HomeΕΛΙΞΗΡΙΑ ΜΝΗΜΗΣΠόντες: η δική μας γέφυρα

Πόντες: η δική μας γέφυρα

Πόντε, ονομάζουμε την γέφυρα που συνδέει την παραλία του νησιού με τον δρόμο κατά μήκος της λιμνοθάλασσας, που οδηγεί στην πλωτή γέφυρα, σημείο εισόδου – εξόδου του νησιού μας. Δεν πρέπει -είτε δεν γνωρίζουμε- να έχει άλλη ονομασία. Η λέξη προέρχεται από το Ιταλικό ponte που σημαίνει γέφυρα.

Όποιος εισέρχεται στο νησί, μόλις βρεθεί στο πιο υπερυψωμένο σημείο της, εισπράττει την πρώτη εικόνα ενός μέρους του παραλιακού μετώπου της πόλης.

Ο Πόντες και όχι το πορθμείο, λίγα μέτρα παραπέρα, απετέλεσε συναισθηματικό σημείο ένωσης και χωρισμού, σημείο φυγής και επιστροφής σε εποχές που η μετανάστευση δημιούργησε ακούσιες και αναγκαστικές απομακρύνσεις από το νησί στη δεκαετία του ’60… «διαβήκαμε τον Πόντε…»

Σήμερα αποτελεί σχεδόν «εθνική οδό», έτσι όπως έχει συνεχή και ασταμάτητη ροή αυτοκινήτων. Ελάχιστες οι βαρκούλες και τα μικρά σκαφάκια που περνούν κάτω από τον Πόντε για να ξανοιχτούν στο δίαυλο.

Δεν αποτελεί αξιοθέατο ούτε σημείο στο οποίο εστιάζουν οι φωτογράφοι. Το άνοιγμά της προς το δίαυλο είναι το πιο πολυφωτογραφημένο σημείο μόνο την ημέρα τον Φώτων, όταν κατακλύζεται από κόσμο κατά τον Αγιασμό των Υδάτων.

Στην πορεία του χρόνου ακολούθησε την πορεία του νησιού, μέχρι κάποιου σημείου,  χωρίς ραγδαίες και ριζικές μεταβολές. Αποτελεί μέρος της κανονικότητας και της καθημερινότητάς μας.

Θα αποπειραθούμε να παρουσιάσουμε μέσα από εικόνες, κείμενα, ακούσματα και διηγήσεις την ιστορία του Πόντε από το 1900 μέχρι σήμερα, με κίνδυνο να μας διαφεύγουν εικόνες και γεγονότα.

Τρεις διαφορετικής αντοχής και τεχνολογίας γέφυρες φαίνεται πως αποτελούν τη συνέχεια του Πόντε από τις αρχές του 1900 μέχρι τις μέρες μας.

Η πρώτη ξύλινη γέφυρα για την οποία έχουμε εικόνα και γραπτές μαρτυρίες ολοκληρώθηκε το 1902.

1920

«Αυτή η κινητή γέφυρα με τις τρεις καμάρες, αληθινό επίτευγμα για την εποχή της, ήταν αφάνταστα καλοφτιαγμένη και με έναν τόνο αισθητικής χάριν στις καλλιτεχνικές λεπτομέρειες και διακοσμήσεις. Είχε δυο γερές πέτρινες βάσεις, θεμελιωμένες στο βυθό της θάλασσας. Κάθε καμάρα είχε μια ξύλινη γέφυρα από χοντρά δοκάρια. Οι δυο ακρινές ακίνητες ενώ η πολύ μεγαλύτερη μεσαία χωριζόταν σε δυο καταστρώματα που στο μέσον ξεχώριζαν. Το κάθε κατάστρωμα ήταν κρεμασμένο από δυο χοντρές αλυσίδες στο άκρο. Αυτές περνούσαν από καρούλια. Οι περασμένες στα καρούλια αλυσίδες μαζεύονταν με τη βοήθεια δυο χειροκίνητων τροχαλιών (βίντσια) σε δυο σιδερένιους άξονες. Όπως τραβιόταν οι αλυσίδες η κάθε μια σήκωνε το αντίστοιχο τμήμα της γέφυρας κι άνοιγαν τα δυο μεσαία τμήματα της μεσαίας γέφυρας για να περάσουν τα διάφορα πλεούμενα με τα άλμπουρα και τα πανιά τους.»

Προσέφερε μεγάλες υπηρεσίας αρκετά χρόνια. Το ανεβοκατέβασμα της γέφυρας καταργήθηκε όταν τα ιστιοφόρα πλοία μετατράπηκαν σε μηχανοκίνητα. Διατηρήθηκαν για πολλά χρόνια ακόμα οι σιδερένιοι πάσσαλοι που την αποτελούσαν. Πριν ξηλωθούν τα ξύλινα δοκάρια, είχαν ήδη ξεκαρφωθεί με αποτέλεσμα με το πέρασμα των τροχοφόρων να αναστατώνεται ο κόσμος από τον θόρυβο σε μεγάλη απόσταση.

Στις αρχές της δεκαετίας του ΄50 η ξύλινη γέφυρα ξηλώθηκε και αντικαταστάθηκε με τσιμεντένια πάνω στις ίδιες πέτρινες βάσεις.

1958
1964
δεκαετία ΄60

Η νέα, για την εποχή, γέφυρα ήταν στενή αφού δεν κάλυπτε όλο το φάρδος του δρόμου. Αισθητικά για κάποιους ήταν όμορφη. Ξεχώριζε από τον υπόλοιπο δρόμο λες και έστεκε στον αέρα. Παρέμεινε για σχεδόν 30 χρόνια μέχρι που ξεπεράστηκε από την εξέλιξη και τις ανάγκες του νησιού. Εκτός της στενότητάς της, προς το τέλος της ζωής της είχε καταστεί και επικίνδυνη από άποψη στατικότητας.

1972
1974
1978

Βίντεο με εικόνες του Πόντε από τα γυρίσματα της ταινίας «Θίασος» του Θ. Αγγελόπουλου που έγιναν στη Λευκάδα το 1974.

Η άνοδος του βιοτικού επιπέδου των ανθρώπων επέφερε αύξηση των αυτοκινήτων και των μετακινήσεων. Νέες ανάγκες δημιουργήθηκαν που ο παλιός Πόντες δεν μπορούσε να καλύψει.

Το 1981 κατασκευάστηκε ο Πόντες που υπάρχει μέχρι σήμερα

Θεωρήθηκε και ήταν, έργο πνοής για το νησί. Οι παλιές πέτρινες βάσεις απομακρύνθηκαν και θεμελιώθηκε σε νέες και ισχυρές από μπετόν. Μια σύγχρονη και ανθεκτική γέφυρα κάλυψε όλο το πλάτος του δρόμου αφήνοντας ένα πέρασμα για τα μικρά σκάφη. Το έργο έδωσε ανάσα στο νησί, αν και για την αισθητική της, υπήρξαν αντιρρήσεις την εποχή της κατασκευής της.
Αυτή η γέφυρα εξυπηρετεί τις ανάγκες του νησιού μέχρι σήμερα,«κοινή και άχρωμη» όπως η εποχή μας.

Προηγουμενο αρθρο
Γκουαϊδό σε Τσίπρα: «Ελα μια εβδομάδα στο καθεστώς Μαδούρο και τα λέμε»
Επομενο αρθρο
Έκοψε την πίτα του ο Γυμναστικός Σύλλογος Λευκάδας

Δεν υπάρχουν σχόλια

Γράψτε το σχόλιό σας

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.