HomeΕΛΙΞΗΡΙΑ ΜΝΗΜΗΣΤο Πανηγύρι της Κυράς

Το Πανηγύρι της Κυράς

Της Σοφίας Κοψιδά-Γαληνού

Πρωτομαγιά στη Λευκάδα. Την παραμονή το βράδυ βόλτα και γλυκά τραγούδια στην Κουζούντελη. Κόβανε ένα κλαράκι Μάη από τα δέντρα, που ήταν δεξιά-αριστερά στο δρόμο και έλεγαν αστειευόμενοι «Πιάσατε το μαγιόξυλο;». Γυρίζοντας στο σπίτι το κρέμαγαν στην πόρτα. Ανήμερα βγαίναμε στον κάμπο και στα λιοστάσια. Μαζεύαμε μαργαρίτες και παπαρούνες.

3 Μαΐου, γιορτή για την πόλη μας, Τιμοθέου και Μαύρας. Η Αγία Μαύρα ήταν επτανήσια αγία, από την οποία πήρε κάποτε και το όνομά της η πόλη του νησιού μας. «…και συ Αγιομαυρίτισσα μου πήρες την καρδιά μου…» λέει η καντάδα. Πηγαίναμε στο Κάστρο, που είναι η εκκλησία Της, για να προσκυνήσουμε και μας περνούσε απέναντι η Βέρα με το πέραμα, που το κινούσε με τα χέρια της. Μετά το προσκύνημα, ανεβαίναμε στα τείχη, κοιτούσαμε γύρω από τις πολεμίστρες και φεύγαμε με ένα μάτσο γουλό ρεβίθι, που τρώγαμε στο δρόμο του γυρισμού.

Κοντά ήταν (ανάλογα με την ημερομηνία του Πάσχα) και η γιορτή της Αναλήψεως. Οι γυναίκες της Λευκάδας τη βαφή, που έβαφαν τα αβγά του Πάσχα, δεν την πετούσαν. Μ’ αυτήν έβαφαν της Αναλήψεως τόσα αβγά, όσα τα μέλη της οικογένειας, και το βράδυ μετά το φαγητό έτρωγαν όλοι το κόκκινο αβγό και έτσι έκλειναν τον κύκλο των εορτών του Πάσχα. Τη βαφή μετά την έριχναν κάπου, που να μην πατιέται.

IMG_0858a1

Και μετά περιμέναμε τη γιορτή της Κυράς των Λευκαδίων, των απανταχού Λευκαδίων. Ποιος Λευκάδιος ή Λευκάδια δεν έκανε το σταυρό του σ’ Αυτήν για να ζητήσει τη βοήθειά Της ή να Την ευχαριστήσει; Ποιος, έστω και μια φορά στη ζωή του, νοιώθοντάς Την σαν δική του δεν είπε «πάω ή θα πάω στη Κυρά»;

«Κυρά Φανερωμένη μου,
παρηγοριά του κόσμου,
βοήθα με την ορφανή,
τα άγιο Σου δώσ’ μου χέρι,
για ν’ ανεβώ στο βράχο Σου.»

Από μέρες πριν, έστηναν κολώνες και φωταγωγούσαν το Μοναστήρι της Κυράς. Δώρο της Ηλεκτρικής Εταιρείας, που ήταν στο στενό του Αγίου Νικολάου. (Τότε δεν είχαμε σε όλα τα σπίτια ηλεκτρικό. Ήταν ιδιωτικό και ακριβό. Είχαμε λάμπες πετρελαίου.)

Το ΚΤΕΛ έβαζε λεωφορεία για να μεταφέρει τον κόσμο. Πολλοί, όμως, προτιμούσαν να πάνε με τα πόδια. Παίρνανε το δρόμο της Κουζούντελης, έφταναν στην εκκλησία της Αγίας Αικατερίνης και μετά από αριστερά άρχιζαν να ανεβαίνουν στο κουφολίθι (το βράχο προς το Μοναστήρι). Περπατώντας και συναντώντας γνωστούς, φτάνανε στο Μοναστήρι και προσκυνούσαν. Πόση κατάνυξη, πόση λατρεία ξεχύνονταν από την καρδιά μας, όταν βγαίναμε από την εκκλησία της Κυράς, της Κυράς της Φανερωμένης!
Και μετά μια βόλτα στις υπαίθριες αγορές για κάτι, γλειφιτζούρι για τα παιδιά, μαλλί της γριάς…

Προηγουμενο αρθρο
Η Λευκάδα στα ωραιότερα μέρη της Ελλάδας κατά το Conde Nast!
Επομενο αρθρο
Ξεκίνησε σήμερα η μεταφορά της άμμου στον Άη Γιάννη

Δεν υπάρχουν σχόλια

Γράψτε το σχόλιό σας

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.