HomeΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣΣτη μνήμη του Σπύρου Θάνου – Γράφει ο Σπύρος Ι. Φλογαΐτης

Στη μνήμη του Σπύρου Θάνου – Γράφει ο Σπύρος Ι. Φλογαΐτης

Γράφει ο Σπύρος Ι. Φλογαΐτης

Ο Σπύρος Θάνος δεν είναι πια μαζί μας. Τράβηξε τον μοναχικό του δρόμο μακριά από τα καθημερινά και τα εγκόσμια. Ήταν άλλωστε πάντοτε μοναχικός, αν και σημαντικός παράγοντας της λευκαδίτικης κοινωνίας. Φρόντιζε να μην διαχέει τον εαυτό του σε καταστάσεις που δεν τον ενδιέφεραν ή δεν προκαλούσαν το ανήσυχο πνεύμα του.

Ο Σπύρος ανήκε σε μια εποχή που έβγαλε πολλούς επιστήμονες και ανθρώπους που προσέφεραν στη Λευκάδα. Ο ίδιος, αν και βαθειά μορφωμένος, προτίμησε να μείνει στη Λευκάδα, χωρίς πανεπιστημιακές σπουδές. Αριστερός στην πολιτική του φιλοσοφία, μετρημένος στην έκφραση των πολιτικών του επιλογών, με βαθειά ενασχόληση στα γράμματα, το θέατρο, τον κινηματογράφο, κάθε τι που κάνει τον άνθρωπο καλλίτερο, ακολούθησε το γραφείο εσωτερικού του ΚΚΕ, όταν έγινε η ρήξη. Από το κατάστημά του στην κεντρική πλατεία της πόλης, ο Σπύρος έγινε γρήγορα η πολιτική αναφορά αλλά και η κεντρική φιγούρα πολιτικών, φιλοσοφικών και καλλιτεχνικών συζητήσεων για τους ανθρώπους της γενιάς του αλλά και για μας τους νεώτερους που κάναμε στις αρχές της δεκαετίας του ΄70 τα πρώτα μας βήματα στις πολιτικές μας αναζητήσεις.

Στα δικά μου μάτια, τα καλλίτερα χρόνια του ήταν εκείνα της δεκαετίας που ο Νίκος Σβορώνος αφιέρωνε μήνες ολόκληρους στη Λευκάδα, που κυριολεκτικά δεν χόρταινε μετά τα τόσα χρόνια της εξορίας του. Ο Σπύρος είχε γίνει η δεύτερη φύση του, περνούσε ώρες ατέλειωτες μαζί του, ρουφώντας όλον εκείνο τον ποταμό γνώσης και σοφίας που εκείνος ο μοναδικός Λευκαδίτης έδινε τόσο άπλετα και τόσο γενναιόδωρα στους συνομιλητές του. Ο Σβορώνος τον εκτιμούσε βαθύτατα και ο Σπύρος του ανταπέδιδε με τον τρόπο του ευγνωμοσύνη γι΄ αυτό.

Σε ό,τι με αφορά, θεωρώ τον Σπύρο ως έναν από τους παράγοντες της διαμόρφωσής μου. Γίναμε φίλοι όταν ήμασταν νέοι και διατηρήσαμε πάντοτε αυτό τον αμοιβαίο σεβασμό και την βαθειά αγάπη που εξασφαλίζει η εκτίμηση στον άλλον.
Αυτό δεν σημαίνει ότι η φιλία μας δεν είχε και τις μοναδικές λευκαδίτικες πλευρές της. Θυμάμαι τις ατέλειωτες καλοκαιρινές νύχτες, τις συζητήσεις αλλά και τις καντάδες, τα σοβαρά αλλά και τα ευτράπελα που ομορφαίνουν τη ζωή. Εκείνο που όμως δεν θα ξεχάσω ποτέ, ήταν η συνάντησή μας στο Παρίσι.

Ήμουν φοιτητής, νομίζω ήταν το 1977, όταν η Φιλαρμονική Λευκάδος είχε προσκληθεί να παιανίσει στο Μπλουά της κεντρικής Γαλλίας και συμπεριέλαβε στο ταξίδι της μιαν επίσκεψη στο Παρίσι. Ο Σπύρος ήταν τότε μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Φιλαρμονικής.

Είχαμε συνεννοηθεί να ανέβει στο Παρίσι νωρίτερα από τους άλλους και να κάνουμε μια βόλτα να δούμε τα αξιοθέατα και να πούμε τα δικά μας, που ήταν άλλωστε τόσα πολλά. Σκέφθηκα να επικεντρώσω την ξενάγηση σ΄ εκείνα που εκτιμούσα ότι θα ενδιέφεραν τον Σπύρο περισσότερο.

Περπατήσαμε προς το Πανεπιστήμιο, είδαμε το Πάνθεο, τη Σορβόννη, τα μέρη της διανόησης που γέννησαν τόσους επαναστάτες και τόσες κοινωνικές εξεγέρσεις, και συνεχίσαμε προς την περιοχή Πορτ Ρουαγιάλ. Εκεί είναι η brasserie και εστιατόριο Closerie des Lilas, όπου σύχναζαν, τα χρόνια της Επανάστασης αλλά και πάντοτε, άνθρωποι που διακρίθηκαν στα γράμματα ή στην πολιτική. Τα τραπέζια φέρνουν επιγραφές με τα ονόματά τους.

–Σπύρο, εδώ καθόταν ο Λένιν. Ο Σπύρος ήταν ενθουσιασμένος.

Συνεχίσαμε το περιδιάβασμά μας στην περιοχή και του λέω, -Σπύρο, σ΄ αυτό το σπίτι έμενε ο Λένιν όταν ζούσε στο Παρίσι. Εδώ συζούσε με μια γαλλίδα και λένε ότι από αυτήν έπαθε σύφιλη.

-Τι μου λες, Σπύρο, είχε σύφιλη ο Λένιν; Το σοκ ήταν ακαριαίο.

-Λένε, του απάντησα, ότι αυτή ήταν η πραγματική αιτία του γρήγορου θανάτου του. Δεν έχει αποδειχθεί βέβαια, αλλά είναι μια από τις απόψεις.

Ο Σπύρος έπεσε σε περισυλλογή. Συνεχίσαμε τη βόλτα μας, ο καιρός ήταν ηλιόλουστος, το Παρίσι πανέμορφο και εμείς γεμάτοι νιάτα το απολαμβάναμε, δυο λευκαδιτόπουλα στην πόλη των Φώτων. Πλησίαζε η ώρα να συναντήσουμε τους υπόλοιπους της Φιλαρμονικής.

Πλησιάζαμε στον τόπο της συνάντησης, όταν ο Σπύρος κοντοστάθηκε, και, με τον χαρακτηριστικό του τρόπο, με έπιασε από το χέρι στον βραχίονα.

– Σπύρο, – Τι, του απαντώ, -Εκείνο που μου είπες, -Πιο, τον ερωτώ, -Εκείνο για τον Λένιν, με τη γαλλίδα και τη σύφιλη, – Ναι, του λέω, τι, -Μην το πεις στους Λευκαδίτες, είναι μικροαστοί!

Στη μνήμη του, με πολλή αγάπη, καλό κατευόδιο.
Σπύρος Ι. Φλογαΐτης

Προηγουμενο αρθρο
Η Μονή του Άϊ Γιάννη στο Ροδάκι
Επομενο αρθρο
«Ανοιξιάτικες συναντήσεις»: δυο μέρες έτσι, χωρίς πρόγραμμα!

1 Σχόλιο

  1. Θοδωρής Αραβανής
    5 Μαΐου 2017 at 08:44 — Απάντηση

    Η σπουδαία τούτη μνημική αναφορά φωτογραφία και κείμενο μαζί , αποτυπώνει πλέρια την εκπεφρασμένη περισσότερη μέχρι περισσή συλλογικότητα, που πλανιώνταν στην Ελληνική και Ευρωπα’ι’κή κοινωνική ατμόσφαιρα τα χρόνια μετά την μεταπολίτευση, και που μπορούσε να εκφραστεί χωρίς αποκλεισμούς και περιορισμούς.
    Η βασική διεκδίκηση αυτής συλλογικότητας ήταν η κατάκτηση προοδευτικά του κοινοβουλευτισμού.
    Και αυτό να μην διαφεύγει ως στάδιο της Νεοελληνικής κοινωνίας και εκλαμβάνεται ως δεδομένο στην ιστορική εξέλιξη ή ως μια προκύπτουσα κοινωνικοπολιτική κανονικότητα που έτρεχε μόνη της εξελικτικά.
    Στο υπόβαθρο της παραπάνω χαρούμενης φωτογραφίας , σημαίνεται μια αισιοδοξία στην ατμόσφαιρα , εμφανώς σε Ευρωπαική μητρόπολη και φανερά στο Παρίσι συμβολικά ( την του φωτός και της ελευθερίας τα χρόνια εκείνα σήμανση), η δυνατότητα ελεύθερης μετακίνησης, ο εργαζόμενος καθημερινός πολίτης με πνευματικές και κοινωνικές ανησυχίες και όχι ασκών την στεγνή εμπορική ”ορθολογικά” ιδιότητα του εμπόρου, απ την μικρή Λευκάδα , ανταμώνει τον φέρελπι νέο και ανοικονόμητο φοιτητή έμπλεο της προείδιας για την κατάκτηση της επιστημονικής γνώσης και την μεταλαμπάδευση αυτής της γνώσης στην πατρίδα του ( αυτό σηματοδοτούσαν οι μεταπτυχιακές σπουδές τότε) για την στήριξη της ίδιας της χώρας γεννεαλογικά τα επόμενα χρόνια του πολιτικού κοινωνικού δημοκρατικού μετασχηματισμού της.
    Το αναπτυξιακό και ανατασιακό υπόβαθρο της Ελλάδος , που υλοποίησε για πρώτη φορά ιστορικά το θαύμα του κοινοβουλευτισμού ( ως συλλογικό κοινωνικό πρόταγμα και αγαθό για την κοινωνική συμβίωση ), είναι το παραπέμπον του σημαίνοντος της παραπάνω φωτογραφίας.

Γράψτε το σχόλιό σας

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.