HomeΕΛΙΞΗΡΙΑ ΜΝΗΜΗΣΠόρτες στα σπίτια των νησιών μας (Οι πόρτες της Λευκάδας)

Πόρτες στα σπίτια των νησιών μας (Οι πόρτες της Λευκάδας)

Της Σοφίας Βλάχου Πρωτόπαππα

Αγαπώ τις πόρτες των σπιτιών!

Τις νοιώθω σαν τα μάτια των φαγιούμ που σε μπάζουν στη ψυχή κι εκεί που κατοικεί το πνεύμα! Είναι εκεί για να ορίσουν το πέρασμα στο μέσα χώρο. Τον «ιδιωτικό». Τη ψυχή του σπιτικού. Των ανθρώπων του! Τον ορίζουν όμως; Τον σφραγίζουν;

Είναι τόποι όπου βλέπεις πόρτες ανοιχτές ή μισάνοιχτες ακόμα και στις μέρες μας.

Βλέπεις τα καλοκαίρια μόλις πιάσει σκιά να κάθονται απέξω στο σκαλάκι της πόρτας οι νοικοκυραίοι. Αλλά και το χειμώνα, τις μέρες της λιακάδας εκεί θα τους βρεις. Θα το ‘λεγες και πρόφαση αυτό το ξεμύτισμα. Πρόφαση να έρθουν σ’ επαφή με το γείτονα, να επικοινωνήσουν χωρίς ενόχληση. Αυτό το βλέπουμε στα νησιά μας.

Ο δρόμος έξω απ ΄ το σπίτι δεν είναι δημόσιος σ’ αυτούς τους ευλογημένους τόπους. Προέκταση του ανοιχτόκαρδου σπιτιού τους είναι. Ίσως εκεί στα νησιά μας να μην ορίζεται εύκολα ο ιδιωτικός χώρος, αφού τα σπιτάκια είναι το ένα στην αγκαλιά του άλλου και πολλές φορές στο Αιγαίο η ταράτσα του ενός, είναι το μπαλκόνι του γείτονα. Τι μεγαλειώδες μοίρασμα!

Τι να ορίσει η πόρτα του σπιτιού σ’ ένα τέτοιο μέρος! Ο καθένας μοιράζεται τις χαρές και τις λύπες του διπλανού του σαν να ήταν στο ίδιο σπίτι! Θα δούμε λοιπόν την πόρτα σ΄ αυτά τα σπίτια σαν γέφυρα που ενώνει το «μέσα» με το «έξω», παρά σαν κάτι που ορίζει ή περιορίζει. Γι αυτό οι πόρτες τους είναι χαρούμενες, ανοιχτόκαρδες, απλές, όμορφες, χωρίς καμιά προσποίηση και υπεροψία. Τι κύρος και μεγαλείο να προβάλεις όταν οι άλλοι σε ξέρουν μέχρι την ψυχή σου!!

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

Πηγή: sofiavlahou.blogspot.gr

Προηγουμενο αρθρο
Παύλος Δάγλας, δήμαρχος Μεγανησίου: «Ορκίστηκα μπροστά σας χωριανοι!»
Επομενο αρθρο
Συγχαρητήρια στους επιτυχόντες των πανελληνίων από τον Δ.Σ. Ελλομένου Πάνο Γαζή

1 Σχόλιο

  1. Γιάννης Κονδυλόπουλος
    3 Σεπτεμβρίου 2014 at 18:46 — Απάντηση

    Εξαιρετική ανάρτηση. Πραγματικά, γεμάτη ανθρωπιά.
    Κι ένα απόσπασμα από το πρώτο μέρος της “Κίχλης” του Σεφέρη (στ. 10-15)

    […] δεν ξέρω πολλά πράγματα από σπίτια
    ξέρω πως έχουν τη φυλή τους, τίποτε άλλο.
    Καινούρια στην αρχή, σαν τα μωρά
    που παίζουν στα περβόλια με τα κρόσσια του ήλιου,
    κεντούν παραθυρόφυλλα χρωματιστά και πόρτες
    γυαλιστερές πάνω στη μέρα· ι[…]

Γράψτε το σχόλιό σας

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.