HomeΕΛΙΞΗΡΙΑ ΜΝΗΜΗΣΠριν σαράντα καλοκαίρια: Ο Κώστας Βαλλαμόντε διδάκτορας της Σορβόννης

Πριν σαράντα καλοκαίρια: Ο Κώστας Βαλλαμόντε διδάκτορας της Σορβόννης

Γράφει ο Σπύρος Ι. Φλογαΐτης

spyridon_flogaitisΗ δεκαετία του ’70 αποτέλεσε τα φοιτητικά μου χρόνια. Δέκα ολόκληρα χρόνια ήμουν φοιτητής, τα πρώτα τεσσεράμισι στη Νομική Σχολή Αθηνών και τα υπόλοιπα πεντέμισι στην Ευρώπη, κυρίως στο Παρίσι. Τα πράγματα δεν ήταν πάντοτε εύκολα, οι εποχές ήταν δύσκολες, συγχρόνως όμως ήταν και ελπιδοφόρες για τη νεολαία της τότε Λευκάδας που διεκδίκησε και πέτυχε μια καλλίτερη ζωή, με μόρφωση και προκοπή.

Τα καλοκαίρια ήταν μεγάλα, φάνταζαν ατέλειωτα, και όλοι, εμείς η νεολαία της εποχής, δεν βρίσκαμε την ώρα να τελειώσουμε τα μαθήματα και τις εξετάσεις και να πάμε στη Λευκάδα, εκεί στη κεντρική πλατεία, στου Ρεγάντου, στο Όλντ Νεϊβυ, στου Πάλλα, ή όπου αλλού φιλοξενούσε την απαράμιλλη λευκαδίτικη τρέλα, ένα πραγματικό εργαστήρι κοινωνικοποίησης για όλους εμάς που κάναμε τα πρώτα μας βήματα στην κοινωνία των ενηλίκων.

59
Πρώτος από αριστερά ο Σπύρος Φλογαΐτης

Τον Κώστα Βαλλαμόντε τον γνώρισα στην ταβέρνα του Ρεγάντου, όπου με εισήγαγε ο μακαρίτης φίλος μου Νώντας Βαγενάς, Σοφός όνομα και πράμα. Ο κυρ Κώστας με αγάπησε αμέσως, ήμουν άλλωστε πρόθυμος μαθητής σε κάθε τρέλα που έλεγε χωρίς ποτέ να τον κοροϊδέψω ή να τον περιφρονήσω, πάντοτε σεβαστικός συνομιλητής του και γραφιάς των ανακοινώσεών του στα τελάρα που έβγαζε στην πλατεία και στην αγορά, αφού του άρεσε η καλλιγραφία μου.

Ο κυρ Κώστας λάτρευε τα γράμματα, είχε μιαν ενστικτώδη ικανότητα να προσεγγίζει απλές ή και σύνθετες αλήθειες, όπως και μιαν αξέχαστη εκφορά τους, αφού δεν τον βοηθούσε η έλλειψη εγκύκλιων σπουδών.

Κώστας Βαλλαμόντε: Διάλεξη στο Πάνθεον δεκαετία 1950. Αρχείο Β. Βρεττού
Κώστας Βαλλαμόντε: Διάλεξη στο Πάνθεον δεκαετία 1950. Αρχείο Β. Βρεττού

Κάποιοι Λευκαδίτες της προηγούμενης από τη δική μου γενιάς του είχαν φέρει από την Αμερική δυο διδακτορικά διπλώματα, ένα από το Πανεπιστήμιο του Σινσινάτι και ένα από το Πανεπιστήμιο του Κάνσας. Ο κυρ Κώστας ήταν υπερήφανος για την αναγνώρισή του από την ακαδημαϊκή κοινότητα και μάλιστα της Αμερικής και διαφήμιζε τα διδακτορικά του. Έτσι σκέφθηκα πως είχε έλθει ο καιρός να αναγνωρισθεί ο ιατροφιλόσοφος Κώστας ντε Βαλλαμόντε και από το Πανεπιστήμιο της Σορβόννης.

Εκείνα τα χρόνια, η Λευκάδα ήταν διάσημη στους φοιτητικούς κύκλους του Παρισιού, ελληνικούς και ξένους, γιατί όλοι οι ξέμπαρκοι ερχόταν και έκαναν διακοπές στο σπίτι μας, είκοσι, εικοσιπέντε φοιτητές κάθε φορά, από όλα τα μέρη του κόσμου, που κοιμόντουσαν όπως-όπως, όμως απολάμβαναν τη φιλοξενία τόσο της μακαρίτισσας της μάνας μου όσο και της Λευκάδας. Είχαν γίνει ένα με το λευκαδίτικο θέατρο του παραλόγου.

Ανάμεσα σ’ αυτούς ήταν και μια Γαλλίδα, που εργαζόταν στην κρατική υπηρεσία υποτροφιών του Παρισιού. Με την βοήθειά της και χρησιμοποιώντας τη μέθοδο της φωτοτυπίας που μόλις είχε μπει στην εποχή της ξηρογραφίας, φτιάξαμε ένα διδακτορικό δίπλωμα του γαλλικού κράτους, στο όνομα του Κώστα ντε Βαλλαμόντε. Η κοπέλα όμως αυτή έκανε και κάτι παραπάνω: Έγραψε μια πρωτότυπη επιστολή στον κυρ Κώστα, με την οποία του ανήγγειλε ότι η Γαλλία, σε αναγνώριση της συμβολής του στην επιστήμη, τον καλούσε να έλθει στη Σορβόννη να διδάξει με έξοδα του γαλλικού κράτους!

145

Ένα βράδυ εκείνου του καλοκαιριού, όλη η Λευκάδα ήταν συνεννοημένη να συγκεντρωθούμε στο «Αντριάτικα», όπου είχα προσκαλέσει και τον κυρ Κώστα. Ήταν εκεί οι πάντες, όλη η παρέα του Ρεγάντου με προεξάρχοντα τον Βούλη, οι φοιτητές, οι φίλοι και οι γνωστοί, σε αναμονή του μεγάλου γεγονότος. Όταν ήλθε η ώρα, σηκώθηκα και απευθυνόμενος στις παρέες που είχαν κατακλύσει την ταβέρνα, άρχισα να διαβάζω με επισημότητα τα δυο έγγραφα, τον Διδακτορικό τίτλο και την πρόσκληση του Γαλλικού κράτους να διδάξει ο Κώστας ντε Βαλλαμόντε στη Σορβόννη.

Οι στιγμές ήταν έντονες, οι επευφημίες, η δόξα για τον τιμώμενο, με όλη τη λάμψη που ιδιαίτερα είχε η Σορβόννη στα μάτια όλων μας. Ο κυρ Κώστας ήταν συγκινημένος, χαρούμενος, και με δυο λόγια έγινε το σώσε.

Κάποια στιγμή, σε προχωρημένη ώρα, φύγαμε και κατέληξα μαζί με την κοπέλα από τη Γαλλία σε δυο καρέκλες έξω από του Ρεγάντου, όπου απολαμβάναμε τον απόηχο της βραδιάς. Τότε, ήταν θυμάμαι περίπου δύο το πρωί, καταφθάνει αγριεμένος, κυριολεκτικά έξαλλος, ο Βαλλαμόντε, φωνάζοντάς μου ότι τον κορόιδεψα και ότι όλα αυτά ήταν ψέματα. Στον θυμό του, πιάνει τα χαρτιά και τα σκίζει.

Προσπάθησα να τον καλμάρω, αλλά ήταν μάταιο. «-Μου το είπε ο Βούλης, μου φώναζε, είδες ποτέ, να απονέμεται διδακτορικό δίπλωμα σε ταβέρνα;».

Με τα πολλά έφυγε και πήγαμε και μείς να κοιμηθούμε, απογοητευμένοι, που είχε σκίσει τα χαρτιά! Ήμουν όμως βέβαιος, γιατί τον γνώριζα πλέον καλά, ότι θα τα μάζευε, όταν θα έφευγα.

Ο Σπύρος Φλογαΐτης φοιτητής
Ο Σπύρος Φλογαΐτης φοιτητής

Είχε πάει μεσημέρι της άλλης μέρας και η μάννα μου που δεν ήθελε να με ξυπνάει, με όλη εκείνη την τρυφερότητα και έγνοια για τα παιδιά τους που είχαν εκείνες οι μανάδες, είδε κι απόειδε και ήλθε να με ξυπνήσει. Έμενε στο δεύτερο όροφο, εμείς όλοι της παρέας μέναμε στον τρίτο. «-Ξύπνα παιδί μου, γιατί είναι κάτω ο κυρ Κώστας εδώ και δυο ώρες, και δεν φεύγει εάν δε σε δει».

Σηκώθηκα, ντύθηκα, και κατέβηκα να τον δω, κάνοντας τάχα τον στενοχωρημένο και προσβεβλημένο, αφού του είχα φέρει τόσες τιμές και αυτός όχι μόνο με έβρισε, αλλά έσκισε και τα χαρτιά.

Τα κρατούσε στα χέρια του, έχοντάς τα κολλήσει με όποιο τρόπο μπορούσε. Ήταν σε πλήρη κατάρρευση.

«-Σπυράκο μου, τι ήταν αυτό που έκανα! Αυτός ο τύπος με έβαλε και καταστράφηκα με τα ίδια μου τα χέρια!».

Τον παρηγόρησα. Ήλθε και η κοπέλα και του υποσχέθηκε ότι μπορεί και πάλι να θεωρεί τον εαυτό του προσκεκλημένο να διδάξει στη Σορβόννη. Ικανοποιήθηκε και καλμάρισε. Έφυγε ευχαριστημένος και χαρούμενος.
Όταν ήλθε η ώρα να επιστρέψω στο Παρίσι, οδηγώντας ένα άθλιο αυτοκινητάκι που είχα, τον «Άσπρο Σίφουνα», πίεσα τον κυρ Κώστα να έλθει μαζί μου να διδάξει, όπως έλεγε η πρόσκληση. Έπρεπε το θέατρο να μην μείνει ημιτελές.

Γνώριζα πως δεν θα ‘ρχόταν. Γιατί ο κυρ Κώστας ήξερε την πραγματικότητα, όπως όλοι μας. Του άρεσε απλά να ζει το παραμύθι, όπως άρεσε σε όλους μας άλλωστε, στην φελλινική Λευκάδα εκείνων των αξέχαστων χρόνων.

Σπύρος Ι. Φλογαΐτης

Προηγουμενο αρθρο
Σαν χειμωνιάτικη λιακάδα
Επομενο αρθρο
Εξελέγη το νέο συντονιστικό όργανο του ΣΥΡΙΖΑ Λευκάδας

3 Σχόλια

  1. rm
    26 Ιανουαρίου 2017 at 13:45 — Απάντηση

    Φοβερή ιστορία Φίλε Σπύρο !!! Μου θύμισες όμορφες στιγμές της παλιάς Λευκάδας !!! Να είσαι πάντα καλά !!!

  2. mk
    24 Ιανουαρίου 2017 at 08:51 — Απάντηση

    «-Σπυράκο μου, τι ήταν αυτό που έκανα! Αυτός ο τύπος με έβαλε και καταστράφηκα με τα ίδια μου τα χέρια!». E δεν είπε ακριβώς αυτό ο κυρ. Κώστας κε. Καθηγητά !!!! Προσέθεσε και κάτι άλλο μεταξύ “Αυτός ο” και ” τύπος”. Μια σύνθετη λέξη. Απίστευτη συλλογή πινάκων δε τους οποίους θαύμαζε ο Γιώργος ο Ράφτης. Μεγάλος συλλέκτης τους !!

    Απίθανες ιστορίες της εποχής με τους Μπρανέλς να σαρκάζουν και να αυτοσαρκάζονται με τον κυρ. Κώστα να είναι η ζωή του !!!
    Μια γρήγορη για τον con de Valamonte:
    Έπαιρνε το ΚΤΕΛ για Αθήνα όπου το χειμώνα τραγουδούσε και δούλευε σε Ταβέρνες. Καθόταν πάντα πίσω και κρατούσε σακούλες και συχνά έφτυνε μέσα. “κυρ Κώστα γιατί το κάνεις αυτό;” ρώτησε ένας θαυμαστής του και φίλος του. “να.. άκου, βλέπεις τις γριές μπροστά. Αυτές βήχουν και τα μικρόβια έρχονται πίσω. Τα παίρνω, υγροποιούνται και έτσι τα φτύνω” !!!!! Πάντα πίστευε ο con de Val ότι έπρεπε να υπάρχουν δύο ειδών λεωφορεία. Για τους νέους και για τους γέρους. Αλλά ο con de θα είχε την δυνατότητα ως ιατροφιλόσοφος να επιλέγει σε ποιο θα μπει !!! Αυτά. Σας ευχαριστούμε κε. Καθηγητά για τις ευχάριστες αναμνήσεις εκείνης της εποχής!! Αναμένουμε και άλλα… Ίσως καμιά ιστορία με τον Θάνο ; για τις νεράιδες της κυρά Πιπίνας ; Αναμένουμε …

  3. Ηλίας
    21 Ιανουαρίου 2017 at 12:14 — Απάντηση

    Κύριε Φλογαίτη κλαίω από τα γέλια. Αθάνατο Μπουρανέλικο πνεύμα. Για τον λόγο αυτό αγάπησα τόσο πολύ την Λευκάδα. Να είστε καλά όλοι όσοι με έκαναν και γνώρισα μέσα από αυτές τις μικρές ιστορίες την εύθυμη και γραφική πλευρά της πόλης αυτής που ζώ 33 χρόνια.

Γράψτε το σχόλιό σας

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.