«Το νησί μου». Ο ηθοποιός Δημήτρης Βερύκιος μιλά για τη δική του Λευκάδα

Άνθρωποι σε κίνηση, που γνωρίζουν τι θέλουν από τα καλοκαίρια τους. Άνθρωποι που μπαίνουν στη μνήμη τους και μας ξεναγούν σε προορισμούς της Ελλάδας που αγάπησαν, που δέθηκαν μαζί τους ή γεννήθηκαν πάνω τους. Αν η Ελλάδα είναι όμορφη δεν μπορεί… όμορφοι είμαστε κι εμείς. Ο ηθοποιός Δημήτρης Βερύκιος διαλέγει λέξεις και μας ξεναγεί στη Λευκάδα “του”.

-Τι είναι για σένα η Λευκάδα;

-Είναι ο Τόπος που πηγάζει το ποτάμι της προσωπικής ιστορίας μου… είναι οι άνθρωποι, οι στιγμές, η αθωότητά μου… είναι εκεί που η πραγματικότητά μου γίνεται μύθος κι αυτός ο μύθος έχει το πρότυπο της σταθερής ομορφιάς…

Ποια ήταν η πρώτη εικόνα που έχεις από το νησί σου;

-Το πρώτο που έρχεται στο νου μου είναι η εικόνα του ανατολικού μώλου, με τις μικρές βάρκες, τα κάρα στην προκυμαία και τα πανέμορφα μικρά σπιτάκια στη σειρά παρατεταγμένα σαν να καλωσορίζουν το φως της αυγής και τους θαλασσινούς επισκέπτες του νησιού…

-Ποια ήταν η δυσκολότερη επιστροφή από το νησί στην Αθήνα;

-Όλες τις φορές που φεύγω απ’ το νησί μου μια μεγάλη συγκίνηση με πλημμυρίζει. Μάλιστα τα πρώτα χρόνια και μέχρι να πλησιάσω αρκετά στην Αθήνα, ένιωθα μια τρομερή επιθυμία να κάνω στροφή στη μέση του δρόμου και να γυρίσω στο νησί μου… Η δυσκολότερη πάντως στιγμή ήταν το 2009, χρονιά που έφυγε από τη ζωή η μητέρα μου… δεν μπορούσα να φανταστώ πως δεν θα την ξανάβρισκα εκεί…

-Πόσο άλλαξε το νησί στο πέρασμα του χρόνου;

-Ευτυχώς η Λευκάδα μου δεν άλλαξε τόσο με τα χρόνια που να μην την αναγνωρίζω, έγιναν μάλιστα και αρκετά που διευκόλυναν τη ζωή των ντόπιων… Βέβαια, δεν υπάρχουν οι άνθρωποι και κάποιες γωνιές που συνθέτουν πια ασπρόμαυρες φωτογραφίες κι έντονες αναμνήσεις… αλλά υπάρχει πάντα η «τρέλα» και η ομορφιά του νησιού μου που το διαφημίζουν σε όλο τον κόσμο!

-Ποια είναι η αγαπημένη σου γωνιά στο νησί σου;

-Δύσκολο να επιλέξω αλλά το κεντρικό παζάρι και η παραλία του Αη Γιάννη είναι τα πιο αγαπημένα πόστα του νησιού μου.

-Μπορείς να μας γράψεις έναν στίχο για το νησί σου που σε εμπνέει περισσότερο για τη Λευκάδα;

«Είναι τόσο όμορφη την άνοιξη η Λευκάδα!

Την ομορφιά όμως την έχω φοβηθεί.

Να βγω; Να μείνω; Μες σε κόκκινο βαθύ

ο ήλιος γέρνει, πέφτει, έχει πια χαθεί

σαβανωμένος στων συννέφων την αχνάδα.»

Αυτός είναι ένας στίχος του εξαιρετικού ποιητή και φίλου Δημήτρη Σολδάτου που έγινε τραγούδι σε μουσική του επίσης εξαιρετικού Διονύση Γράψα και μου θυμίζει την Λευκάδα της καρδιάς μου… και την ομορφιά της σ’ όλες τις εποχές.

-Θυμάσαι πότε είπες πως τελικά η Λευκάδα είναι το νησί σου;

-Ήταν κάποια στιγμή εκεί γύρω στα 35 χρόνια μου που ένιωσα πως δεν έχω φύγει στ’ αληθεια ποτέ από το νησί μου… παρόλο που αγαπώ την Αθήνα κι όπου αλλού με πήγε και συνεχίζει να με πηγαίνει η ζωή.

-Τι είναι τελικά για σένα το νησί σου;

-Η Λευκάδα μου είναι η άκρη του προσωπικού μου μίτου αφού με απελευθερώνει από τους λαβυρίνθους μου!

Πηγή: fragilemag.gr