ΤΑΟΛ: Χτες, σήμερα, αύριο – Του Γεράσιμου Λιβιτσάνου

Στη ζωή και στην καθημερινότητα οι άνθρωποι που διατυμπανίζουν ότι έχουν δίκιο είναι συνήθως αυτοί που αφήνουν τα πράγματα όπως είναι, υπηρετώντας τα δίκαια και τα συμφέροντα των ολίγων παρά τα δίκαια και τα συμφέροντα των πολλών.

Ας δούμε λίγο πώς είχαν και έχουν τα πράγματα στην ΕΑΣ Λευκάδας «ΤΑΟΛ» τα τελευταία 35 χρόνια, που τα έζησα είτε ως εργαζόμενος σ’ αυτή, είτε από τη θέση του Προέδρου της, που την υπηρέτησα τα τελευταία χρόνια πριν γίνει Συνεταιρισμός λόγω του Ν.4015/2011 και βέβαια ποια η προοπτική του Συνεταιρισμού της Λευκάδας όπως βαδίζει σήμερα.

Οπωσδήποτε, εκσυγχρονισμός κτιρίων και δημιουργία νέων εγκαταστάσεων, σύγχρονων Γραφείων, Πυρηνελαιουργείο στη Βασιλική έγιναν τη δεκαετία του 1980, που δινόταν σωρηδόν οι επιδοτήσεις για ανακαινίσεις κτιρίων και δημιουργία νέων εγκαταστάσεων στον αγροτικό μας τομέα αφενός και από την άλλη επιδοτήσεις για εγκατάλειψη γεωργικών εκμεταλλεύσεων, ξερίζωμα αμπελώνων και άλλα.

Οι επιδοτήσεις συνοδεύονταν από δάνεια, αφού δεν υπήρχαν ίδια κεφάλαια. Τα δάνεια είχαν μεγάλα επιτόκια και εξασφαλιζόταν με υποθήκες στην μεγάλη ακίνητη περιουσία του ΤΑΟΛ. Παρά τις τέσσερις ρυθμίσεις που έγιναν στα δάνεια (1992, 1994, 1997, 2001), πολλών δισεκατομμυρίων δραχμών τότε, ποτέ δεν κατόρθωσε η ΕΑΣ Λευκάδας να ανασάνει οικονομικά, με αποτέλεσμα σε τακτά χρονικά διαστήματα να καταφεύγει ξανά στο δανεισμό για την καθημερινή της λειτουργία.

Η τελευταία ρύθμιση του 2001 υποχρέωσε το ΤΑΟΛ, αφού αυτό συμφωνήθηκε από την τότε Διοίκηση και την ΑΤΕ, να πουλήσει το Πυρηνελαιουργείο το 2007, αφού για πολλά χρόνια βέβαια είχε αναστείλει η λειτουργία του. Τα χρήματα της πώλησης ανερχόμενα σε 1.300.000 ευρώ τα έλαβε η δανείστρια Αγροτική Τράπεζα, έναντι των χρεών. Επίσης, πουλήθηκε το Οινοποιείο στην Εξάνθεια αντί ποσού 137.000 ευρώ, όπως και ένα οικόπεδο στο Κομηλιό και τα χρήματα από τις πωλήσεις αυτές έλαβε επίσης η ΑΤΕ. Παρά τις πωλήσεις και την λήψη των παραπάνω ποσών το χρέος του ΤΑΟΛ στην ΑΤΕ ανερχόταν σε 2.200.000 ευρώ περίπου. Περαιτέρω το έτος 2001 υπήρξε συμφωνία μεταξύ διοίκησης ΤΑΟΛ και ΑΤΕ να πουληθούν το οικόπεδο με το παλιό Οινοποιείο του Συνεταιρισμού στη Βασιλική και το τρίγωνο οικόπεδό μας στην είσοδο του νησιού, ενάμιση στρέμμα περίπου, αντί € 1.715.000 περίπου, με την υποχρέωση τα χρήματα να λάβει επίσης η ΑΤΕ έναντι των δανείων.

Σήμερα από τους εκκαθαριστές της πρώην ΑΤΕ ζητούνται τα χρέη του ΤΑΟΛ και οι ίδιοι στοχεύουν στην πώληση του φιλέτου της περιουσίας του ΤΑΟΛ που είναι το ξενοδοχείο «ΙΟΝΙΟΝ ΣΤΑΡ».

Με τον προαναφερόμενο τρόπο, δηλαδή με δάνεια, υποθήκες ακινήτων και πωλήσεις περιουσιακών στοιχείων προχωρούσαν οι διοικήσεις του ΤΑΟΛ με τελευταίο δάνειο το ποσό των € 200.000 που πάρθηκε το έτος 2009 από την τράπεζα MARFIN, σήμερα Πειραιώς, δάνειο που εξυπηρετούταν από το ενοίκιο του κτηρίου ιδιοκτησίας του ΤΑΟΛ που στεγάζεται σήμερα η τράπεζα Πειραιώς.

Σημειωτέον ότι τα ενοίκια από τα ακίνητα του συνεταιρισμού ήταν € 350.000 ετησίως και οι εισπράξεις από του αγρότες μέσω επιδοτήσεων υπερέβαιναν μέχρι το 2009 το ποσό των € 350.000. Από το έτος 2010 και μετά (επί δικής μου Προεδρίας) οι εισπράξεις από επιδοτήσεις μειώθηκαν στο ήμισυ. Όλα αυτά τα έσοδα δαπανούνταν στην καθημερινή λειτουργία του συνεταιρισμού (μισθοί εργαζομένων, ασφαλιστικά ταμεία, εφορία κλπ) και αν περίσσευε κάτι διοχετευόταν στην αποπληρωμή του δανείου.

Βέβαια, κανένας εκσυγχρονισμός δεν έγινε στις εγκαταστάσεις του Οινοποιείου ώστε να γίνεται ουσιαστική παρέμβαση στα αγροτικά προϊόντα των συνεταιρισμένων αγροτών μας.

Η μόνη αγροτική παρέμβαση που γινόταν μετά το 2000 ήταν στα σταφύλια. Το Πυρηνελαιουργείο, που θα μπορούσε να αποφέρει έσοδα με την τυποποίηση ελαιολάδου σταμάτησε να λειτουργεί. Έτσι μόνο η σταφυλοσυγκέντρωση γινόταν για λογαριασμό των παραγωγών και, δυστυχώς, αυτό το κρασί πουλιόταν χύμα σε ιδιώτες οινοποιούς και στους αγρότες έμενε η ζημιά, με αποτέλεσμα από τις χρήσεις της σταφυλοσυγκέντρωσης των τελευταίων 30 χρόνων οι αμπελουργοί μας να εμφανίζονται χρεωμένοι στην ΕΑΣ 4,5 εκατομμύρια ευρώ περίπου, ποσό που εξαλείφθηκε με την αλλαγή μας σε πρωτοβάθμιο συνεταιρισμό.

Από το έτος 2010, αρχή δικής μου προεδρίας, παρά τη θέλησή μας να προχωρήσομε στη μετεγκατάσταση του Οινοποιείου του Κάστρου στους Σφακιώτες, δεν μπορέσαμε να υλοποιηθεί καμιά μας απόφαση γιατί λόγω μνημονίων δεν μπορούσαμε να λάβομε δάνεια και ο Ν.4015/11 μας κράτησε σε ομηρία μέχρι να γίνουμε Συνεταιρισμός τον Γενάρη του 2014 με αποτέλεσμα να αδυνατούμε να εκποιήσομε τα οικόπεδα του συνεταιρισμού, είτε στην περιοχή ΕΛΑΙΟΥΡΓΙΚΗ, είτε στο κτίριο μας που στεγαζόταν το πρώην ΣΟΥΠΕΡ ΜΑΡΚΕΤ στην συνοικία Αγίου Χαραλάμπους στην πόλη της Λευκάδας.

Η δική μας διοίκηση δεν μπόρεσε να προχωρήσει στα αμέσως προαναφερόμενα αφού δεν είχε την δυνατότητα χρηματοδότησης και αξιοποίησης της περιουσίας προκειμένου να μπορεί ο Συνεταιρισμός να παίξει το ρόλο του, παρεμβαίνοντας στα αγροτικά προϊόντα της περιοχής, ειδικά στο σταφύλι και στο λάδι.

Η προσπάθεια αξιοποίησης του κτιρίου στο Κάστρο που έγινε επί προεδρίας μου με τον πλειοδοτικό διαγωνισμό του έτους 2014 με τη συμμετοχή τριών επενδυτών δεν ευδοκίμησε γιατί η συνέλευση δεν ενέκρινε το αποτέλεσμα του διαγωνισμού, παρασυρόμενη από της υποκινήσεις και διαδόσεις του κ. Γεράσιμου Μελά, ο οποίος διέδιδε ότι η πλειοδότρια εταιρεία ήταν ανύπαρκτο νομικό πρόσωπο και κατηγορούσε εμένα ευθέως, ότι χρηματίστηκα από την πλειοδότρια αυτή εταιρεία των Ισραηλιτών με € 120.000. Έτσι δεν προχώρησε η επένδυση παρά το γεγονός ότι η πρωτεύσασα στον διαγωνισμό εταιρεία είχε προσφέρει προκαταβολικά μισθώματα 3,5 ετών ήτοι πάνω από € 400.000 και ήταν η περισσότερο συμφέρουσα προσφορά από τους άλλους δυο συμμετέχοντες στο διαγωνισμό.

Σημειωτέον ότι οι μετά από εμένα Διοικήσεις μέχρι σήμερα δεν έχουν καταφέρει τίποτα στο συγκεκριμένο θέμα παρά τους τρεις διαγωνισμούς που έχουν γίνει με την συμμετοχή μόνο μιας εταιρείας της «ΝΟΤΙΟΝ». Τους λόγους που ακόμη δεν έχει προχωρήσει η συγκεκριμένη επένδυση μόνο το σημερινό Διοικητικό Συμβούλιο γνωρίζει και πολύ θα θέλαμε να μάθομε όλοι μας !!!!!!!

Για το «ΙΟΝΙΟΝ ΣΤΑΡ» τα γεγονότα είναι γνωστά σε όλους στην Λευκάδα. Ενώ έγινε αποβολή του μισθωτή με απόφαση του τότε Δ.Σ. και αποφάσεις των Δικαστηρίων, το Διοικητικό Συμβούλιο τον Σεπτέμβρη του 2015, με απόφασή του και χωρίς διαγωνισμό, εγκατέστησε ξανά τον ίδιον ως μισθωτή, που το Δικαστήριο τον είχε αποβάλει. Μάλιστα η εγκατάσταση του ιδίου έγινε με μίσθωμα 20% λιγότερο από το προηγούμενο. Μάλιστα συμφωνήθηκε με νέο συμφωνητικό, από το νέο μίσθωμα των € 11.100 ανά μήνα, να δίνονται μόνο οι € 4.000 το μήνα και τα υπόλοιπα στο τέλος του χρόνου. Δηλαδή συμφωνητικό στα μέτρα και εξυπηρετώντας τα συμφέροντα του μισθωτή. Η απόφαση του ΔΣ ΤΑΟΛ να παραχωρήσει χωρίς διαγωνισμό στον ίδιο μισθωτή που είχε αποβληθεί με Δικαστική απόφαση είναι καθόλα παράνομη και προκλητική και σε κάθε περίπτωση επιζήμια για το ΤΑΟΛ και τους αγρότες της Λευκάδας. Η συγκεκριμένη απόφαση εγκρίθηκε από την Γενική Συνέλευση, ένα χρόνο μετά την μίσθωση!!!!!!!! με την συμμετοχή 15 αντιπροσώπων επί συνόλου 69 !!!!!!

Στο σημείο αυτό αναφέρω ότι επί δικής μου Προεδρίας οι συνελεύσεις γινόταν με την παρουσία 50 περίπου αντιπροσώπων και με την τηλεόραση ΑΡΤΑ TV που μετέδιδε τις εργασίες των Γενικών Συνελεύσεων.

Θέλω επίσης να σας θυμίσω ότι το «ΙΟΝΙΟΝ ΣΤΑΡ» τον Δεκέμβρη του 2014 επί δικής μου Προεδρίας δημοπρατήθηκε για μίσθωση και υπήρξε εταιρεία από την Βουλγαρία που προσέφερε μίσθωμα € 18.100 μηνιαίως. Όμως και πάλι ο Γεράσιμος Μελάς με κατηγορούσε ότι τα βρήκα με τους Βούλγαρους, υπονοώντας και πάλι χρηματισμό μου. Εκτός τούτου στην δικαστική διαμάχη του ΤΑΟΛ με τον προηγούμενο μισθωτή που είχε εξωθεί, ο Γεράσιμος Μελάς δέχθηκε την πρόταση του αντιδίκου να αναλάβει μεσεγγυούχος του εξοπλισμού του ξενοδοχείου, αντικαθιστώντας εμένα.

Μετά τα παραπάνω ερωτώ εσάς, τους αγρότες και πολίτες της Λευκάδας, που μέχρι σήμερα έχετε ακούσει τόσα πολλά και επιθυμούσατε, όπως λέγατε, μεγαλύτερη διαφάνεια απ’ αυτή που υπήρξε στους διαγωνισμούς της τότε δικής μου διοίκησης, είτε για το Κάστρο, είτε για το «ΙΟΝΙΟΝ ΣΤΑΡ», και που σήμερα παθητικά και αμίλητα παρακολουθείτε τα τεκταινόμενα στην ΕΑΣ Λευκάδας «ΤΑΟΛ».

Όταν αυτοί που βγάζουν σε διακήρυξη την μίσθωση του «ΙΟΝΙΟΝ ΣΤΑΡ» και προσφέρεται μηνιαίο μίσθωμα 18.100 ευρώ, κατηγορούνται για μη σωστή διαχείριση και χρηματισμό, τότε αυτοί που χωρίς διαγωνισμό παραχώρησαν το ΙΟΝΙΟΝ ΣΤΑΡ με μικρότερο μίσθωμα € 11.100 μηνιαίως και πλειοψηφία του ΔΣ για πόσα αδικήματα πρέπει να κατηγορηθούν ;;;. Ο καθένας εύκολα μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματά του.

Ο κ. Μελάς Γεράσιμος με κατηγόρησε τον Οκτώβρη του 2015 ότι εισέπραξα για λογαριασμό του ΤΑΟΛ δύο επιταγές. Γι’ αυτό ο ίδιος κρίθηκε από την Δικαιοσύνη ένοχος σε πρώτο βαθμό εκκρεμούσης της τελικής κρίσης της για συκοφαντική δυσφήμηση σε βάρος μου στις 26 Απρίλη του 2017 και καταδικάσθηκε με ένα χρόνο φυλάκιση. Ο δε εκδότης της εφημερίδας «ΤΑ ΚΑΛΑ ΝΕΑ» Θερμός Γιάννης με 8 μήνες φυλάκιση.

Οι αποφάσεις που πάρθηκαν επί Προεδρίας μου , από το 2010 μέχρι το 2015, ελάμβαναν την προβλεπόμενη πλειοψηφία αλλά και γινόταν γνωστές και έχαιραν εκτίμησης των απλών αγροτών-μελών της περιοχής μας, σε αντίθεση με ό,τι συμβαίνει σήμερα όπου το ενδιαφέρον των αγροτών περιορίζεται μόνο στις επιδοτήσεις ΟΣΔΕ, χωρίς άλλο ενδιαφέρον κι ενημέρωση.
Η κατεύθυνση του Συνεταιρισμού, όπως γίνεται αντιληπτό, τείνει σήμερα προς το προαναφερθέν μοτίβο κάλυψης των λειτουργικών εξόδων το οποίο συνεπάγεται δάνεια, ενοικίαση κι εκποίηση ακίνητης περιουσίας και ιδιαιτέρως του «ΙΟΝΙΟΝ ΣΤΑΡ», γεγονός που ικανοποιεί τις επιθυμίες των εκκαθαριστών της πρώην ΑΤΕ αλλά και τους ενδόμυχους πόθους πολλών επίδοξων αγοραστών, περί απόκτησης του συγκεκριμένου ακινήτου μισοτιμής.

Με τη σημερινή του πορεία ο Συνεταιρισμός δεν υπηρετεί τα συμφέροντα των αγροτών. Και επειδή η κοινωνία μας σήμερα, περισσότερο από χθες, βλέπει τα πράγματα από απόσταση, αφού πολλοί φοβούνται και να τα αγγίξουν. Κανείς δεν ασχολείται με τα προβλήματα του Συνεταιρισμού κι όχι μόνο τούτο αλλά έχει απαξιωθεί η ύπαρξή του και λειτουργία του.

Σήμερα, που η κοροϊδία έγινε επιστήμη κι επίσημη γλώσσα των «επαϊόντων της πολιτικής», εύκολα οι εκάστοτε ιθύνοντες μπορούν να περνούν ό,τι θέλουν ισχυριζόμενοι ότι γίνονται για το καλό της χώρας και στην προκειμένη περίπτωση για το καλό του Συνεταιρισμού.

Χώρα όμως που δεν βασίζεται στην ανάπτυξη, μέσω της παραγωγικής της ανασυγκρότησης, μέσα από υγιή πρωτογενή τομέα, με αγρότες που θα παράγουν και με δευτερογενή τομέα που θα μεταποιεί τα εγχώρια παραγόμενα προϊόντα μας, δεν έχει μέλλον. Το βλέπουμε ξεκάθαρα τώρα πλέον μετά από τέσσερα μνημόνια και όπως μας είπαν Σόιμπλε και Βρυξέλλες, μετά από 20 χρόνια θα δούμε φως στο τούνελ.

Έτσι, λοιπόν, για την ανάπτυξη της χώρας μας χρειάζονται αγρότες που θα μπορούν να παράγουν και Συνεταιρισμοί που θα συγκεντρώνουν, θα επεξεργάζονται και θα προωθούν τα προϊόντα τους, με το συμφέρον να πηγαίνει σ’ αυτούς που παράγουν. Συνεταιρισμός είναι αυτόνομη ένωση προσώπων που συγκροτείται εθελοντικά για να αντιμετωπίσουν τα κοινά τους οικονομικά και κοινωνικά συμφέροντα και μέσα από μια συνιδιόκτητη και δημοκρατικά διοικούμενη επιχείρηση να υπηρετήσουν τις κοινωνικές και πολιτιστικές τους ανάγκες. Γιατί στο σημερινό, στο χθεσινό και περισσότερο στο αυριανό πολιτικό μας τοπίο τα καταστήματα και τα συνεταιριστικά εργοστάσια είναι οικονομικές επιχειρήσεις των αγροτών μας και έτσι πρέπει να αντιμετωπίζονται τόσο από τους διοικούντες, καθώς επίσης και από τους εργαζόμενους.

Οι τραπεζίτες με τα δάνειά τους μόνο χάρη δεν κάνουν. Την αστική περιουσία των Συνεταιρισμών εποφθαλμιούν και φτάσαμε ήδη στο και πέντε, τόσο στο Συνεταιρισμό μας, όσο και στη χώρα μας.

Αγροτικός Συνεταιρισμός που δεν θα ασχολείται με τον πρωτογενή τομέα αλλά θα διαχειρίζεται μόνο αστικά ακίνητα και θα πωλεί μακαρόνια στο σουπερμάρκετ, δεν έχει λόγο ύπαρξης. Ή θα ‘ναι Συνεταιρισμός που θα παρεμβαίνει στο αγροτικό προϊόν και θα βοηθά τους αγρότες να καρπώνονται την υπεραξία του, ειδάλλως δεν έχει λόγο ύπαρξης. Ας είναι REAL ESTATE.
Κάτι τέτοιο θέλουν οι αγρότες μας; Ας το αποφασίσουν

ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΛΙΒΙΤΣΑΝΟΣ
04 Ιουνίου 2017