Τελειωμένοι πολιτικάντηδες

Κρανίου τόπο διαβαίνεις καθημερινά Καρσάνε, Πλατυστομίτη, Γκλουβησάνε και συ ανυποψίαστε περαστικέ, σα βρεθείς λίγο μετά τους Πιατσάνους.

Πέρασε ένας μήνας από τότε που έπεσε το βουνό στη Λαγκάδα και έκλεισε τον επαρχιακό δρόμο.

Που να το ξέρες έρμε ότι εκειές οι κοτρώνες θα τανε η απαρχή της ταφόπλακας για την ξεχασμένη ορεινή Λευκάδα.

Τόνοι χώματος μαζί με πέτρες κορμούς και δέντρα την ίδια μέρα της κατολίσθησης, μεταφέρθηκαν λίγο πιο πέρα και τοποθετήθηκαν πάνω στη ασφαλτοστρωμένη Λαγκάδα.

Ένα μήνα μετά…. η Λαγκάδα θυμίζει χωματερή, με ευθύνη και απόφαση που δεν την πήρες εσύ Πιατσανίτη. Εσύ είσαι πολίτης και τόσα χρόνια την κρατάς καθαρή τη Λαγκάδα. Και πας κάθε χρόνο και την ασπρίζεις και κόβεις και τα χορτάρια. Γιατί την αγαπάς τη Λαγκάδα. Γιατί εδεκεί μεγάλωσες, εδεκεί παίζουνε τα παιδιά σου κι εδεκεί βγαίνει να πάρει τα ποδάρια του που του πονούνε ο γέροντας πατέρας σου.

Και διαβαίνεις νύχτα μέρα από κει κι ας ξέρεις ότι κινδυνεύεις από το χώμα και τις πέτρες που πέφτουν διαρκώς.

Γιατί σου είπαν την ίδια μέρα πως ο δρόμος είναι κλειστός και πρέπει να πηγαίνεις από τον Αλέξαντρο. Έκλεισε ο δρόμος με ένα δελτίο τύπου κι από τότε έχουμε να μάθουμε νέα.

Και στέλνεις τα παιδιά σου στο σχολειό περνώντας από σημείο που κρέμονται τα χώματα. Και βλέπεις τα δίχτυα γιομάτα πέτρες έτοιμα να κοπούνε κι εύχομαι καημένε διαβάτη να μην περνάς εκείνη την ώρα.

Γιατί ξένε που ρθες στο νησί το Σαββατοκύριακο και είπες να ανεβείς και στην Καρυά, δε βρήκες μπροστά σου πουθενά μια πινακίδα που να σου λέει να μην πας από κει. Πού να ξέρεις ξένε περαστικέ ότι η Λαγκάδα είναι κλειστή;

Ένας μήνας πέρασε. Σου είπαν Καρσάνε να κάμεις υπομονή. Σου είπαν πως αυτά τα πράματα δε γίνονται από τη μία μέρα στην άλλη. Σου είπαν πως θα βάλουνε νέα δίχτυα για να κρατάνε τα βράχια. Θα φκιάσουνε κι άλλο τοιχείο. Θα σου φκίασουνε μέχρι και γέφυρα για να μην περνάς δίπλα από το βουνό. Άμα φκιάσουνε το δρόμο να πηγαίνει ευθεία θα σου μείνει χώρος να κάνεις και γιορτές! γιατί σου πανε πως άμα βγει στην ευθεία, η στροφή που είναι σήμερα δρόμος, εκεί που πέφτουνε σήμερα τα χώματα, μετά θα μπορεί να χρησιμοποιηθεί και αυτή για τις εκδηλώσεις. Κατάλαβες τι σού πανε; για δρόμος δεν κάνει… αλλά για πίστα καλός είναι.

Και ένα μήνα μετά ψάχνεις κι εσύ να ειδείς μην κάμανε τίποτα. Μην ξεκίνησε κάνα μηχάνημα ή έστω να διαβάσεις κάνα νέο. Άδικα ψάχνεις καψερέ.

Μονάχα Καρσάνε να σαι έτοιμος για το τέλος. Γιατί ζυγώνει. Κι άμα σου πα πρωτύτερα για την ταφόπλακα άκου τώρα και τούτο: άμα δε φκιαχτεί ο δρόμος να το ξεχάσεις του χρόνου το Γυμνάσιο. Ποιός θα στείλει τα παιδιά του να περνάνε απ το γκρεμό;

Κατάλαβες Καρσάνε ότι έμεινες μοναχός σου;
Στα πήρανε όλα. Το Δημοτικό, το Αστυνομικό Τμήμα, το Ταχυδρομείο. Σου κλείσανε τη Δημοτική Βιβλιοθήκη, θα τρίζουνε τα κόκαλά σου αείμνηστε Γιάννη Δουβίτσα, επιφανή Καρσάνε, που η κλειστή βιβλιοθήκη της Καρυάς, φέρει το σπουδαίο όνομά σου!

Σε αφήνουν Καρσάνε στο έλεός σου, προφασιζόμενοι τον καιρό. Λες και δεν ξέρεις εσυ Γκλουβησάνε από χειμώνα.
Με την πρώτη καταστροφή κατάλαβες πως έμεινες μοναχός σου.

Γιατί Καρσάνε με τα χέρια σου θα παιρνες μια μια πέτρα για να ανοίξεις το δρόμο άμα χρειαζόταν. Ο προπάππος σου άλλωστε με τα χέρια του άνοιξε το δρόμο στον κόκκινο βράχο πριν εκατό χρόνια, τότε που το κράτος ήταν διαλυμένο, δε θα το χες σε τίποτα να το ματακάμεις. Όμως να μεριμνήσεις να γίνει η Λαγκάδα ασφαλής για τον κόσμο, δε μπορείς.
Και δε μπορείς κι ούτε είναι δική σου δουλειά, γιατί εσύ έχεις κράτος. Τι; Δεν έχεις υπηρεσίες; φορείς; διοίκηση; νόμους; διατάξεις; ε; δεν έχεις;

Και δε δκάνε τα βάσανα που σε βρήκανε, σου πανε να μη μιλάς κιόλας. Να μην έχεις άποψη. Να μην αγωνίζεσαι για το καλό του τόπου σου. Να μην ονειρεύεσαι για τα παιδιά σου. Να μη διεκδικείς αυτά που δικαιούσαι. Να μην τους κρίνεις. Να μην τους πας κόντρα. Να μη σκέφτεσαι. Να δέχεσαι ό, τι σου λένε. Να μη διαφωνείς. Να λες σε όλα ΝΑΙ.

Αυτοί είναι ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ. Δε σε πούλησαν ποτέ. Δεν σε κορόιδεψαν ποτέ. Δεν σε απογοήτευσαν ποτέ.

Εσύ Καρσάνε, Πιατσανίτη, Σφακισάνε, Εγκλουβησάνε, Πλατυστομίτη που πολεμάς κάθε μέρα να επιβιώσεις, δίνοντας αγώνα για τον τόπο σου, εσύ που απέμεινες να περισώσεις μες στα ποτισμένα απ τον ιδρώτα του πατέρα σου χωράφια, κι εσύ που γεμάτος όνειρα άνοιξες ένα μαγαζάκι για να βγάλεις το μερομάματο και να δώσεις ζωή στο μαραζωμένο σου χωριό, κι εσύ που με αγώνα κρατάς ανοιχτή την επιχείρηση της οικογένειάς σου, δίνοντας δουλειά και σε άλλες οικογένειες, κι εσύ, κι ο άλλος, κι ο δίπλα και όλοι μαζί είμαστε αυτοί που δεν ξεπουληθήκαμε, δεν σαλτήσαμε εμείς απ τη βάρκα, αντιθέτως κρατάμε ακόμα το κουπί.

Χαιρετισμούς από την Ορεινή Λευκάδα.
Καλή Ανάσταση.

Καρυά Λευκάδας