Το πατρικό σπίτι του Δημοτσέλιου στο Μεγανήσι
Είναι ευτύχημα για κάθε τόπο να έχει και να διατηρεί κάποια στοιχεία από το ιστορικό του παρελθόν (ιστορικά κτήρια, αρχαιολογικά ευρήματα κ.λπ): Η ταυτότητά μας δεν συγκροτείται μόνο από τις ψηφίδες του παρόντος αλλά και από τις ψηφίδες του παρελθόντος που κληρονομήσαμε.
Και είναι ευτύχημα όχι μόνο από πολιτισμική άποψη, όπως συνήθως λέγεται, αλλά και από ρεαλιστική-οικονομική: Τα στοιχεία αυτά αναβαθμίζουν την αισθητική του χώρου, του προσθέτουν «τοπικό χρώμα» και αποτελούν σημεία έλξης για τον απαιτητικό επισκέπτη.
Και είναι ακόμα καλύτερα τα πράγματα, όταν όλα τα ανωτέρω έχουν συνειδητοποιηθεί όχι μόνο από τους «ανθρώπους των γραμμάτων» αλλά και από την τοπική κοινωνία.
Βεβαίως πολλές φορές η διατήρηση ενός μνημείου του παρελθόντος συγκρούεται με άλλες ανάγκες ή προτεραιότητες του τόπου, εξ ίσου σεβαστές. Σ’ αυτή την περίπτωση έχουμε μια κλασική «σύγκρουση δικαιωμάτων», στην οποία όμως αναγκαστικά θα επικρατήσει το πιο σημαντικό.
Στην υπόθεση «Δήμος Τσέλιος» αντικατοπτρίζονται όλα τα ανωτέρω. Και σύμφωνα με όσα είπαμε προέχει η διάσωση και αξιοποίηση ενός στοιχείου του ιστορικού παρελθόντος του τόπου, που θα βελτιώνει την εικόνα του οικισμού – στην προκείμενη περίπτωση το σπίτι, που γεννήθηκε ο Δημοτσέλιος. Ακόμα περισσότερο που ο οικισμός αυτός δεν έχει να επιδείξει κάποιο άλλο γνωστό ιστορικό μνημείο.
Και, τελευταίο αλλά όχι ασήμαντο, ο Δημοτσέλιος Φερεντίνος, ο πιο γνωστός Λευκάδιος αγωνιστής του 1821, είναι από τις πιο ευγενικές φυσιογνωμίες του Αγώνα της Ανεξαρτησίας. Στρατεύτηκε από νεαρή ηλικία και πολέμησε, από διάφορες θέσεις, κατά τον απελευθερωτικό αγώνα. Την καταγωγή του από το Μεγανήσι την αναφέρει ο ίδιος στα απομνημονεύματα του: Εγεννήθηκα εγώ εις το Μεγανήσι της Αγίας Μαύρας (1785)… ήτον το σπίτι μας στο Μεγανήσι… η φαμελιά μου ήτον εις το Μεγανήσι. Το σπίτι αυτό στο Σπαρτοχώρι είναι το μόνο ορατό υπόλειμμα του παρελθόντος. Τα απομνημονεύματά του δυστυχώς δεν διασώθηκαν εκτός από δύο μικρά αποσπάσματα, που δημοσίευσε ο Ντίνος Κονόμος. Υπάρχουν όμως πολλά ντοκουμέντα από τη ζωή του, αποκείμενα στα Γενικά Αρχεία του Κράτους, τα οποία μπορούν να αποτελέσουν επαρκές υλικό για ένα τοπικό Μουσείο.
ΛΕΥΚΑΔΑ 3 – 12 – 2017
(Ο Δημήτρης Τσερές εκτός από την εκπαίδευση έχει υπηρετήσει και ως προϊστάμενος του Ιστορικού Αρχείου Λευκάδας)
The Author All posts
1 Σχόλιο
Αυτή η εμμονή ειδημόνων και μη ν΄αποφασίζουν για λογαριασμό άλλων, με εκνευρίζει αφάνταστα. Δύο διαφορετικά δημοτικά συμβούλια(προηγούμενο και τωρινό) ΟΜΟΦΩΝΑ έχουν αποφανθεί για το ζήτημα.
Αλλά εγώ μαζί σας , ας υποθέσουμε ότι έχετε δίκιο(δεν υπάρχουν ιστορικά ντοκουμέντα μόνο μαρτυρίες , μπορώ κι εγώ να αντιπαραθέσω άλλες τόσες ότι δεν είναι), δεν είναι προφανές και στον πιο αδαή ότι δεν υφίσταται πλέον κτίριο , αφού έχει οικοδομηθεί με κοινή στέγη ελαιοτριβείο. Δεν υφίσταται κτίριο παρά μόνο 1/2 τοίχου, μάλιστα δεξιάκι αριστερά(πάντα με την δική σας φωτογραφία) στηρίζονται μπαλκόνια οικιών. Ας αφήσουμε λοιπόν δύο πεζούλια και 1/4 τοίχου μες την μέση 300 τετραγωνικών πλατείας για να καλύψουμε την πολιτιστική ανησυχία πέντε κουλτουριάρηδων που ουδεμία άμεση σχέση έχουν με το νησί ή στην τελική να μην γίνει τίποτε σε τούτο τον τόπο.
Άμα ενδιαφέρεστε πραγματικά για το νησί μας βοηθείστε να γίνει αρχαιολογικό μουσείο όπου έχουμε ευρήματα, ΄για τ΄αντίγραφα των τσαρουχιών του Τσέλιου ουδείς τουρίστας ενδιαφέρεται, Φέρτε μας γιατρό κι ελάτε να με’ινετε μαζί μας, έτσι μόνο μας βοηθάτε.
Παύλο, άστο όπως είναι με λιοκόκι μέσα, προφανώς έτσι δεν ενοχλούσε κανέναν.