Όταν ξεδιπλώνουν τις κατάλευκες φτερούγες τους για να πετάξουν μακριά…

Φωτογραφία Θεοδώρας Γεωργάκη

«Βλέπω τα παλιωμένα σκαριά που φτάνουν από τα απόμακρα τροπικά λιμάνια κι ανεβαίνω μυστικά στις κουπαστές τους. Όταν ξεδιπλώνουν τις κατάλευκες φτερούγες τους για να πετάξουν μακριά από δω, στο Νότο, η ψυχή μου -αυτή η ψυχή που έχω- τα ακολουθεί με τη σκέψη της. Κάποια μέρα θα κρυφτώ στον ίσκιο ενός πανιού, στην κουλουρά ενός σχοινιού και θα σαλπάρω για πάντα μαζί τους».

ΛΕΥΚΑΔΙΟΣ ΧΕΡΝ

Επιλογή κειμένου: Ελένη Μ. Ματαράγκα