Στο έλεος του πυρός – Του Δημήτρη Ε. Σολδάτου

ΣΤΟ ΕΛΕΟΣ ΤΟΥ ΠΥΡΟΣ
(Ιστορικό Κέντρο Λευκάδος)

Η πυρκαγιά που ξέσπασε σήμερα στο ιστορικό κέντρο της Λευκάδας άφησε ανθρώπους άστεγους, που το πρωί ξυπνήσανε να πάνε στην δουλειά τους, και το μεσημέρι βρήκαν στην θέση του σπιτιού τους αποκαΐδια…

Μεταξύ των σπιτιών που αποτεφρώθηκαν κι αυτό του αδερφικού μου φίλου και εκδότη Ν.Τ. Στο υπόγειο της οικίας του βρισκόνταν σπάνια κειμήλια από την πορεία των εκατό και πλέον χρόνων του ιστορικού βιβλιοπωλείου του: τυπογραφείο, παλαιά βιβλία, χειρόγραφα, φιλμ με φωτογραφίες του περασμένου αιώνα, συλλεκτικές φωτογραφικές μηχανές, και φυσικά το σύνολο των αποθηκευμένων εκεί δικών του εκδόσεων, μεταξύ αυτών (κι αυτό είναι το λιγότερο) τέσσερις τίτλοι βιβλίων μου – όλα τ’ αντίτυπα καταστράφηκαν…

Ο δημοτικός κινηματογράφος “Απόλλων” στάχτη…

Ένα αληθινό κόσμημα της πόλης, η Δημόσια Βιβλιοθήκη Λευκάδας, κινδύνεψε. Κι αν η φωτιά επεκτείνονταν κατά εκατό μέτρα, θ’ αποτεφρώνονταν η καταγεγραμμένη στο βιβλίο των ρεκόρ Γκίνες, πολυβραβευμένη Χαραμόγλειος Βιβλιοθήκη, στην οποία φυλάσσονται τα συγκεντρωμένα απ’ τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα ιερά και όσια του λευκαδίτικου λαού – χιλιάδες τόμοι σπανίων βιβλίων, εφημερίδων και χειρογράφων, που αφορούν αποκλειστικά στην Λευκάδα.

Να υπενθυμίσω πως η κορυφαία αυτή Βιβλιοθήκη ΔΕΝ ΔΙΑΘΕΤΕΙ ΠΥΡΑΣΦΑΛΕΙΑ! Δηλαδή, ενώ ξοδεύονται κάθε χρόνο πάνω από 100.000 ευρώ για διάφορες εκδηλώσεις, έως τώρα κανείς δεν σκέφτηκε να διατεθούν τα χρήματα που χρειάζονται για το σκοπό αυτό.

Ευελπιστώ πως η καταστροφική αυτή πυρκαγιά θα ενεργοποιήσει συνειδήσεις, που αν πιστέψω πως δεν υπάρχουν σ’ αυτόν τον τόπο, αλίμονο στην Λευκάδα και στην ιστορία της.

Θα ήθελα ν’ αναφέρω έναν στίχο του Άγγελου Σικελιανού, που παρ’ ολίγον η ανακαινιζόμενη Οικία του να καταστραφεί: «Στον που θέλει να πετάξει, του δίνει κι άλογο ο Θεός!»

Αφιερώνεται στους συμπολίτες μας που θα χρειαστούν δύναμη περισσή για να ξανανοίξουν τα φτερά τους.
Κι απόψε, όσοι δεν έχουν πού να μείνουν, και ανάμεσα στ’ αποκαΐδια θα σταθούν για να θρηνήσουν, ένα να θυμούνται: για να θρηνούν σημαίνει πως είναι ζωντανοί, κι αυτό δεν είναι για θρήνο!

Ένας ποιητής, όταν καταστράφηκε το σπίτι του κι απέμειναν μόνον οι τοίχοι, δεν θέλησε να το εγκαταλείψει. Οι γείτονες προσφέρθηκαν να τον φιλοξενήσουν. Κι εκείνος απάντησε: «Δεν θα χάσω απόψε την ευκαιρία να δω τ’ αστέρια απ’ το κρεβάτι μου!»

Κουράγιο, αδέρφια…
Δημήτρης Ε. Σολδάτος