Στο Αθάνι δεκαεννιά μέρες μετά τον καταστροφικό σεισμό

Κοντεύουν 20 μέρες από τον καταστροφικό σεισμό της 17ης Νοεμβρίου και οι κάτοικοι του Αθανίου βρίσκονται στο «πουθενά». Βρεθήκαμε χτες στο Αθάνι και μείναμε στο χωριό για κάμποση ώρα. Με όποιον και να μιλήσεις θα ακούσεις χιλιάδες παράπονα. Υπάρχουν 22 οικογένειες που μετακινούνται είτε σε άλλα σπίτια του χωριού, είτε έρχονται στην πόλη της Λευκάδας για να διανυκτερεύσουν. Εκτός από παράπονα αυτό που εισπράξαμε σήμερα ήταν και οργή από μέρους των κατοίκων. Αισθάνονται ότι τους έχουν ξεχάσει. Ακούνε για κοντέινερ, αλλά ακόμα δεν υπάρχει κάτι σίγουρο για το πότε θα φτάσουν και που θα εγκατασταθούν. Την ημέρα μένουν στα σπίτια τους και ας έχουν χαρακτηριστεί μη κατοικήσιμα. Μεταναστεύουν το βράδυ.

Οι καταστροφές στο χωριό είναι μεγάλες κυρίως στα παλιά σπίτια αλλά και στους δρόμους. Νερό υπάρχει αλλά δεν είναι πόσιμο όπως μας είπαν.

Σε πολλά σπίτια οι κατεστραμμένες σκεπές έχουν σκεπαστεί με νάιλον για προφύλαξη από την βροχή. Και σήμερα ακόμα κάποιοι μαστόρευαν, να καλύψουν όπως – όπως τις ζημιές και τα ανοίγματα στους τοίχους των αποθηκών, για να προστατέψουν τα προϊόντα τους.(λάδι, κρασί, μέλι.)

Όταν επισκέφτηκα πριν από δυο χρόνια το Αθάνι, είχα θυμάμαι, εντυπωσιαστεί και είχα φωτογραφίσει τους τεράστιους κορμούς των ελαιόδεντρων, μνημεία της φύσης. Και σήμερα πέριξ του χωριού συναντήσαμε πολλούς να τινάζουν και να μαζεύουν τις ελιές τους. Το χωριό φημίζεται για το λάδι του.

Οι πληγές που άνοιξε ο σεισμός θα αργήσουν δυστυχώς να κλείσουν. Δεν είναι μόνο τα δικαιολογημένα παράπονα των κατοίκων για εγκατάλειψη. Είναι γενική η αίσθηση πως οι διοικούντες σε όλα τα επίπεδα έχουν αργούς ρυθμούς και δεν τους αλλάζουν.

Υ.Σ. Και κάτι ευχάριστο: Ακολουθώντας την κατεύθυνση προς τους Εγκρεμνούς και όσο κομμάτι της παραλίας Γιαλός μπορέσαμε να αγναντέψουμε, η παραλία δείχνει ανέγγιχτη. Υπάρχει όμως πρόβλημα στο δρόμο που οδηγεί σ’ αυτή.