Τα ζουζουνίσματα της παραλίας

Πρέπει να είναι παιδιά από τα τμήματα θερινής απασχόλησης. Το πρόγραμμα τους περιλαμβάνει και κολύμπι. Όταν τα συναντήσει κάποιος στη θάλασσα είναι χάρμα αυτιών και… οφθαλμών.

Τα συνάντησα την Τρίτη στην παραλία στο κάστρο. Έρχονται κατά τμήματα και είναι χωρισμένα κατά ηλικίες. Πιο απολαυστικό είναι να παρακολουθείς τα μικρότερα, προσχολικής ηλικίας.

Η θάλασσα είναι οριοθετημένη με σημαδούρες από τους δυο γυμναστές που τα συνοδεύουν πάντα. Δεν κάνουν ιδιαίτερη φασαρία. Υπάρχει μια σχετική πειθαρχία στη συμπεριφορά τους. Αλλά ακόμα και οι φωνούλες και τα μαλώματα τους, το «κύριε», «κύριε», που απευθύνουν συνέχεια στους γυμναστές, όχι μόνο δεν ενοχλούν αλλά ακούγονται χαριτωμένα.

Έχουν για σωσίβια κάτι που μοιάζουν με σωλήνες σε διαφορά έντονα χρώματα … μακαρόνια τα λένε. Με αυτά γίνεται ένας χαμός… Η πιο ωραία ατάκα είναι: «κύριε, κύριε, θέλω κι εγώ μακαρόνι»!

Αφού κολυμπήσουν και παίξουν, αλλάζουν και φεύγουν συντεταγμένα με ένα αυτοκίνητο του Δήμου, για να ακολουθήσει το επόμενο τμήμα. Έρχονται τα κάπως μεγαλύτερα γι’ αυτό και πιο …σοβαρά. Τα μακαρόνια υπάρχουν αλλά δεν τα χρειάζονται όλοι…