Ποια είναι τα νεοφιλελεύθερα απολιθώματα του Δημοτικού Συμβουλίου;

Στο περασμένο δημοτικό συμβούλιο της Δευτέρας (18/9) ο δήμαρχος με το γνωστό εξυπνακίστικο ύφος του δήλωσε: «δεν αντιλαμβάνομαι πως τα νεοφιλελεύθερα απολιθώματα θέτουν ζήτημα μεγαλύτερου ελέγχου από τις αποκεντρωμένες διοικήσεις». Απευθυνόταν προφανώς σε κάποιον δημοτικό σύμβουλο που είχε, πιθανόν, «ταράξει» τους ατέλειωτους μονολόγους του.

Η λέξη νεοφιλελευθερισμός που χρησιμοποίησε ο δήμαρχος αποτελεί ένα από τα πλέον νεφελώδη ιδεολογήματα της αριστεράς. Μετά δε, την από δεκαετίες  κυριαρχία της αριστερής προπαγάνδας, είναι κάτι σαν τον βελζεβούλη της οικονομίας και για τους περισσότερους Έλληνες.

Σύμφωνα με τον Αρ.Χατζή, η λέξη «νεοφιλελευθερισμός» δεν είναι τίποτε πλέον παρά ένα «σκιάχτρο» που χρησιμοποιείται όταν δεν υπάρχουν ουσιαστικά επιχειρήματα έναντι του φιλελευθερισμού.

Η πλειοψηφία των πολιτών ψηφοφόρων στη χώρα μας δεν γνωρίζει τι είναι νεοφιλελευθερισμός. Χρησιμοποιεί το διαδίκτυο μόνο για να βλέπει φωτογραφίες, εικόνες και συνθήματα. Σε όλους αυτούς λοιπόν στόχευσε ο δήμαρχος επισείοντας τον μπαμπούλα του νεοφιλελευθερισμού στο ΔΣ.

Θα σας «σοκάρω» προσπαθώντας με πολύ λίγα λόγια να εξηγήσω τι είναι νεοφιλελευθερισμός.

«Ο νεοφιλελευθερισμός ήταν μια οικονομική φιλοσοφική θεωρία που εμφανίστηκε το 1938 μεταξύ Ευρωπαίων φιλελεύθερων οικονομολόγων.  Προσπαθούσαν να προτείνουν έναν «Τρίτο Δρόμο» ή «Μέση Οδό» μεταξύ του κλασικού φιλελευθερισμού και της κομμουνιστικής κολεκτιβοποίησης της οικονομίας. Στον νεοφιλελευθερισμό προέχει η ελεύθερη λειτουργία του μηχανισμού τιμών της ανοικτής αγοράς, η ελεύθερη επιχειρηματικότητα, ο ελεύθερος ανταγωνισμός, και ένα ισχυρό Κράτος Δικαίου.»

Νεοφιλελευθερισμός ήταν το οικονομικό και πολιτικό σύστημα που μέχρι το 1980 στηρίχτηκε η οικονομική και πολιτική ευημερία της Δυτικής Ευρώπης. Το πιο… σοκαριστικό -για την άγνοια και την παραπληροφόρηση- είναι, πως αυτό το μοντέλο αργότερα ονομάστηκε σοσιαλδημοκρατία. Πάνω σ΄ αυτό στηρίχτηκε η οικονομία και η Πολιτεία της Σουηδίας κυρίως, αλλά και των άλλων σκανδιναβικών κρατών.

Αυτός λοιπόν εν περιλήψει είναι ο νεοφιλελευθερισμός. «Ωστόσο με την πάροδο του χρόνου η έννοια του νεοφιλελευθερισμού έχει παρερμηνευτεί με αποτέλεσμα να μην έχει καμία σχέση με την αρχική σημασία του. Για παράδειγμα για τους μαρξιστές ο νεοφιλελευθερισμός είναι μια νέα μορφή καπιταλισμού με την οποία η άρχουσα τάξη προσπαθεί να εδραιωθεί σε βάρος του λαού. Σε κάποιες άλλες περιπτώσεις ταυτίζεται λανθασμένα ακόμη και με την παγκοσμιοποίηση.»

Η Συριζαίοι λοιπόν απευθυνόμενοι στην ασχετοσύνη και στην παραπληροφόρηση, επισείουν τον μπαμπούλα του νεοφιλελευθερισμού.

Αν μάλιστα το καλοσκεφτούμε, είναι και λίγο… ειρωνεία. Το νησί μας ζει από τον τουρισμό. Μικρές και μεγάλες επιχειρήσεις επιχειρούν και δραστηριοποιούνται με τους κανόνες της ελεύθερης αγοράς. Τα «νεοφιλελεύθερα απολιθώματα» ως εχθρός και μπαμπούλας απέναντι στους κατοίκους ενός νησιού που τους αρέσει να ζουν καπιταλιστικά. Μια νοοτροπία που εχθρεύεται τον τρόπο που κερδίζουν χρήματα!

Ο νεοφιλελευθερισμός για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι εχθρός. Ένας από τους πολλούς κατασκευασμένους εχθρούς που  επιβιώνουν, χάρις την έλλειψη ενημέρωσης των πολιτών. Η δημιουργία εχθρών είναι μια απλή και δοκιμασμένη μέθοδος για την αριστερά: Συγκεντρώνουν αυθαιρέτως όλα τα κακά και τα τοποθετούν στο άλλο στρατόπεδο. Όταν δημιουργείς εχθρούς, κατασκευάζεις αυτό που θα ήθελες να είναι ο αντίπαλος, χωρίς λογική, ορίζοντας το ως κακό, ώστε να βρεθείς ο ίδιος στην άλλη μεριά με το καλό, Όταν μάλιστα έχεις μετατραπεί σε θλιβερό κακέκτυπο των προηγούμενων -αυτοδιοίκηση, κεντρική κυβέρνηση- η στρατηγική της δημιουργίας εχθρών, μοιάζει η μόνη λύση.

Ο Δημοτικός Σχολιαστής