Στη μνήμη του Παράσχου Στ. Καμπουργιαννίδη

ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΠΑΡΑΣΧΟΥ ΣΤ. ΚΑΜΠΟΥΡΓΙΑΝΝΙΔΗ

Με τη συμπλήρωση 30χρόνων από την ημέρα που έφυγε από τη ζωή στις
22 Απριλίου 1989 ο πατέρας μου

Παράσχος

νοιώθω υποχρέωση στη μνήμη του να αναφερθώ στην προσωπικότητα του.

Προσφυγόπουλο, γεννημένο το 1912 στη Σινώπη Μικράς Ασίας, βρέθηκε στη Λευκάδα, μετά την καταστροφή του 1922, με τη χήρα μητέρα του και τις δύο αδελφές του.

Ανήλικος ακόμα και παράλληλα με τη μαθητεία του στο Σχολαρχείο, βοηθούσε τη μητέρα του στο μικρο κατάστημα που εκείνη είχε στήσει.

Ο άνθρωπος αυτός αγάπησε τη Λευκάδα και τους Λευκαδίτες, κάνοντας δυνατές σχέσεις και φιλίες με γνωστά και μή μέλη της τοπικής κοινωνίας και, όταν καταξιώθηκε, η ανιδιοτελής προσφορά του ήταν στόχος ζωής.

Υπήρξε ιδρυτής, το 1937,σε ηλικία 25 ετών, του εμπορικού καταστήματος με την επιγραφή “ΠΑΡΑΣΧΟΣ”, επί της οδού Ιωάννου Μελά 68, σε μετέπειτα συνεργασία με τον αργυροχρυσοχόο θείο μου Ανέστη Παπακωνσταντίνου και την οικογένεια του.

Η κατοχή τον βρίσκει έτοιμο να αφιερωθεί στην κοινωνική προσφορά, την οποία σίγουρα θα θυμούνται οι παλαιότεροι Λευκαδίτες.

Το 1946 παντρεύεται την επίσης προσφυγοπούλα μητέρα μου Γεωργία Μιχαήλ Μασμανίδη και οι δύο οικογένειες Καμπουργιαννίδη και Παπακωνσταντίνου συγκατοικούν στην οικία Σολδάτου, απέναντι από τον Ναό του Παντοκράτορα.

Παραμένοντας διαρκώς ανήσυχο πνεύμα, μετακόμισε με την οικογένεια του στην Αθήνα το 1952, έχοντας πάντα υπό την προστασία του και την ευρύτερη οικογένεια.

Εδώ επέκτεινε τις επαγγελματικές δραστηριότητες του, αλλά παρέμεινε πάντα απλός, ανθρώπινος και ειλικρινής σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής του, ενώ, σε απόλυτη ταύτιση με τη μητέρα μου, μας μάθαινε να δίνουμε προτεραιότητα στην ανθρώπινη ύπαρξη και να είμαστε δοτικοί και διακριτικοί.

Το 1958, ο θείος μου Πέτρος Μασμανίδης και η σύζυγος του Φρόσω υπεισέρχονται στην επιχείρηση της Λευκάδας. Αργότερα τη διατηρούν αυτόνομα και πετυχημένα, μεταγενέστερα δε αυτή περιέρχεται στις άξιες κόρες τους και εξαδέλφες μου.

Μεγαλώνοντας, ποτέ δεν ξέχασε το αρχικό σημείο αναφοράς του, τη Λευκάδα και τους ανθρώπους της, ιδιαίτερα δε το χωριό Περιγιάλι, όπου στο κτήμα, ιδιοκτησίας των τριών οικογενειών Καμπουργιαννίδη, Μασμανίδη, Παπακωνσταντίνου, περνούσαμε αλησμόνητες περιόδους διακοπών.

Μετά από επιθυμία του, αναπαύεται στον οικογενειακό τάφο στο Κοιμητήριο της Λευκάδας.

Ετσι απλά, η κόρη του Χρυσούλα Καμπουργιαννίδου και ο γαμπρός του Γιώργος Τράκας – που τον γνώρισε και τον έζησε για μικρό χρονικό διάστημα – γράφουν αυτά τα λόγια στη μνήμη του, τιμώντας ένα πραγματικό ΑΝΘΡΩΠΟ.