Τα λαϊκά δικαστήρια στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης καλά κρατούν

Ένας γιατρός του Νοσοκομείου Λευκάδας τέθηκε σε αναστολή καθηκόντων με βάσει κάποιες συγκεκριμένες κατηγορίες. Δεν κρίνεται ούτε η ιατρική του κατάρτιση, ούτε πόσο καλός ήταν στο χώρο που ασκούσε το επάγγελμα του. Στο νομικό μας πολιτισμό μέχρι να αποδειχτεί η ενοχή του, όπως κάθε κατηγορούμενος, είναι αθώος. Η δικαιοσύνη έχει το λόγο και αυτή είναι η μόνη αρμόδια να αποφανθεί αποδεχόμενη ή απορρίπτοντας τις συγκεκριμένες κατηγορίες.

Από την άλλη τα λαϊκά δικαστήρια στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης καλά κρατούν. Το περιστατικό με τον γιατρό και τα επιθέματα που απασχολεί τις τελευταίες μέρες την τοπική κοινωνία και οι προεκτάσεις του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, είναι πολύ διδακτικό. Είναι θα έλεγα, μια ευκαιρία να κοιτάξουμε τον εαυτό μας στον καθρέφτη ως κοινωνία. Αν μας ικανοποιεί αυτό που βλέπουμε, ας συνεχίσουμε. Μια τοπική κοινωνία που, όταν πριν λίγα χρόνια έκαιγε για μέρες η χωματερή, μεταφέροντας δηλητήρια στο σχολείο των παιδιών της, δεν κουνήθηκε από τον καναπέ και δεν έβγαλε δημόσια, ούτε κιχ.

Είναι ακόμα μια ευκαιρία να κοιτάξουμε προσεκτικά γύρω και επί τέλους να ξεστραβωθούμε, με το αλισβερίσι που λαμβάνει χώρα μεταξύ κλικών, προσώπων, κομμάτων, και αποκομμάτων, που δεν μπορεί να κρυφτεί άλλο και δεν τηρεί ούτε τα προσχήματα.

Μόνο με δόση «ελαφρότητας» μπορούν να αντιμετωπιστούν όλες αυτές οι εκδηλώσεις αυτόκλητων δικαστών. Αν κάποιος προσπαθήσει να σταθεί επί της ουσίας και να εμβαθύνει, θα τρομάξει από το μήνυμα που εκπέμπουμε ως κοινωνία. Ο καθένας κάνει το δικαστή, κρίνει καλούς και κακούς κατά το δοκούν και μέχρι εκεί που φτάνει το μυαλουδάκι, ή η ψυχοσύνθεσή του. Τι να πεις για το θεσμό της δικαιοσύνης, όταν αυτή γίνεται υπόθεση του καθενός που έχει «καλές» αναμνήσεις από την «εμπλοκή» του με το Νοσοκομείο.

Πάντα υπήρχαν αυτά τα μυαλά και αυτές οι νοοτροπίες. Ψηφίζουν, βγαίνουν μπροστά, συνδικαλίζονται, τους στέλνουμε να μας εκπροσωπήσουν. Απλώς τώρα με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης όλη αυτή η φασίζουσα κοινωνική χροιά απέκτησε λόγο, βγαίνει στη φόρα και δεν μας τιμά. (Θυμηθείτε την περίπτωση Τράμπ στην Αμερική και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης).

Έχουμε ένα σύστημα Υγείας διαλυμένο. Σε άλλες περιπτώσεις, αυτοί που φωνασκούν το περισσότερο για την κατάντιά του, είναι οι σημερινοί λαϊκοί δικαστές.

Η υποκρισία, η ελαφρότητα, η ελαστικότητα κρίσης της κοινωνίας, στο μεγαλείο της. «Δηλώνει ότι ενθουσιάζεται µε τα αιτήµατα της ισότητας, της δικαιοσύνης και της ελευθερίας, αλλά αναζητά κυβερνήσεις που θα κάνουν ό,τι µπορούν για να ευνοήσουν οµάδες, κάστες και συντεχνίες εις βάρος του συνόλου. Το αίτηµα της αξιοκρατίας δεν ήταν ποτέ ισχυρό, αφού ο διορισµός δεν ήταν συνήθως αξιοκρατικός. Το αίτηµα της ισονοµίας δεν ήταν ποτέ λαοφιλές, αφού οι νόµοι υπάρχουν για να περνάµε από τα παράθυρα που αφήνουν. Το αίτηµα της ελευθερίας δεν ήταν ποτέ ειλικρινές µιας και εννοούνταν ως αυθαιρεσία προς ικανοποίηση ατοµικών συµφερόντων.»*

Δημοτικός Σχολιαστής

* απόσπασμα άρθρου από το διαδίκτυο που είχα κρατήσει πριν καιρό. Δυστυχώς δεν κράτησα ούτε τον συντάκτη ούτε τον διαδικτυακό τόπο.