Στέλιος Κατωπόδης: Το Φεστιβάλ Φολκλόρ έχει γίνει μια φτωχή επανάληψη…

Στην επετειακή παράσταση της Νέας Χορωδίας εκτός από τους ερασιτέχνες χορευτές του σωματείου πήρε μέρος και ένας επαγγελματίας χορευτής του κλασικού χορού, ο Στέλιος Κατωπόδης. Τον καμαρώσαμε επίσης και στην κυριακάτικη παρέλαση των Φολκλορικών συγκροτημάτων με τον Ορφέα. Ήρθε στη Λευκάδα για τις καλοκαιρινές του διακοπές και έδωσε το παρόν, χορεύοντας παραδοσιακούς χορούς. Εξάλλου από ‘κει ξεκίνησε…

Ο Στέλιος Κατωπόδης είναι ένας νέος, ταλαντούχος και πολλά υποσχόμενος χορευτής. Βρίσκεται στο δυναμικό της Εθνικής Λυρικής Σκηνής εδώ και τρία χρόνια, θέση που χρειάζεται πολλά προσόντα για να καταλάβεις. Το μέλλον του διαγράφεται λαμπρό.

Η μέχρι τώρα πορεία του είναι παράδειγμα ανθρώπου που διαθέτει: αγάπη, πάθος, μεράκι για τον χορό, ισχυρή θέληση, αυστηρή πειθαρχία, και πολλές ώρες καθημερινής εξάσκησης.

Ο Στέλιος γεννήθηκε στο 1989. Από την πρώτη τάξη του Δημοτικού βρέθηκε στο χορευτικό τμήμα της «Νέας Χορωδίας» μαθαίνοντας παραδοσιακούς χορούς. Έμεινε στις τάξεις του σωματείου 13 χρόνια.

Φοίτησε στο Μουσικό σχολείο, ενώ παράλληλα μάθαινε αρμόνιο και τραγουδούσε στη χορωδία του «Αρίωνα». Το 2006, στη Β’ τάξη Λυκείου, τυχαία σχεδόν, βρέθηκε στη σχολή χορού της Ευρυδίκης Μεσσήνη και εμφανίστηκε στην ετήσια παράσταση της σχολής χορεύοντας hip – hop. Αυτή ήταν η πρώτη του επαφή με το χορό πέρα από τους παραδοσιακούς. Σ’ αυτή την παράσταση ο Θωμάς Γκουντής* τον ξεχώρισε και του πρότεινε να ασχοληθεί με το μπαλέτο.

Να σημειώσουμε εδώ ότι η ηλικία που ξεκινά κάποιος μαθήματα κλασικού χορού είναι τα έξι χρόνια. Ο Στέλιος όταν ξεκίνησε ήταν ήδη 18, αλλά αυτό δεν αποτέλεσε εμπόδιο όπως αποδείχτηκε, στην μετέπειτα εξέλιξη του.

Ξεκίνησε μαθήματα χορού από το καλοκαίρι του 2006 κάτω από τις οδηγίες του Θωμά Γκουντή ενώ παράλληλα προετοιμάζεται για τις πανελλήνιες εξετάσεις. Επιλέγει να φοιτήσει στη Σχολή Θεάτρου του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, συνεχίζοντας τα μαθήματα χορού.

Το όνειρο όμως του ήταν η ολοκληρωτική αφοσίωση του στο χορό. Το 2009 δίνει εξετάσεις στη Ανώτερη σχολή μπαλέτου της Εθνικής Λυρικής Σκηνής και επιλέγεται από τους πρώτους. Η φοίτηση στη σχολή είναι τριετής. Πέρασαν τρία χρόνια πολύ σκληρής δουλειάς αλλά δικαιώθηκε, αφού αποφοίτησε με άριστα και στη συνέχεια ανάμεσα σε πολλούς χορευτές και κάτω από αυστηρές εξετάσεις επιλέχτηκε να μπει στο δυναμικό στης σχολής, σαν επαγγελματίας χορευτής. Από την καινούργια σαιζόν ο Στέλιος θα βρίσκεται στη Λυρική σκηνή στη θέση του «demi solist» αφού μετά από δυο χρόνια και ανάμεσα από τριάντα χορευτές αναβαθμίστηκε.

Δουλεύει πολύ σκληρά και πολλές ώρες την ημέρα. Το καθημερινό του πρόγραμμα περιλαμβάνει συνεχή εκγύμναση και πολλές ώρες πρόβα. Ακολουθεί ένα αυστηρό τρόπο ζωής. Ένας χορευτής λέει, εκτός από πάθος και δίψα για το χορό, εκτός από ασταμάτητη εκγύμναση, πρέπει να προσέχει τη διατροφή του, δεν πρέπει να ξενυχτά και να κάνει κανενός είδους κατάχρηση. Φέτος στο φορτωμένο ήδη πρόγραμμα του πρόσθεσε και μαθήματα φωνητικής.

Ίσως το χειμώνα αν οι υποχρεώσεις του στη Λυρική Σκηνή το επιτρέψουν, να τον καμαρώσουμε σε ένα σημαντικό μιούζικαλ στο «Βίκτωρ Βικτώρια» με την Μαρία Ναυπλιώτου.

Η Εθνική Λυρική Σκηνή παρά την οικονομική κρίση, γνωρίζει τα τελευταία χρόνια μια πρωτοφανή άνθιση σε στελεχιακό δυναμικό, σε ρεπερτόριο, αλλά και στην προσέλευση του κόσμου στις παραστάσεις που δίνει, είτε στο κτίριο της οδού Ακαδημίας, είτε το Μέγαρο Μουσικής. Φέτος τον Ιούνιο έδωσε μια εξαιρετική παράσταση στο Καλλιμάρμαρο με το έργο «Ζορμπάς». Ο Στέλιος εκτός από τον «Ζορμπά» πήρε μέρος στα έργα: Λίμνη των Κύκνων, Καρυοθραύστης, Νυχτερίδα και ερωτευμένος Σοπέν.

Ο επαγγελματίας χορευτής Στέλιος Κατωπόδης που έχω απέναντι μου σήμερα, μόνο στο πρόσωπο μου θυμίζει εκείνο το ονειροπόλο νεαρό που είχα καμαρώσει στην παράσταση της Ευρυδίκης Μεσσήνη να χορεύει χιπ – χοπ. Έχω απέναντι μου ένα νέο άνδρα που δεν επαναπαύεται στις μέχρι τώρα επιτυχίες του. Έχει στόχους, όνειρα και φιλοδοξίες,αλλά το σπουδαιότερο ωριμότητα και ξεκαθαρισμένες απόψεις.

Παίρνει μέρος από μικρό παιδί στο φεστιβάλ Φολκλόρ. Η φετινή του παρουσία έγινε αφορμή να μιλήσουμε για το θεσμό. Η πολύχρονη παραμονή του έξω από το νησί, οι γνώσεις του πάνω στο χορό και την αισθητική, κάνουν τις απόψεις του ειλικρινείς και καθαρές.

«Η ύπαρξη τόσων «πολιτιστικών σωματείων» σε μια μικρή πόλη σαν τη Λευκάδα είναι σε βάρος του πολιτισμού. Ο κατακερματισμός δυνάμεων, ιδεών, απόψεων, προσπαθειών, είναι σε βάρος της ποιότητας και του καλού αποτελέσματος. Εξυπηρετεί μόνο προσωπικές φιλοδοξίες, παραγοντισμούς, σκοπιμότητες και βλάπτει τον πολιτισμό.

Χρειάζονται φρέσκα μυαλά στα πολιτιστικά πράγματα. Το φεστιβάλ Φολκλόρ αποτελεί μια «φτωχή» επανάληψη, με χαμηλού επιπέδου χορευτικά συγκροτήματα. Έχουμε μια σημαντική παρακαταθήκη, ένα θεσμό που άλλοι θα ζήλευαν και τον αφήνουμε να φθίνει χρόνο με το χρόνο. Ένα θεσμό με τον οποίο έχουν συνδέσει το όνομα τους στο παρελθόν κάποιοι από τους σημαντικότερους πνευματικούς ανθρώπους του νησιού. Εμείς οι νεότεροι τον αφήσαμε και τελμάτωσε.

»Προσθέτουμε τη μια χρονιά διαγωνισμό καλύτερου χορευτικού και την άλλη παρέλαση στη λήξη και νομίζουμε ότι βγάλαμε την υποχρέωση μας απέναντι στην ιστορία του θεσμού. Η Λευκάδα ευτυχώς, διαθέτει σημαντικές προσωπικότητες σε όλους τους καλλιτεχνικούς τομείς σε κάθε γωνιά της Ελλάδας. Τους ζητήθηκε ποτέ να συμβάλουν, να βοηθήσουν, να προσφέρουν; Η τελετή έναρξης και λήξης για παράδειγμα θα μπορούσε να είναι μια φαντασμαγορική γιορτή αν φτασμένοι μουσικοί, χορευτές, ηθοποιοί σε συνεργασία με τα ντόπιο δυναμικό συνεργάζονταν. Δεν είναι δυνατόν ένας ή δυο άνθρωποι να είναι κατάλληλοι για κάθε τι. Μόνο με συνεργασία, μόνο συλλογικά, μπορούν τα πράγματα να εξελιχτούν. Δεν χρειάζονται περισσότερα χρήματα. Χρειάζεται περισσότερο μυαλό, τόλμη και οργάνωση. Η Λευκάδα, όπως και όλη η Ελλάδα «ξεχνάει τα παιδιά της, τις αξίες της». Στηρίζεται στις μετριότητες.»

Είχα συναντήσει το Στέλιο πριν από ένα χρόνο περίπου. Η σημερινή μας κουβέντα δεν ήταν καθόλου έκπληξη για μένα. Ο Στέλιος διαθέτει ορμή και ωριμότητα…

* Ο Θωμάς Γκουντής είναι ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες χορευτές, διακεκριμένος δάσκαλος και χορογράφος παραστάσεων κλασικού μπαλέτου και σύγχρονου χορού στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.