Το πουλί σου και την ψήφο σου… Της Ρέας Βιτάλη

Λατρεύω τους κωδικούς συνεννόησης κάθε γενιάς. Μια λέξη κι αμέσως ο ένας καταλαβαίνει, τι θέλει να πει ο άλλος. Η δική μου γενιά, για παράδειγμα, χόρτασε παροιμίες και «σαν». «Μη κινείσαι όταν τρως. Θα πνιγείς ΣΑΝ το παιδάκι του Οικονομίδη». Μη με ρωτήσεις ποιος ήταν ο Οικονομίδης. Σημασία έχει ότι, κατά τα λεγόμενα, είχε ένα παιδάκι που πνίγηκε ενώ έτρωγε ένα μήλο. Κι αν το έχουμε κλάψει, οι της γενιάς μου, το συγκεκριμένο παιδάκι! «Πρόσεξε! Μακριά από το σίδερο. Θα καείς ΣΑΝ τη Σπυριδούλα». Άλλο δράμα κι αυτό της Σπυριδούλας!

Άσε δα από παροιμίες… «Τα αγαθά κόποις κτώνται». «Των φρονίμων τα παιδιά πριν πεινάσουν μαγειρεύουν». Προφανώς, για να πράξαμε ως λαός τα ακριβώς αντίθετα, μπορεί να ήταν και από αντίδραση στις τόσες παροιμίες που καταναλώσαμε. «Την υπογραφή σου και το πουλί σου, πρόσεξε που τα βάζεις». Μάλλον υπέγραφαν τότε μόνο άνδρες… «Το πουλί σου», τόσο μεγαλοφώνως, αυτό προδίδει.

Όσο πλησιάζουν οι εκλογές συμπληρώνω τη σοφή παροιμία «Την ψήφο σου, το πουλί σου και την υπογραφή σου». Μεγάλη ευθύνη η ψήφος! Ιερή υπόθεση. Κι αν ακόμα ανήκεις σ΄αυτούς που είναι βέβαιοι για το κόμμα που θα επιλέξουν, ο σταυρός για βουλευτή είναι η πιο σημαντική υπόθεση. Τόσα ξωτικά πουλιά! Όλο και πιο συχνά διερωτώμαι «Μα υπάρχουν άνθρωποι που ψήφισαν αυτόν-αυτή;».

Δεν παριστάνω τη σοφή κεφαλή αλλά θα ήθελα, δια μιας μαγικής ράβδου, να γεμίσει η Βουλή μας σοβαρούς, υπεύθυνους. Θα ήθελα, στην εποχή του μαγικού βοηθητικού εργαλείου ίντερνετ, να ασχοληθούμε περισσότερο με το ποιον ή ποια θα σταυρώσουμε.

Το ότι κάποιον τον έχετε δει κάπου, ή παίζει στην τηλεόραση, ή σας έκανε να γελάσετε, ή κλώτσαγε τη μπάλα με ευστοχία, δεν λέει τίποτα. Δεν παίζουμε στο παιχνίδι «Τον ξέρεις;». Όταν οι εταιρείες προσλαμβάνουν δεν αναρωτιούνται «Πού τον έχουμε δει αυτόν μωρέ;», αλλά τι έχει σπουδάσει και πού έχει προηγουμένως δουλέψει. Για να δουλέψουν τους σταυρώνουμε. Υπάλληλοί μας θα είναι. Ψάξτε το βιογραφικό τους. Μελετήστε το. Μην ενθουσιάζεστε από σαματατζήδες των λόγων, αλλά συγχρόνως μην απορρίπτετε κάποιους από την ταμπέλα που τους έχουν κολλήσει. Ο «γελοίος» μπορεί να έπραξε πιο σοβαρά από τον «σοβαρό». Μπορεί ο μεν να έπιασε τα κάστανα στα χέρια εν αντιθέσει με τον άλλον που απλώς περιέφερε τη σοφία του. Δεν είναι πάντα αθώες οι ταμπέλες.

Ο «δεξιός» μπορεί στη ζωή του να έχει ενεργήσει ως πιο «αριστερός» από τον «αριστερό». Και ο «αριστερός» ως «καραδεξιός». Ο νέος να είναι φρικτά γέρος. Τι ωραία που άνοιξαν τα σύνορά των οπτικών μας! Μην μετράτε τι δεν έκανε κάποιος αλλά τι έκανε. Η πολιτική δεν είναι ένα πάρκο ανεμελιάς να σουλατσάρεις και να κάνεις με ευκολία ό,τι τραβάει η ψυχή σου. Όλα έχουν κόπο. Και το τόσο δα.

Ψηφίστε ανθρώπους για τον τρόπο που διαχειρίστηκαν τις αποτυχίες τους. Μεγάλη υπόθεση στη ζωή! Αν έγιναν σοφότεροι. Αν αυτό που έκαψε εκείνους, φρόντισαν να μην κάψει τον επόμενο. Μην ψηφίζετε αυτούς που χαϊδεύουν αφτιά. Αυτούς που «βολεύουν». Τίποτα πιο πρόστυχο από τη βολή.

Αν το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού… φανταστείτε το χιλιάκις εξαμαρτείν. Νισάφι ως λαός με τις εκσπερματώσεις μας για «μεγάλες ιδέες». Δεν ήρθε ακόμα η ώρα των «μεγάλων πράξεων»; Μάλλον, των συστηματικών ενεργειών για να γίνει κάτι πράξη. Θέλει χρόνο. Να συνυπολογίζετε αλήθειες. Προσφάτως γίναμε κράτος. Παράγκα ήμασταν που καμωνόταν το κράτος. Τέλος… Αυτό με μελαγχολεί.

Αναρωτηθείτε γιατί αυτοί που διαχρονικά είπαν αλήθειες απορρίφθηκαν ως μη λαοφιλείς ή και χαζοί; Γιατί οι ελάχιστοι που έδωσαν αγώνα είναι εκτός βουλής; Να σας πάω πιο παλιά; Γιατί ξεδιπλώσαμε την απέραντη λατρεία μας προς τον Βενιζέλο και μόνο τη συμπάθειά μας (στην καλύτερη περίπτωση) στον Καποδίστρια;

Μετρήστε κάποτε τις τύχες μας περισσότερο από τις ατυχίες μας. Καλή δύναμη και καθαρό μυαλό. Δύσκολη υπόθεση η πολιτική. Και η ψήφος άλλο τόσο.

Πηγή: www.protagon.gr