HomeΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΌποιος δεν έπαιξε ποτέ του με χαρταετό δεν κοίταξε όσο χρειάζεται ψηλά

Όποιος δεν έπαιξε ποτέ του με χαρταετό δεν κοίταξε όσο χρειάζεται ψηλά

«Όποιος δεν έπαιξε ποτέ του με χαρταετό δεν κοίταξε όσο χρειάζεται ψηλά. Όποιος δεν ένιωσε την αντίσταση του μεγάλου σπάγκου δεν κατάλαβε τη δύναμη του αέρα. Και όποιος δεν εφώναξε με την ευθύνη και την πρωτοβουλία του παιδιού που βλέπει να κινδυνεύει στο ψηλό μετεώρισμα του ο αετός, δεν ένιωσε τη χαρά του να τα βγάζεις πέρα μόνος σου με τη φύση» γράφει ο λαογράφος Δημήτρης Λουκάκος στο βιβλίο του «Πασχαλινά και της Άνοιξης».

Ωραίο και γραφικό έθιμο το πέταγμα των χαρταετών της Καθαρής Δευτέρας, απολαυστικό παιχνίδι στα χέρια μικρών και μεγάλων που αναμετρώνται με την ικανότητά τους να δαμάσουν τον αέρα.

Ένα πανηγύρι χρωμάτων, μια γιορτή του ουρανού, ένα υπέροχο ταξίδι στους αιθέρες.

Σπύρος Βασιλείου
Σπύρος Βασιλείου

Οι μνήμες πολλές όλως μας, ιδιαίτερα όσων παλιότερα κατάφερναν να κατασκευάζουν οι ίδιοι χαρταετούς. Μεγάλη ιστορία. Μέρες πριν επιδίδονταν με απλά υλικά, όπως χαρτί, καλάμι, σπάγκος, αλευρόκολλα, εφημερίδες, περισσεύματα από σερπατίνες, να ταιριάξουν χρώματα, σχέδια, ζύγια, ουρά, σκουλαρίκια, στο δικό τους μοναδικό χαρταετό, με προσοχή και τέχνη.

Σήμερα, το έθιμο αυτό τείνει να ξεθωριάσει, οι χαρταετοί αγοράζονται έτοιμοι, πλαστικοί. Η χαρά της δημιουργίας έσβησε και μαζί και η λαχτάρα για το «πέταγμα του χαρταετού».

Αλέκος Φασιανός -Χαρταετός
Αλέκος Φασιανός -Χαρταετός

Ένα πολύ όμορφο απόσπασμα σχετικά με το έθιμο αυτό, που περιγράφει, με ποιητικότητα και συγκινησιακή φόρτιση, όμορφες μνήμες από άλλες εποχές, είναι αυτό που ακολουθεί από το μυθιστόρημα του Κοσμά Πολίτη «Στου Χατζηφράγκου» Εστία 1962.

Ο Κοσμάς Πολίτης από τους σημαντικούς πεζογράφους της γενιάς του ’30, γεννημένος στην Σμύρνη και βραβευμένος με το Α’ κρατικό βραβείο μυθιστορήματος το 1964, ζωντανεύει νοσταλγικά τη λαϊκή συνοικία του Χατζηφράγκου της Σμύρνης του 1902, τότε που τίποτα δεν προμήνυε την καταστροφή που θα ακολουθούσε είκοσι χρόνια αργότερα.

ΣΤΟΥ ΧΑΤΖΗΦΡΑΓΚΟΥ

Νίκος Χατζηκυριάκος-Γκίκας. Χαρταετοί
Νίκος Χατζηκυριάκος-Γκίκας. Χαρταετοί

Είδες ποτέ σου πολιτεία να σηκώνεται ψηλά; Δεμένη από χιλιάδες σπάγκοι ν’ ανεβαίνει στα ουράνια; Ε, λοιπόν, ούτε είδες ούτε θα μεταδείς ένα τέτοιο θάμα.
Αρχινούσανε την Καθαρή Δευτέρα – ήτανε αντέτι – και συνέχεια την κάθε Κυριακή και σκόλη, ώσαμε των Βαγιών. Από του Χατζηφράγκου τ’ Αλάνι κι από κάθε δώμα κι από κάθε ταρλά του κάθε μαχαλά της πολιτείας, αμολάρανε τσερκένια.

5

Πήχτρα ο ουρανός. Τόσο, που δε βρίσκανε θέση τα πουλιά. Για τούτο, τα χελιδόνια τα φέρνανε οι γερανοί μονάχα τη Μεγαλοβδομάδα, για να γιορτάσουνε την Πασχαλιά μαζί μας.
Ολάκερη τη Μεγάλη Σαρακοστή, κάθε Κυριακή και σκόλη, η πολιτεία ταξίδευε στον ουρανό. Ανέβαινε στα ουράνια και τη βλόγαγε ο Θεός. Δε χώραγε στο μυαλό σου πώς μπόραγε να μένει κολλημένη χάμω στη γης, ύστερα από τόσο τράβηγμα στα ύψη.

6

Και όπως κοιτάγαμε όλο ψηλά, τα μάτια μας γεμίζανε ουρανό, ανασαίναμε ουρανό, φαρδαίνανε τα στέρνα μας και κάναμε παρέα με αγγέλοι. Ίδια άγγελοι κι αρχάγγελοι κορονίζανε ψηλά.
Θα μου πεις, κι εδώ, την Καθαρή Δευτέρα, βγαίνουνε κάπου εδώ γύρω κι αμολάρουνε τσερκένια. Είδες όμως ποτέ σου τούτη την πολιτεία ν’ αρμενίζει στα ουράνια; Όχι. Εκεί, ούλα ήταν λογαριασμένα με νου και γνώση, το κάθε σοκάκι δεμένο με τον ουρανό.

Αυτά είχα να σου πω. Ήτανε θάμα να βλέπεις ολάκερη την πολιτεία ν΄ανεβαίνει στα ουράνια. Να, για να καταλάβεις, ξέρεις το εικόνισμα, που ο άγγελος σηκώνει την ταφόπετρα, κι ο Χριστός βγαίνει από τον τάφο κι αναλήφτεται στον ουρανό, κρατώντας μια πασχαλιάτικη κόκκινη παντιέρα;
Κάτι τέτοιο ήτανε.

Επιμέλεια: Ελένη Μ. Ματαράγκα

Προηγουμενο αρθρο
Λευκαδίτικο Καρναβάλι 2016
Επομενο αρθρο
Συγκέντρωση υλικού για του πρόσφυγες

Δεν υπάρχουν σχόλια

Γράψτε το σχόλιό σας

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.