Τα Κρινάκια της άμμου
Κάθε τέτοια εποχή τα περιμένω. Αρκεί να λοξοδρομήσω λίγο από τη συνηθισμένη μου διαδρομή προς την παραλία για να τα συναντήσω. Δίπλα στο ερείπιο του ΤΑΟΛ και του τουριστικού Περιπτέρου, τυλιγμένα στα φύκια, δίπλα σε αγκάθια και σκουπίδια, φυτρώνουν τα πανέμορφα κρινάκια της άμμου.
Το όμορφο αυτό λουλούδι μας κάνει την τιμή κάθε τέτοια εποχή να στολίζει της παραλίες μας. Εκτός από το χώρο δίπλα στο ΤΑΟΛ σε όλη την αμμουδιά από το Κάστρο μέχρι τη Γύρα είναι σε αφθονία.
«Pancratium maritimum, είναι η επιστημονική ονομασία του. Κρίνος της θάλασσας. Έχει μια ευχάριστη, λεπτή και εξωτική μυρωδιά. Το άρωμά του όμως γίνεται αντιληπτό μόνο τις απάνεμες καλοκαιρινές νύχτες.
Είναι από τα λίγα φυτά που αντέχουν στις ιδιαίτερες συνθήκες της ακτής, εκεί που η αλμύρα της θάλασσας συναντάει την άμμο της ξηράς αλλά και τους ανέμους ή τις υψηλές θερμοκρασίες. Το πανέμορφο κρινάκι, για το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου υπάρχει σαν βολβός, μέσα στην άμμο.
Έχει χαρακτηρισθεί από το Συμβούλιο της Ευρώπης, ως σπάνιο και απειλούμενο είδος.
Αρκετοί που δε γνωρίζουν τη σημασία και τη σπουδαιότητα τους,τα κόβουν. Κάτι που αποδεικνύεται μεγάλο λάθος γιατί δε διατηρούνται πολύ. Έχω δει ολόκληρα καλάθια ποδηλάτου γεμάτα, να φεύγουν από την παραλία. Είναι τόσο κρίμα…
Εδώ και 2500 τουλάχιστον χρόνια τα κρινάκια επιμένουν να φυτρώνουν στην καυτή και άνυδρη άμμο του καλοκαιριού. Άντεξαν στις δύσκολες καιρικές συνθήκες. Δυστυχώς όμως σήμερα βρίσκονται ανίσχυρα απέναντι στην ανθρώπινη επέμβαση. Άρχισαν να τα εκτοπίζουν οι τουριστικές δραστηριότητες στην άμμο. Η οικοδόμηση των παραλιών, οι χρήσεις στις παραλίες ομπρελών και ξαπλωστρών, ο καθαρισμός της άμμου με μηχανήματα είναι οι χειρότεροι εχθροί τους.
Είναι ίσως από τις πιο εντυπωσιακές εικόνες που συναντάμε στις παραλίες μας μέσα στον Αύγουστο. Αποτελούν ένα αληθινό στολίδι, ένα θαύμα της φύσης.
Όπου τα συναντήσετε να τα μυρίσετε, να τα θαυμάσετε, αλλά μην τα κόψετε…
The Author All posts
1 Σχόλιο
“Το Pancratium maritimum φύεται ανάλαφρα και ταπεινά στην αμμουδιά μέσα στην καυτή άμμο. Κραταιό κι όμως εύθραυστο, απαλό κι όμως ακλόνητο μέσα στην πυρωμένη αμμουδιά, ντελικάτο και αέρινο, εκλεπτυσμένο και ανθεκτικό στη βαναυσότητα των αέρηδων και των ανθρώπινων παρεμβάσεων. Φυτρώνει εκεί και κοσμεί με μια διαχρονική ομορφιά το άνυδρο τοπίο και σε βάζει να σκεφτείς πως η ζωή χρειάζεται ίσως μόνο μερικές στάλες, έστω κι αλμυρές για να ανθίσει, έστω κι αν είναι δάκρυα του πελάγους.
«Κρινάκια της Παναγίας» τα είπαν γιατί ανθούν το Δεκαπενταύγουστο, ίσως και γιατί η θεϊκή τους υπόσταση που υπερβαίνει τις ανάγκες της φύσης για χώματα πλούσια και νερά και σκιερούς τόπους, τα κάνει να ξεχωρίζουν, καθώς αρκούνται στην αλμύρα της ψυχής του πελάγους και στην καυτή φωλιά της άμμου.
Εκλεπτυσμένη ομορφιά που αποτυπώθηκε από την αρχαιότητα στις τοιχογραφίες της Κρήτης και της Θήρας και σφράγισε με την αέρινη γραμμή της την τέχνη και τη χαρά της ζωής. Το θαλασσόκρινο είναι μια τέχνη από μόνο του, ένας θαυμασμός του τοπίου και της αισθητικής που αποπνέει η απλότητα. Η δύναμη που ξεπηδάει από τις απέριττες γραμμές της ωραιότητας που αναδίνει η έκφραση των αισθημάτων της φύσης.
Θα τάλεγα κρινάκια της απαντοχής και των απαλών αρωμάτων που τα δειλινά σκορπούν μια ξεχωριστή ευωδιά, μόνο στους μυημένους περαστικούς που φέρνουν στο πέλαγος τη θλίψη τους και την απλώνουν στις αμμουδιές να στερέψει. Κρινάκια της καρτερίας που ζουν μέσα στους διάπυρους ξανθούς κόκκους και αντέχουν χωρίς να ρωτάνε τα πυρφόρα βέλη του ήλιου «πως και γιατί». Στέκουν εκεί και γίνονται ολοκαύτωμα στην άμμο που τα θρέφει..
Τίποτα πιο αληθινό από το ποίημα του Χρίστου Μπελλέ:
Κρίνα
τ’ Αυγούστου και του πέλαγου
των μελτεμιών και της αρμύρας…
Κρίνα
της Παναγιάς και της πανσέληνου
της άμμου της ξανθιάς και της αγρύπνιας…
Κρίνα
της μνημοσύνης και της θύμησης
μες στο χρυσό και το γλαυκό συνταιριασμένα…
άσπρα καράβια των ονείρων μου…”