HomeΕΠΙ ΠΑΝΤΟΣ ΕΠΙΣΤΗΤΟΥΠοιος θα τους εξηγήσει, ποιο είναι το συμφέρον τους;

Ποιος θα τους εξηγήσει, ποιο είναι το συμφέρον τους;

Η πόλη μας κτίστηκε με μέτρο και σοφία. Αν εξαιρέσουμε την λάθος επιλογή της τοποθεσίας (ένας βούρκος ήταν), όλα τα υπόλοιπα έγιναν με σχέδιο και γνώσεις.

Από την παραλία μέχρι τον Άγιο Μηνά έγινε η αγορά της πόλης, το παζάρι, όπως το λέμε μέχρι σήμερα. Δεξιά και αριστερά του δρόμου δημιουργήθηκαν τα καταστήματα.

Παλαιότερα, όπως βλέπουμε στις παλιές φωτογραφίες, τα καταστήματα, ήταν όλα σκεπασμένα από πότζους και στοές. Ελάχιστα δείγματα των οποίων έχουν διατηρηθεί μέχρι σήμερα, αρκετά όμως για να μας δώσουν την εικόνα.

Η χρησιμότητα αυτού του σκεπαστού τμήματος των καταστημάτων, εκτός όλων των άλλων, ήταν να προφυλάσσει τους ανθρώπους από την βροχή και από τον ανελέητο ήλιο του καλοκαιριού.

Σήμερα, σε όλο το μήκος του πεζόδρομου της αγοράς δεξιά και αριστερά, το πεζοδρόμιο είναι σκεπασμένο, είτε με τις παλιές λότζες είτε με κακάσχημες τέντες, πάντως είναι σκεπασμένο. Δυστυχώς όμως από λαθεμένη αντίληψη περί του κέρδους και της κατανάλωσης, τα πεζοδρόμια είναι κατειλημμένα από «σαμπράγκαλα» που βγάζουν έξω όλα σχεδόν τα καταστήματα.

(Η πεζοδρόμηση των εμπορικών δρόμων που εφαρμόστηκε τις τελευταίες δεκαετίες σε όλο τον κόσμο και στη χώρα μας, σκοπό είχε, να δημιουργήσει άνετες και ευχάριστες συνθήκες στους καταναλωτές, ώστε να ξοδεύουν τα χρήματά τους απρόσκοπτα. Έχει μάλιστα μετρηθεί και διαπιστωθεί, πως όταν κυκλοφορείς σε συνθήκες άνεσης, ασφάλειας και καλαισθησίας, παραμένεις περισσότερη ώρα στους εμπορικούς δρόμους, άρα ξοδεύεις και περισσότερα χρήματα.)

Τον Ιούλιο και τον Αύγουστο όποιος κυκλοφορεί στην αγορά της Λευκάδας την ημέρα, πάντα είναι βιαστικός. Ποιος θα σκεφτεί να ψωνίσει αφού ο μόνος χώρος που υπάρχει ακάλυπτος, είναι το κέντρο του δρόμου που ο ήλιος σε βαράει κατακούτελα. Καλύπτοντας τα πεζοδρόμια που διαθέτουν σκιά, τα καταστήματα διώχνουν ουσιαστικά τους εν δυνάμει πελάτες! Έτσι παραμένουν ανοιχτά μέχρι το ξημέρωμα.

Στερούν επίσης χώρο, από όλους τους χρήστες στους οποίους ανήκουν τα πεζοδρόμια.  Η τακτική αυτή είναι και εναντίον των στενά οικονομικών συμφερόντων των ίδιων των καταστημάτων. Καταστρατηγούν τον βασικότερο κανόνα της κατανάλωσης, που είναι η απρόσκοπτη κίνηση των εν δυνάμει πελατών κάτω από συνθήκες άνεσης.

Σκεπτόμενοι στενά οικονομίστικα, όχι οικονομικά, οι καταστηματάρχες χρόνο με το χρόνο πριονίζουν τα κλαδιά του δέντρου που τους συντηρεί. Έχουν μεγάλο μερίδιο ευθύνης για την εικόνα της πόλης, δηλαδή το μέλλον της, το μέλλον των ίδιων αλλά και των παιδιών όλων μας.

Ποιος λοιπόν θα τους εξηγήσει, πως αν θέλουν, (πέρα από τις κλάψες), να συνεχίσουν να ζουν με ένα καλό βιοτικό επίπεδο, αν θέλουν να ζήσουν τα παιδιά τους  καλύτερα,  πρέπει να αλλάξουν νοοτροπία. Πως πρέπει οι ίδιοι να προσέχουν την πόλη σαν τα μάτια τους, όχι από ηρωισμό, αλλά από συμφέρον και μόνο. Πως η πόλη είναι ένα «άυλο κεφάλαιο» που ανήκει σε όλους αλλά δεν είναι ανεξάντλητο.

Είναι αδιανόητο να διαθέτεις ένα κατάστημα από το οποίο κερδίζεις  και να μην καθαρίζεις και ευπρεπίζεις τον χώρο που το περιβάλει. Είναι έλλειψη πολιτισμού, βαρβαρότητα, να μετατρέπεις το πεζοδρόμιο έξω από κατάστημα σε γιουσουρούμ, ασχημαίνοντας την πόλη και στερώντας ζωτικό χώρο από άλλους.

Θέλω να πιστεύω πως η κατάσταση είναι αναστρέψιμη. Πως δεν είναι όλοι οι καταστηματάρχες παρανομούντες από πεποίθηση. Πως δεν τους έχει εξηγηθεί -από αυτούς που έχουν όραμα και βλέπουν μπροστά-  (αν υπάρχουν τέτοιοι), ποιο ακριβώς είναι το πραγματικό συμφέρον τους.

Μια στάλα τόπος είμαστε. Αυτό δεν είναι δύσκολο να γίνει. Φτάνει να βρεθεί ο κατάλληλος οραματιστής.

Και όσοι -λίγοι πιστεύω- δεν το καταλάβουν, αφού τους εξηγηθεί, θα πρέπει να υποχρεωθούν να συμμορφωθούν κάτω από κανόνες πολιτισμένης διαβίωσης και σεβασμού στην εικόνα της πόλης. Η πόλη δεν μας ανήκει: την κληρονομήσαμε από τους πρόγονους μας και την δανειζόμαστε από τα παιδιά μας.

Υ. Γ.
Άφησα για μελλοντικό σχολιασμό την άλλη μεγάλη πληγή, τα τραπεζοκαθίσματα.

Προηγουμενο αρθρο
Μια ημέρα για τους γονείς στην Κατασκήνωση
Επομενο αρθρο
Εκπρόσωπος της οικογένειας Ριμπολόβλεφ συναντήθηκε με τους τοπικούς άρχοντες

2 Σχόλια

  1. αλικη
    27 Σεπτεμβρίου 2019 at 19:02 — Απάντηση

    Και ακριβως εκει…ηρθαν οι ..σφιγκες και βρηκαν το φοβερο προβλημα ,τις γλαστρες, και επεσαν να ρημαξουν τα λουλουδια,που πολλες φορες τα φωτογραφιζαν κι οι τουριστες,ιδιως στις γειτονιες αλλα και στο παζαρι.
    Εντολη ανωθεν, ορημαγδος στην πολη!!
    Τα λουλουδια του δημαρχε ,ο καθενας τα ποτιζει,τα φροντιζε κι αν θελεις να ξερεις(ΑΝ ΘΕΛΕΙΣ..) τους μιλαει κιολας γιατι τ αγαπαει.

    Εδω μας τα χαλασες,ρε Μπαμπη…

  2. Lefkadios
    27 Σεπτεμβρίου 2019 at 16:44 — Απάντηση

    Η έκφραση
    Η “άλλη μεγάλη πληγή, τα τραπεζοκαθίσματα”…
    Αν μη τι άλλο δείχνει μία αρνητική προδιάθεση και δεν παραπέμπει σε αντικειμενικότητα…

    Σε όλες τις προηγμένες τουριστικά μεγάλες πόλεις Της Ευρώπης…
    Τα τραπεζοκαθίσματα αποτελούν τουριστικό εργαλείο και όχι “πληγή”…
    (Προσωπικά δεν γνωρίζω τουρίστες που να θέλουν να πάνε από το ξενοδοχείο κατευθείαν στα μαγαζιά για ψώνια χωρίς να καθίσουν κάπου να φάνε ή να πιούνε…)
    Επίσης σε όλους τους πεζόδρομους υπάρχουν καλοπιστικά φυτά σε γλάστρες που ομορφαίνουν τους τοίχους
    Και προεξέχουν λίγο μέσα στον δρόμο…

    Π.χ στις Βρυξέλλες…
    (Ελπίζω να μην ισχυριστεί κανείς πως στις Βρυξέλλες οι καταστηματάρχες δεν γνωρίζουν το συμφέρον τους…
    Η η πόλη είναι υπανάπτυκτη τουριστικά…)

    Υ.Γ: Καλό είναι να γνωρίζουμε πως για να συντηρηθεί η πόλη χρειάζεται να έχει ο δήμος έσοδα…
    Οι τοίχοι δεν φέρνουν έσοδα…
    Τα τραπεζοκαθίσματα όμως Ναι…
    Κανείς δεν θα επισκεφτεί μια Συγχρονη και όχι αρχαία πόλη…
    για να δει απλά Τους τοίχους Της…

Γράψτε το σχόλιό σας

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.