Υπόσχεση – της Βιβής Κοψιδά-Βρεττού

Δε λέω καλοί και τρυφεροί
Ήταν και με τρόπους καλούς
Παιδαγωγικούς και ευπρέπεια
Εξέπεμπαν σαν δέχονταν το νέο
Πελάτη παιδί αγόρι ή κορίτσι ή
Μπορεί αγόρι και κορίτσι ή
και δύο κορίτσια δύο αγόρια μπορεί
Τα κρατούσε σφιχτά φούχτα με φούχτα
της μάνας το χέρι σταματημένο
αίμα στη φλέβα τη διάφανη
από πενήντα κάτω οι παλμοί

-Θα είναι καλά θα δεις έχει και
παιχνίδια εκεί και φαγητό καλό και
παρέες καλές άλλων παιδιών
θα σου αρέσει θα δεις θα’ρχομαι
κι εγώ θα δεις μακάρι και κάθε
μέρα κι αν δεν είναι βολετό
κάθε δεύτερη και η κυρία είναι
καλή σας αγαπά θα σας αγαπήσει
εσένα προπάντων γι’αυτό
την έχουν προσλάβει γιατί
πολύ αγαπούσε τα παιδιά και
τα φρόντιζε είναι η δουλειά της αυτή…

Στο γυρισμό η φούχτα της μάνας
Κλειστή έμενε φωλεά πουλιού
Σαν την απουσία στενάζει
Σφιχτή οδοντοστοιχία αδιαπέραστο που
Αφήνει το οξυγόνο μπλαβής καρπός
Από του παλμού τη νωθρότητα
Το άφησε στον οίκο αλληλεγγύης
Το παιδί το άφησε μαζί και την υγρή
Μεμβράνη των ματιών του
Δεν είχε ψωμί δουλειά
Δεν είχε και τώρα πια
Δεν είχε αγκαλιά

Μόνον εκεί την άλλη βδομάδα
Του άλλου μήνα το επισκεπτήριο
Υγρή αγκαλιά ικεσία υπόσχεση
-Πάρε με μανούλα σπίτι μας, πάρε με
και σου υπόσχομαι μανούλα
υπόσχομαι σε σένα και στο Θεό
Δεν θα…ξαναπεινάσω…