«Πορτραίτο»: Ο Κώστας Παρίσσης μελοποιεί στίχους του Δημήτρη Σολδάτου -video

ΚΩΣΤΑΣ ΠΑΡΙΣΣΗΣ: ΤΟ ΠΟΡΤΡΑΙΤΟ
Στίχοι: Δημήτρης Σολδάτος

Ο Κώστας Παρίσσης παρουσιάζει το νέο του τραγούδι.
Αποτελεί προάγγελο της κυκλοφορίας του ολοκληρωμένου ψηφιακού του album που θα κυκλοφορήσει προσεχώς από το Ogdoo Music Group.

Ο Κώστας Παρίσσης είναι ένας πολυσύνθετος δημιουργός και ερμηνευτής που έχει αφήσει το στίγμα του στην ελληνική μουσική σκηνή.

Τα τραγούδια του έχουν ειπωθεί από σημαντικούς ερμηνευτές και έχουν αγαπηθεί από το κοινό.

Συναντιέται με τα Υπόγεια Ρεύματα το 1995 και από το 1996 γίνεται μέλος τους. Εκτός από τα τραγούδια του για τα Υπόγεια ρεύματα, έχει γράψει τραγούδια και έχει συνεργαστεί με πολλούς αξιόλογους καλλιτέχνες όπως ο Χάρης Κατσιμίχας, ο Γιάννης Χαρούλης, ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου, ο Μίλτος Πασχαλίδης, ο Θάνος Μικρούτσικος, η Μελίνα Κανά, ο Μπάμπης Στόκας, ο Μάνος Ξυδούς ο Θάνος Ανεστόπουλος κ.ά.

«Το πορτραίτο» που ερμηνεύει ο ίδιος, σε μουσική δική του και στίχους του Δημήτρη Σολδάτου είναι μέρος ενός ολοκληρωμένου προσωπικού του album που αποτελεί τη μουσική του αυτοβιογραφία.

«Το πορτραίτο» μιλά για την άνιση ανθρώπινη μάχη με τον πανδαμάτορα χρόνο, τον «παράφορο γλύπτη» των προσώπων και τον αμφισβητία των ονείρων.

Ο Κώστα Παρίσσης μελοποιεί τους στίχους του Δημήτρη Σολδάτου, με τρόπο λιτό μα καίριο δημιουργώντας μια εξαιρετική μπαλάντα που αναδεικνύει την δύναμη των λέξεων και θέτει τον ήρωα του τραγουδιού αντιμέτωπο με την εικόνα του άφθαρτου νεανικού εαυτού του.

Σε αυτή την περίπτωση, σε αντίθεση με την ιστορία του Ντόριαν Γκρέυ, το πορτραίτο μένει αναλλοίωτο και φυσιολογικά μεγαλώνει το μοντέλο, που πασχίζει να αναγνωρίσει στον πίνακα την τωρινή του φυσιογνωμία.

Η λαμπερή εικόνα του παρελθόντος, ενός παιδιού που ανυπομονούσε να μεγαλώσει ανήκει στην ουσία σε έναν άλλον, αλλοτινό άνθρωπο, με προσδοκίες που παγιδεύτηκαν για πάντα στα όρια του καμβά.

Ο Δημήτρης Σολδάτος, αυτός ο σημαντικός Λευκαδίτης ποιητής με την αιρετική γραφή αποτυπώνει μέσα σε λίγες γραμμές, με σπάνια διαύγεια και ευστοχία τα συναισθήματα που κατακλύζουν τον καθένα μας όταν αναλογιζόμαστε την καταλυτική παρεμβολή του χρόνου, ανάμεσα σε αυτό που ονειρευτήκαμε και σε αυτό που εντέλει εξελιχθήκαμε.

Ο Κώστας Παρίσσης δημιουργεί ένα τραγούδι, που ενώ μιλά για τη φθορά, την ίδια στιγμή την απονευρώνει με την αναγεννητική δύναμη της μουσικής του.

Οι μουσικοί που έβαλαν τις δεξιοτεχνικές τους πινελιές στο «Πορτραίτο» είναι οι:

Τύμπανα: Φοίβος Κατσιφλώρος
Μπάσο: Θοδωρής Ντιλγέρης
Ακουστική/ηλεκτρική κιθάρα, Μπάντζο: Κώστας Παρισσής
Ακορντεόν: Ντίνος Χατζηιορδάνου
Βιολί: Δημήτρης Κουζής
Ηχογράφηση, μιξη, mastering: Studio praxis
Η φωτογραφία που συνοδεύει «Το πορτραίτο» είναι δημιουργία του διακεκριμένου φωτογράφου Γιώργου Δεπόλλα.

ΠΟΡΤΡΑΙΤΟ

Το κ λ ή μ α Λ ά ζ α ρ ο ς

Ένα πορτραίτο μου παλιό βρήκα στην αποθήκη.
Με κοίταξε με λύπηση, το κοίταξα με φρίκη
καθώς τα χρόνια σκέφτηκα πως πέρασαν. Θεέ μου,
νομίζω είκοσι χρονών δεν ήμουνα ποτέ μου.

Κοίτα τι μάτια ζωντανά, με δύναμη στο βλέμμα!
Τώρα σταχτί σαν μολυβιά κυλά στις φλέβες το αίμα.
Κοίτα τι δέρμα λαμπερό και τι μαλλιά που είχα!
Τώρα βουνό είμαι φαλακρό, μ’ εδώ κι εκεί μια τρίχα.

Κοίτα πουκάμισο λευκό, κοίτα γραβάτα πού ’χα!
Τώρα ατημέλητος γυρνώ, φορώντας μαύρα ρούχα.
Ωρίμασα, το ντύσιμο πια δε με νοιάζει διόλου –
μα κι η ζωή μου που κυλά και πάει κατά διαόλου

ελάχιστα μ’ απασχολεί. Σιγά-σιγά το νιώθω
πως κάθε όνειρο παλιό κι εφηβικό μου πόθο
περιγελώ στο βάθος μου, κι όσο περνά η ώρα
όλο και σιγουρεύομαι… Καθώς κοιτάζω τώρα

λιγάκι πιο προσεκτικά την ζωγραφιά εμπρός μου,
είμαι απολύτως βέβαιος: δεν είναι ο εαυτός μου
αυτός, που αλαζονικά μαζί μου κάνει χάζι –
μα ένα παιδί ανόητο, που θέλει άντρας να μοιάζει.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ Ε. ΣΟΛΔΑΤΟΣ