αξιόλογης ξυλογλυπτικής τέχνης από τα μέσα του 18ου αιώνα.

Η Αμμούσω είναι μια μικρή παραλία κοντά στο Μαραντοχώρι που με τα βότσαλα και την γαλαζοπράσινη θάλασσα συγκεντρώνει πολύ κόσμο.

Στις θέσεις Μάρμαρα, Πυργί και Κλεισμάτι η Αρχαιολογική υπηρεσία έχει εντοπίσει λείψανα αρχαίων πύργων.

Η λίμνη στο Μαραντοχώρι.

Αξιοθέατο είναι και η μικρή λίμνη που βρίσκεται στην περιοχή, λίγο πιο πάνω από το χωριό και μέσα σε μια έκταση από ελαιόδεντρα και είναι ένας σημαντικό υδροβιότοπος για πολλά είδη χλωρίδας και πανίδας. Η ομορφιά της περιοχής είναι απίστευτη ενώ η ησυχία που επικρατεί στον χώρο διακόπτεται μόνο από το τραγούδι κάποιου μικρού πουλιού.

Εύγηρος

Μετά το Μαραντοχώρι θα πάρουμε ένα μικρό δρόμο στα δεξιά και θα κατηφορήσουμε προς την Εύγηρο. Πρόκειται για ένα μικρό παραδοσιακό χωριό της Λευκάδας με πανοραμική θέα προς το Ιόνιο και την Ιθάκη. Χτισμένο σε μια πλαγιά το μικρό χωριό με θέα στον κάμπο του Μαραντοχωρίου αλλά και στη θάλασσα. Τα λιγοστά σπιτάκια του είναι όμορφα, με περιποιημένες αυλές ενώ διαθέτει μια μικρή και πολύ ήραμη πλατεία.

Ακόμη το μικρό χωριό έχει δυο ταβέρνες, ένα γραφικό παραδοσιακό καφενεδάκι κι΄ένα ξυλόφουρνο που βγάζει καθημερινά χωριάτικο ψωμί και ζεστά πεντανόστιμα κουλούρια.

Η κυρά – Γιάννα με τα περιζήτητα ψωμιά της.

Ο ξυλόφουρνος ανήκει στην κυρά-Γιάννα η οποία για σαραντατρία χρόνια δουλεύει αυτόν τον φούρνο προσφέροντας ένα υπέροχο χωριάτικο ψωμί και πεντανόστιμα παξιμάδια.

Ο θαυματουργός φούρνος. Δίπλα η…προπολεμική ζυγαριά την οποία χρησιμοποιεί η φουρνάρισσα.

Στον οικισμό του Εύγηρου μπορείτε ακόμη να επισκεφθείτε το γραφικό καφενείο του “Σπύρου του Μουτστάκια” και την ταβέρνα του “Γιωργαλάκη” με τους λαχταριστούς μεζέδες..
Το όνομα του χωριού, το Εύγηρος, σημαίνει καλό, ευτυχισμένο γήρας και στ΄αλήθεια το χωριό εξασφαλίζει καλά, βαθειά γεράματα στους κατοίκους του.

Το Αφτέλι ή Σκύδι, ένας μικρός όρμος στην άκρη από τον μικρό οικισμό του Ευγήρου είναι η παραλία του χωριού.

Σύβοτα

Τα Σύβοτα, αυτός ο πανέμορφος ποικισμός του νησιού της Λευκάδας, είναι χτισμένα στο βάθος ενός πανέμορφου φιόρδ, που σχηματίζεται στο νοτιοανατολικό τμήμα της Λευκάδας και αποτελεί ένα από τα γραφικότερα λιμανάκια στο Ιόνιο. Το μικρό χωριό είναι ένα γραφικό ψαροχώρι σφηνωμένο μέσα στο γαλήνιο φιορδ αγκαλιασμένο από κατάφυτους λόφους με εληές που ανάμεσά τους εισχωρεί η θάλασσα. Ένα πανέμορφο μικρό χωριό που όμως αποτελεί ένα μεγάλο τουριστικό προορισμό για όσους ταξιδεύουν στο Ιόνιο.

Οι επισκέπτες εντυπωσιάζονται από το γαλήνιο φυσικό περιβάλλον και απολαμβάνουν νόστιμα και φρέσκα ψάρια στις ψαροταβέρνες του μικρού οικισμού που βρίσκονται στην άκρη της θάλασσας.

Πανέμορφη η παραλία του οικισμού που έχει το όνομα Μουρτεμένο. Περπατώντας μέσα στην ρηχή θάλασσα, που φτάνει μέχρι το γόνατο, με την ανοιχτόχρωμη άμμο, θα νοιώσετε πως βρίσκεστε σ΄΄εναν παράδεισο. Ένα μεγάλο δάσος με φουντωτά καταπράσινα δέντρα φτάνουν μέχρι το κύμα.

Σύμφωνα με τον Γερμανό αρχαιολόγο Dorpfeld τα Σύβοτα θεωρούνταν ως το ιστορικό λιμάνι του Φώρκυνα, όπου οι Φαίακες άφησαν τον Οδυσσέα κατά την επιστροφή του στην Ιθάκη μετά το τέλος του Τρωικού πολέμου. Πολύ κοντά στο λιμάνι του Φώρκυνα βρισκόταν και η χοιροσπηλιά του Εύμαιου. Στις ανασκαφές που έκανε το 1905 ο Dorpfeld ανακαλύφθηκε μια σπηλιά μέσα στην οποία βρέθηκαν πλήθος από εγχάρακτα και έγχρωμα αγγεία της Νεολιθικής εποχής καθώς και πλήθος από λίθηνα εργαλεία. Την επόμενη χρονιά, 1906, ήρθαν στο φως πάρα πολλά ευρήματα από την εποχή του χαλκού. Η γνώμη που επεκράτησε ήταν ότι είχε ανακαλυφθεί η σπηλιά του χοιροβοσκού Εύμαιου.

Πηγή: eftanhsa.blogspot.gr