HomeΕΛΙΞΗΡΙΑ ΜΝΗΜΗΣΌ,τι θυμάμαι από την Εύη Βουτσινά – Της Ελένης Ματαράγκα

Ό,τι θυμάμαι από την Εύη Βουτσινά – Της Ελένης Ματαράγκα

(Το κείμενο που ακολουθεί είναι οι αναμνήσεις της Ελένης Ματαράγκα από τη σχέση της με την Εύη Βουτσινά. Παρουσιάστηκε απόψε, 27 Ιουνίου, στον κήπο της Δημόσιας Βιβλιοθήκης στα πλαίσια των εκδηλώσεων του 2ου Φεστιβάλ Γαστρονομίας που είναι και φέτος αφιερωμένο στη μνήμη της Εύης Βουτσινά.)

Με αφορμή το φετινό διήμερο αφιέρωμα στη Γαστρονομία, από τοπικούς φορείς, μιλήσαμε για την Εύη Βουτσινά, όπως την ξέραμε τα τελευταία χρόνια, όσοι διαβάζαμε τα βιβλία της.

Εμείς όμως οι φίλες της και οι συμμαθήτριές της από δύο σχολικές χρονιές 1955-56 και 1956-57 πρώτη δημοτικού τη γνωρίσαμε ως Βαγγελία αλλά την κάρτα που μου έστειλε από τη Μόσχα το 1963 την υπέγραφε ως Εύα.

Ξεκινήσαμε μαζί την πρώτη δημοτικού το 1955, η Βαγγελία στο πρώτο κι εγώ στο δεύτερο. Κάναμε παρέα, ίσως και λόγω μιας μικροσυγγένειας, αλλά πήγαινα συχνά και στο σπίτι της Αγίας Παρασκευής. Τι να πεις για τη Βαγγελία των παιδικών μας χρόνων. Άριστη μαθήτρια, χαρισματική, με μεγάλη καρδιά, γενναιόψυχη, πάντα με ένα χαμόγελο, κοινωνική και γλυκομίλητη, είχε μια καλή κουβέντα για όλους. Χρόνια εύκολα και δύσκολα.

Και περάσαμε από το δημοτικό στο γυμνάσιο. Και τότε, μέσα στην ανεμελιά της εφηβείας, στην τρίτη γυμνασίου, (τη σχολική χρονιά 1963-64), η Εύη παρουσίασε ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας (καρδιά), μη αντιμετωπίσιμο στην Ελλάδα, που την οδήγησε μόνη αλλά νόμιμα στη Σοβιετική Ένωση για μια σοβαρή εγχείρηση. Έμεινε έξι μήνες και όλα πήγαν εξαιρετικά καλά για κείνη. Άλλωστε ξέραμε όλοι το πόσο καλά ήταν τότε όσα αφορούσαν την παιδεία και την υγεία στην τότε Σοβιετική Ένωση.

Από κείνη την εποχή κρατάω ακόμα στα χέρια μου τρεις από τις τέσσερις κάρτες που μου είχε στείλει από κει.

Στη μία απ’ αυτές έγραφε πώς την υποδέχτηκαν στο Νοσοκομείο, την εξυπηρέτηση από το ιατρικό και άλλο νοσηλευτικό προσωπικό, το καλό και φιλικό κλίμα, ενώ μου έγραφε ότι είχε αρχίσει να μαθαίνει ρώσικα. Έγραφε πόσο αισιόδοξη ήταν και με πόση χαρά περίμενε να γυρίσει πίσω και να μου τα πει όλα από κοντά. Για πρώτη φορά υπέγραφε ως Εύα, όπως την έλεγαν εκεί, χάριν συντομίας και ευκολίας.

Την εποχή εκείνη ήταν απαγορευτικό να παίρνεις οτιδήποτε από τη Σοβιετική Ένωση. Ο φάκελος με τις κάρτες πήγε στα χέρια της αστυνομίας. Μαζί με τον Αντρέα τον πατέρα μου, φύλακα των φυλακών και γνωστό δεξιό… πήγα στην αστυνομία να παραλάβω το φάκελο αλλά και να δώσω εξηγήσεις γι’ αυτόν. Παρέλαβα τις τρεις από τις τέσσερις κάρτες που περιείχε ο φάκελος, και την τέταρτη απλώς με άφησαν να τη διαβάσω και την κράτησαν παρά την παρέμβαση του δεξιού πατέρα μου.

27

28Οι τρεις κάρτες από την άλλοτε Σοβιετική Ένωση

Με την επιστροφή της, καθώς έχασε μια σχολική χρονιά, εγώ βρέθηκα μια χρονιά μπροστά και η Εύη μια χρονιά κάτω από μένα με τις φίλες και συμμαθήτριές της που έμειναν δίπλα της μέχρι το τέλος.

Πάρτι γενεθλίων (Δεκέμβριος 1966) στο σπίτι της Ελ. Ματαράγκα και με τις τρεις αδελφές Βουτσινά, την Καλλιόπη (τη μικρή Αντιγόνη του Μαρωνίτη), και την Ελενίτσα.
Πάρτι γενεθλίων (Δεκέμβριος 1966) στο σπίτι της Ελ. Ματαράγκα και με τις τρεις αδελφές Βουτσινά, την Καλλιόπη (τη μικρή Αντιγόνη του Μαρωνίτη), και την Ελενίτσα.

Παρόλο που δεν είμαστε πια στην ίδια τάξη, κρατήσαμε την επαφή μας και τα επόμενα χρόνια. Γιορτές, πάρτι γενεθλίων πάντα μαζί!

Μετά την παρέλαση 25ης Μαρτίου 1966. Γιωργία Χαραμόγλη, Βαγγελία Βουτσινά, ντυμένη με τοπική ενδυμασία, και Ελένη Ματαράγκα.
Μετά την παρέλαση 25ης Μαρτίου 1966. Γιωργία Χαραμόγλη, Βαγγελία Βουτσινά, ντυμένη με τοπική ενδυμασία, και Ελένη Ματαράγκα.

Αφού τελείωσε το Γυμνάσιο, έδωσε εξετάσεις και πέρασε πανηγυρικά στην Αγγλική Φιλολογία, παρόλο που τότε οργανωμένα φροντιστήρια ξένων γλωσσών δεν υπήρχαν.

Η αγάπη της για την έρευνα, που αφορούσε όχι μόνο την καταγραφή μιας απλής συνταγής αλλά το ιστορικό και πολιτισμικό πλαίσιο του τόπου προέλευσής της, διέτρεξε όλο το συγγραφικό της έργο. Περιηγήτρια σε όλη την Ελλάδα, αποκτώντας φίλους πιστούς κι αγαπημένους που δεν την εγκατέλειψαν ποτέ, που μιλούν και θα μιλούν πάντα για όλα όσα άφησε ως παρακαταθήκη στο αντικείμενο της έρευνάς της. Η αριστερή της προέλευση και η δική της αριστερή στάση τη διακατείχε σε όλες τις εκδηλώσεις της ζωής της αλλά και στο τρόπο που διενεργούσε την έρευνά της σε όλα τα χωριά της Λευκάδας αλλά και της Ελλάδας, βοηθώντας την να προσεγγίσει κάθε λογής ανθρώπους και να συνομιλήσει μαζί τους.

Ελπίζουμε το διήμερο της επόμενης γαστρονομίας να είναι εξ ολοκλήρου αφιερωμένο στην Εύη Βουτσινά και να γνωρίσουμε όσες περισσότερες μπορούμε παραμέτρους της πολυδιάστατης προσωπικότητάς της, γιατί η Εύη Βουτσινά είναι ανεξάντλητη και θα χρειαστούν πολλά διήμερα και πολλοί και διάφοροι ομιλητές-ερευνητές της ζωής και του έργου της.

Ένας κοινός μας φίλος, ο Θόδωρος Καλαϊντζής, από τη Βέροια, έστειλε το παρακάτω σημείωμα το οποίο και παραθέτω αυτούσιο:

Δύο φορές είχαμε την τύχη να έχουμε κοντά μας την Εύη στη Βέροια. Την πρώτη το 2001, όταν συγκέντρωσε τοπικές συνταγές και τις μαγείρεψε για μια ανοικτή γιορτή τοπικής γαστρονομίας. Τη δεύτερη όταν μας μίλησε, το 2006, στο Συμπόσιο περί Οίνου και Άρτου στο Βυζαντινό Μουσείο της πόλης για το ψωμί, τη μεγάλη της αγάπη «… και δέσε στην πετσέτα σου ένα ψωμί ασήμι// και δώσ’ της νύφης το ψωμί και του γαμπρού την πέτσα…». Άστραψε και βρόντηξε όταν έφτασε η ώρα να χαρακτηρίσει την ποιότητα του ψωμιού που συνήθως καταναλώνουμε σήμερα: «αυτό το ξέξασπρο πράγμα που τρώμε δεν είναι ψωμί». Γοητεύτηκε από τις χιλιάδες ανθισμένες ροδακινιές του κάμπου της Ημαθίας «από τα ωραιότερα τοπία που έχω δει», μας έλεγε.
Εμάς μας κέρδισε με το πάθος της για την έρευνα της τοπικής διατροφής, να καταγράψει συστηματικά την κάθε λεπτομέρεια που της διηγιόταν οι νοικοκυρές, να εντάξει τη λεπτομέρεια, το μερικό, τη διατροφή στον ελληνικό πολιτισμό. Απλή κέρδιζε την εμπιστοσύνη και των πιο στριφνών γιαγιάδων, φούντωνε όμως όταν της ζητούσες να κάνει έκπτωση στην ποιότητα είτε των υλικών, είτε των λόγων, είτε των ανθρώπων που ήθελε να συναναστρέφεται. Λευκαδίτισσα ως το κόκκαλο, δεν έχανε ευκαιρία να μιλάει για το νησί της, πολλοί Ημαθιώτες επισκέφτηκαν τη Λευκάδα εξαιτίας της. Είχαμε συμφωνήσει να βγάλουμε ένα βιβλίο για το ροδάκινο. Δεν το προφτάσαμε…

Διαβάστε για την Εύη Βουτσινά:
Σώστε τη γη μέσα απ’ την κουζίνα σας – Της Εύης Βουτσινά
Η τελευταία συνέντευξη της Εύης Βουτσινά
Το ήθος του φαγητού σύμφωνα με την Εύη Βουτσινά

Προηγουμενο αρθρο
Οι Φακές Εγκλουβής - Της Υπαπαντής Θερμού
Επομενο αρθρο
Φωτορεπορτάζ από το 2ο Φεστιβάλ Λευκαδίτικης Γαστρονομίας

Δεν υπάρχουν σχόλια

Γράψτε το σχόλιό σας

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.