HomeΕΛΙΞΗΡΙΑ ΜΝΗΜΗΣΤρεις φωτογραφίες της Λευκάδας του 1979

Τρεις φωτογραφίες της Λευκάδας του 1979

Από το 1979 χρονολογούνται οι παρακάτω φωτογραφίες που μας έστειλε αναγνώστης και φίλος.

Η δεκαετία του ’70 αλλά ακόμα και η δεκαετία του ’80 είναι εποχές που λίγα πράγματα είχαν αλλάξει στην πόλη της Λευκάδας σε σχέση με προηγούμενες δεκαετίες. Το σπίτια που εικονίζονται στις φωτογραφίες είναι από τα πιο ονομαστά της πόλης. Γνωστοί και επιφανείς οι ιδιοκτήτες τους αλλά το σπουδαιότερο αποτελούν δείγματα της παραδοσιακής αρχιτεκτονικής της πόλης.

Αντλώντας στοιχεία από το βιβλίο του Δήμου Μαλακάση: «Τα παλιά σπίτια της Λευκάδας» θα σας παρουσιάσουμε τα δυο πρώτα, αφού πρώτα τα εντάξουμε στο χώρο για όσους δυσκολεύονται να τα αναγνωρίσουν.

Οικία κληρονόμων Αναστασίου και Περικλή Σκιαδαρέση

unnamed-2
(Πρόκειται για το μεθεπόμενο κτίριο μετά το κατάστημα καλλυντικών HONTOS CENTER στον κεντρικό πεζόδρομο της Λευκάδας. Δυστυχώς η σημερινή του εμφάνιση δεν δείχνει για καλοδιατηρημένο όπως αναφέρεται στην παρακάτω περιγραφή του Δήμου Μαλακάση.)

«Βρίσκεται στην κεντρική της πόλεως λεωφόρο οδός Εμπόρων (ή Πραγματευτών κατά τα παλαιά συμβόλαια τού Ι9ου αιώνα), στη συνοικία Αγίων Αναργύρων και γειτονεύει με την άλλη γενέθλια οικία των Βαλαωριτών, απέναντι «από τη Βρύση του Αγγέλη ή αγγέλου» — όπως αναφέρεται στα παλιά συμβόλαια.

Είναι ένα από τα καλοδιατηρημένα παλιά σπίτια τής Λευκάδας. Καθυποβάλλει με την άψογη γραμμή της προσόψεώς του (προς την κεντρική αγορά) και τα πολυάριθμα παραθύρια, μπαλκονόπορτες και μπαλκόνια του. Το περιγραφόμενο μαζί με την οικία Καλκάνη (πρώην Ζαβιτσάνου) δεσπόζουν στην Κεντρική της πόλεως Λεωφόρο, σ’ όλο το μήκος της, από τον Παντοκράτορα μέχρι την κεντρική της πόλεως πλατεία. Ανάμεσά τους παρεμβάλλεται το κομψό σπίτι των αδελφών Σταύρου. Είναι τα μόνα παλιά σπίτια πλουσίων που είναι κτισμένα στην κεντρική αγορά και προβάλλουν την πρόσοψή τους ελεύθερα και πληθωρικά.

Συναρπαστική ιδιομορφία από απόψεως αρχιτεκτονικού σχεδίου έχει η βορειοδυτική πλευρά της οικίας προς τον Μαρκά. Επισημαίνεται η δίφυλλη ξύλινη σκαλιστή θύρα προς την κεντρική αγορά…»

Οικία Ζαβιτσάνου (πρώην Καλκάνη – Φραγκούλη)

lefkada-poli3-001
(Στο πρώτο από τα δυο κτίρια της φωτογραφίας στεγάζεται σήμερα το φαρμακείο «Γείτονα». Η μικρή περιγραφή του Δ. Μαλακάση που ακολουθεί αφορά μόνο το πρώτο κτίριο.)

«Βρίσκεται απέναντι από τον Ναό του Παντοκράτορα στην κεντρική αγορά. Σημειώνεται η λίθινη θύρα του φαρμακείου Φιλίππου Καλκάνη και η ιδιομορφία της και διατυπώνεται η ευχή να παραμείνει στο ίδιο σχήμα με τις ίδιες λειασμένες πέτρες που έχουν το δικό τους χρώμα και μεγαλοπρέπεια.»

Για την παρακάτω φωτογραφία δεν καταφέραμε να βρούμε παλαιότερη περιγραφή του κτιρίου παρά μόνο ότι χτίσθηκε το 1864. Πρόκειται για το κτίριο που βρίσκεται από το πίσω μέρος του ξενοδοχείου Ionion Star. Ιδιοκτησίας Σερεπίσιου;

unnamed-1

Προηγουμενο αρθρο
Συλλήψεις για εκκρεμείς καταδικαστικές αποφάσεις
Επομενο αρθρο
Κάλεσμα του Συλλόγου Εργαζομένων Νοσοκομείου Λευκάδας σε Απεργία

4 Σχόλια

  1. Θοδωρής Αραβανής
    24 Νοεμβρίου 2016 at 14:11 — Απάντηση

    Είχα αυτή την λάθος αίσθηση , απ ότι με ενημερώνεται.
    Η άποψή μου εκτιμητικά για την τεκτονική δομή του εν λόγω κτιρίου ( Σερεπίσου ) και γενικά η άποψη μου, για το συνιστά αυτή η τεκτονική παραμένει.
    Ευχαριστώ για την διόρθωση της πλάνης μου.

  2. Θοδωρής Αραβανής
    23 Νοεμβρίου 2016 at 20:17 — Απάντηση

    Η οικία- κτίριο Γιαμαλάκη κατά μια άποψη (Σερεπίσου κατά το άρθρο εδώ), όπως και πολλά άλλα σπίτια της πόλης της Λευκάδος φκιαγμένα με την παραδοσιακή αντισεισμική μέθοδο του τόπου, είναι αριστουργήματα τεκτονικής και ιστορικές αναφορές μια κουλτούρας δόμησης προσορμισμένη στην αυτάρκεια εν πολύς του τόπου και εκπροσωπούσα την βιοκαθημερινότητα των πολιτών και την ίδια την κοινωνική ζωή και οργάνωση.
    Δεν είναι η λειτουργική και η αισθητική του παραπάνω συγκροτήματος κατοικιών και καταστημάτων ( Γιαμαλάκη- Σερεπίσου) , δεν είναι ανεξάρτητη απ την τεκτονική οργάνωση της εμπορικής και κοινωνικής διάστασης κατά μήκος ( και όχι κατ ύψος) του παζαριού της πόλης της Λευκάδος.
    Είναι ο ίδιος δομικός πυρήνας, αυτός που ταίριαζε στο τοπίο και στις κοινωνικές δραστηριότητες και εξυπηρετούσε τις ανθρώπινες σχέσεις του τόπου- εξυπηρετεί ακόμα – και θα συνεχίσει να εξυπηρετεί.
    Οι τεχνικές κατασκευής και δόμησης, ήταν και είναι οι κατάλληλες για να ύποστηρίξουν αυτόν τον δομικό πυρήνα, για να αποδοθεί έτσι ο όρος τεκτονική του τόπου και του τοπίου στην ολότητά του.
    Δεν επιλέχτηκε, από τον ανώνυμο ή και πολλές φορές επώνυμο τεχνίτη διαχρονικά, η καθ ύψος εν πολύς οργάνωση του οικιστικού ή εμπορικού χώρου, οι κλίμακες των κατασκευών διατηρήθκαν σε επίπεδα που να μην εμποδίζουν το φώς και τον ήλιο και τον αερισμό , όσο αυτό ήταν δυνατό μέσα στον περιορισμένο οικιστικό ημιαστικό ιστό της πόλης της Λευκάδας. Το μεγάλο πρόβλημα της σεισμογένειας της περιοχής και του σαθρού και λασπώδους υποβάθρου λόγω θαλάσσης , αντιμετωπίστηκαν απ τις παραδοσιακές κατασκευές με τρόπο αριστουργηματικό ιστορικά, αν κατανοηθούν τα λιγοστά αρνητικά σεισμικά αποτελέσματα χρόνια.
    Το συγκρότημα κατοικιών -καταστημάτων της οικίας Γιαμαλάκη ( Σερεπίσου), είναι μια άλλη πρόταση για την οικιστική και εμπορική ίσως χρήση, που εμφαίνει και προσδίδει και μια νέα καινοτομική ματιά στην έννοια του όρου ” πολυκατοικία” , εμφαίνοντας στην οριζόντια οργάνωση της πολυκατοικίας. Που αυτή η οριζόντια διάσταση της πολυκατοικίας και του αντίστοιχου εμπορικού κέντρου που αποτελεί το παζάρι, ξεχάστηκαν και δεν λήφθησαν καθόλου υπ όψιν απ τις κυρίως μεταπολεμικές κατασκευές των καθ ύψος πολυκατοικιών, που κυριάρχησαν στον Ελλαδικό αστικό χώρο και που γέμισαν την τελευταία 30ετία και τις επαρχιακές πόλεις μέχρι και κάποια μεγαλύτερα χωριά.
    Δεν ήταν το θέμα των αναγκών οίκισης σε συνδυασμό με το περιορισμένο των πόρων της μεταπολεμικής Ελλάδος, αυτό που οδήγησε στην καθ ύψος πολυκατοικιακή οργάνωση της οικιστικής ή εμπορικής δόμησης, υπό το πρόταγμα της οικονομίας υλικών- δικτύων και χώρου για την καλύτερη εξυπηρέτηση των οικιστικών και κοινωνικών αναγκών και προτεραιοτήτων.
    Ήταν η προχειρότητα και το αμελέτητο των κατασκευών μεταπολεμικά , μαζί με την κερδοσκοπία και το κλέψιμο γής ( ο όρος ανήκει στον Αρχιτέκτονα Προβελέγγιο ) χωρίς καμιά καταφυγή στην ιστορική κατασκευαστική μορφική και χωρίς λειτουργική αναφορά κάθε τόπου και τα κοινωνικά και γεωργαφικά και παραγωγικά ειοθότα που έπρεπε να υποστηρίζει η οικοδόμηση ανά τόπο και τοπίο.
    Η τεκτονική επεξεργασία που έπρεπε να γίνεται με βάση το υπάρχον ιστορικό τεκτονικό υπόβαθρο κάθε τόπου και τοπιου, οι διαφοροποιήσεις αλλά και οι ομοιότητες ( ως χαρακτηριστικό κοινωνιών και αναγκών των ανθρώπων), παρακάμφθησαν μπροστά στην ομοιομορφία της κατασκευαστικής τεχνικής και την επέλαση των γενικευμένης χρήσης υλικών, που πολλές φορές εξειδανικευμένα αυτά τα υλικά, έφταναν και φτάνουν στο σημείο να υποκαθιστούν τον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό και να επιβάλλουν λειτουργίες, αλλότριες από τις αναγκαιότητες που έπρεπε να υποστηρίζει και να εξυπηρετεί το κάθε τεκτόνημα.
    Στον πυρήνα αυτού του κατασκευαστικού μεταπολεμικού κυρίως – κατά βάσην κερδοσκοπικού ολετήρα τόπων- τοπίων- κατασκευών- οικοδομημάτων και γενικά της πολεοδομικής κατά πολύ οργάνωσης της κοινωνικής ζωής, οι παλιότερες σωζόμενες παραδοσιακές κατασκευές της πόλης της Λευκάδας ( με κύρια χαρακτηριστικά στοιχείο.. το εμπορικό παζάρι και το συγκρότημα Γιαμαλάκη ( Σερεπίσου) , αποτελούν συμβολικά αριστουργήματα πολεοδομίας και αρχιτεκτονικής ενός τόπου του πλανήτη. Συμπληρούμενα από τα όσα και όποια παραδοσιακά σπίτια έχουν μείνει καθώς και από όποιες παλαιότερες χαράξεις δρόμων και καντουνιών και πλατειών που έχουν παραμείνει μέσα στον ιστό της πόλης της Λευκάδας.

    • Βιολέττα Σάντα
      23 Νοεμβρίου 2016 at 22:05 — Απάντηση

      Η οικία Γιαμαλάκη που αναφέρετε, δεν έχει σχέση με την τρίτη εικόνα του άρθρου (οικία Σερεπίσιου). Η οικία Γιαμαλάκη ήταν το μεθεπόμενο κτίριο μετά το κτίριο που στεγάζεται σήμερα η εφορία. Κατεδαφίστηκε τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του ’80.

      https://aromalefkadas.gr/wp-content/uploads/2016/11/2-11-2-12-1.jpg

  3. Θοδωρής Αραβανής
    23 Νοεμβρίου 2016 at 08:34 — Απάντηση

    Η έννοια της τεκτονικής των ΄΄ δικαιωμάτων ζωτικού χώρου” , αυτή που εκκινώντας απ την αστική συγκέντρωση έφτασε και εξαπλώθηκε και στις επαρχίες σε όλο τον πλανήτη, είναι δημιούργημα του 20ου αιώνα με αρχική αναφορά την πολύκοσμη συγκέντρωση του Νεοβόρακου ( νέας Υόρκης) και την ανάγκη για εγχρηματοποιημένη εκμετάλλευση ανέξοδα της κάθε έννοιας του χώρου.
    Το κύριο χαρακτηριστικό των ” δικαιωμάτων ζωτικού χώρου” είναι η απότομη καθ ύψος δόμηση κυρίως και ελάχιστα αναφέρεται στην οριζόντια επέκταση της δόμησης.
    Στις Αμερικανικές συζητήσεις της εποχής, για τα παραπάνω ”δικαιώματα” κυριάρχησε η άποψη , ότι: θέλουμε να φκιάξουμε μια πόλη ( εννοώντας το Νεοβόρακο- παλαιότερα Νέο Άμστρενταμ-) η οποία περιοδικά να αλλάζει δέρμα σαν το φίδι . Η περιοδικότητα ( αλλαγής δέρματος) – οικιστικά- για την Νέα Υόρκη αφέθηκε στην ίδια την εξέλιξη της τεχνικής στις USA , σε συνδυσμό με την ποσότητα της χρηματοδότησης της τεχνικής , απ την εγχρηματοποιημένη πλέον οικονομία.
    Ή οικογένεια Τζών ΡοκΦέλλερ , δια του Τζών Ροκφέλλερ υιού , έδωσε δωρεά στην κυβέρνηση των USA το οικόπεδο των 5 τετραγώνων μέσα στην Νέα Υόρκη , με σκοπό δωρεάς να αναγερθεί το κτίριο του ΟΗΕ αμέσως μετά τον πόλεμο, άρα τα Ηνωμένα Έθνη να εκφράζουν στον συσχετισμό δυνάμεων και την Ισχύ των Ηνωμένων πολιτειών, πέρα απ τα ωφελήματα που θα προέκυπταν απ την εγκατάσταση της έδρας του ΟΗΕ στο Νεοβόρακο.
    Και πρίν τον Β’ πόλεμο όμως , κεφαλαιούχοι και βιομήχανοι Αμερικάνοι, δόμησαν μέγαρα επώνημα καθ ύψος στην Νέα Υόρκη, με βασική αναφορά το ψηλό κτίριο του πύργου Εμπά’ι’αρ που άρχισε να δομείτε το 1930-1931 και τελείωσε σε 18 μήνες – τεχνολογικό και τεχνικό επίτευγμα για την εποχή- και μάλιστα μέσα στην ένταση της μεγάλης Αμερικάνικης οικονομικής κρίσης μετά το κραχ του 1929.
    Η ιστορία της δόμησης κυρίως του 20ου αιώνα είναι γοητευτική και συνάμα ακραία ως νόρμες και τεχνικές δόμησης, με ουσιαστική παρέμβαση της δόμησης στην εμφάνιση του πλανήτη σαν ολότητα και τις πόλεις κατά μια μορφολογική άποψη να θεωρούνται στολίδια του πλανήτη.
    Σε κάθε περίπτωση ενδελεχούς αναφοράς στην ιστορία ανοικοδόμησης και δόμησης του πλανήτη με τα χαρακτηριστικά του εικοστού αιώνα ή και λίγο νωρίτερα, αλλά και από τον 21ο αιώνα και πέρα ως εξέλιξη, θα πρέπει η ίδια αυτή η δομική του πλανήτη αναφορά να υποβάλλεται στην ιστορική και διαρκή για τον πολιτισμό πλέον άποψη , του Κορυφαίου πολεοδόμου
    της ιστορίας, Κωνσταντίνου Δοξιάδη, σύμφωνα με την οποία :” τα ψηλά κτίρια αποτελούν έγκλημα κατά της ανθρωπότητας”.

Γράψτε το σχόλιό σας

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.