HomeΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑΜη μας κάνετε σκουπίδι! (Μέρος πρώτο)

Μη μας κάνετε σκουπίδι! (Μέρος πρώτο)

Να ευχαριστήσουμε τον κ. Δρακονταειδή, γιατί δεν επέτρεψε να μπουν ξανά οι κάδοι στο λιμάνι στο Νυδρί, που και οι δύο Σύλλογοι μαζί, Νταίρπφελντ και Εμπορικός, απομακρύναμε λίγο πριν την λήξη της απεργίας και τους μεταφέραμε προσεκτικά (και με θρησκευτική ευλάβεια) σε σημεία μακριά από σπίτια και επιχειρήσεις.

Κάδοι που ήταν μπροστά από εστιατόρια, καφετέριες και κότερα μόνιμα υπερχειλισμένοι και ρυπαροί και γύρω γύρω όλες οι μαύρες σακούλες σκουπιδιών του πάνω κόσμου. Χρόνια τώρα…

Από την πλευρά του κ. Δημάρχου, ήταν πραγματικά μια πολύ έντιμη στάση, γιατί είδε την ουσία, που είναι το αποτέλεσμα της δουλειάς ενεργών πολιτών και όχι τις συντεχνιακές υποχρεώσεις.

Συνεχίζει, λοιπόν, να τιμά την δέσμευσή του για την παραχώρηση ενός θεσμικού πλαισίου που κάνει δυνατή την παρουσία και δράση των πολιτών στον δημόσιο χώρο. Είναι το πρώτο αίτημα που απευθύναμε σαν Σύλλογος και χωρίς την ικανοποίησή του, που με συνέπεια ο ίδιος προσωπικά τηρεί, θα ήταν όλα πολύ δύσκολα.

Και να ζητήσουμε συγνώμη από τους πραγματικούς σταρ της ζωής μας: τους εργαζόμενους στην καθαριότητα.

Η οριστική απομάκρυνση των κάδων από το λιμάνι μας, βιτρίνα του τουρισμού και του πολιτισμού μας, έφερε μετά από δεκαετίες εικόνες πραγματικής ευπρέπειας, ομορφιάς και αισθητικής.

Αποτύχαμε όμως στον χώρο όπου υπάρχει η εγκατάσταση του Βιολογικού Καθαρισμού πολύ κοντά δυστυχώς σε εστιατόρια. Για δύο ημέρες κάτοικοι της περιοχής πετούσαν ανελέητα σκουπίδια στον χώρο αυτό. Πάνω στο έδαφος, πάνω στο χώμα. Χύμα!

Έτσι αναγκάστηκαν οι εργαζόμενοι να μαζέψουν τα σκουπίδια από το χώμα και ξέρουμε όλοι, ότι δεν είναι υποχρεωμένοι. Τους ευχαριστούμε πολύ γι΄αυτό.
Και στο σημείο αυτό της δικής μας αποτυχίας, μπήκαν ξανά οι κάδοι. Τοποθετήσαμε γύρω τους γλάστρες με ροδοδάφνες, μαργαρίτες και την προσμονή να φύγουν άμεσα μόλις λειτουργήσουν οι υπόγειοι κάδοι.

Απεργεί όμως η συνείδησή μας μόνιμα.

Γιατί οι θλιβερές φωτογραφίες που επισυνάπτουμε και ο σωρός των σκουπιδιών που απεικονίζουν, δεν είναι από την απεργία. Στάλθηκαν σε αρμόδιες υπηρεσίες πέρυσι το καλοκαίρι ακριβώς τέτοιες μέρες Ιουλίου 2016! Λήψεις πολλών ημερών. Και μετά η δυναμική παρέμβαση του Εμπορικού Συλλόγου και όλες οι φωνές στα κοινωνικά δίκτυα.

Υπάρχει ένα άλμπουμ οικογενειακό εδώ στα αρχεία μας, για να ξεφυλλίζουμε τις κρύες νύχτες του χειμώνα και να το δείχνουμε στα παιδιά και στα εγγόνια μας, ελπίζουμε σαν εφιάλτη ενός μακρινού παρελθόντος.

Είναι δηλαδή από την απεργία διαρκείας που μαστίζει το ‘Έθνος των Ελλήνων.
Την απεργία της Παιδείας, του φιλότιμου, του εγκεφάλου.

Απεργεί η συνείδησή μας μόνιμα. Δίπλα στα λάβαρα της παλιγγενεσίας των beach parties, των παιδιών που παίζουν εκεί κοντά, των μητέρων με τα καροτσάκια , των τουριστών που άφησαν τις κρύες πατρίδες τους για να έρθουν σε μας, η κακοσμία, οι μικροοργανισμοί, το βρώμικο μαύρο πλαστικό που καλπάζει.

Η εικόνα καταπολεμήθηκε με αμείωτο πείσμα. Και με συγκρούσεις. Και με την καταλυτική παρουσία εδώ στην πόλη μας του κ. Δημάρχου και του κ. Στάθη Βλάχου για το θέμα αυτό.
Και πέρυσι και φέτος.

Στην θέση των 6 κάδων και των αναρίθμητων σκουπιδιών γύρω από αυτούς στο σπιτάκι ( compact) της ΔΕΗ στο κεντρικότερο σημείο του λιμανιού και πέρασμα εκατοντάδων τουριστών υπάρχουν τώρα οι υπέροχες γλάστρες με ελιές και λουλούδια.

Πόρτα – Πόρτα αφήνουμε το μήνυμα και την ενημέρωση. Δεν γίνεται αλλιώς.
Με πολλά λάθη και αστοχίες και από την δική μας τη πλευρά.
Αλλά πάντα στην σωστή κατεύθυνση.

Άρον τα σκουπίδια σου λοιπόν (με το αγροτικό σου ή με ό,τι άλλο σε φωτίσει ο Θεός) και πήγαινέ τα στο Αμαξοστάσιο του Δήμου

Είναι η μόνη λύση για τον τεράστιο όγκο σκουπιδιών από τα ημερόπλοια και όχι μόνο.
Προσέξαμε ότι το αμαξοστάσιο έχει καθαριστεί, ότι οι αρμόδιοι δουλεύουν. Τους ευχαριστούμε πολύ. Ας τοποθετηθούν εκεί αρκετοί κάδοι. Ώστε να φύγουν όσο το δυνατόν περισσότερες εικόνες ντροπής από την δημόσια θέα.
Και εδώ πρέπει να σημειώσουμε ότι και τα σκουπίδια των ημεροπλοίων απομακρύνονται πλέον από την παραλία. Και παρακαλούμε τους ιδιοκτήτες, να τα τοποθετούν αποκλειστικά στους κάδους που υπάρχουν στο αμαξοστάσιο και όχι σε άλλους κάδους στον Περιφερειακό ή αλλού.

Οι αυθεντίες των Κάδων!

Δεν είμαστε οι αυθεντίες των κάδων και φυσικά δεν υποτιμάμε κανέναν αρμόδιο και ιδιαίτερα την τοπική κοινότητα εδώ στο Νυδρί. Και αυτοί προσπαθούν για το καλύτερο.

Αλλά βλέπουμε άλλες περιοχές πόσο αποτελεσματικά χειρίζονται το θέμα.
Δεν μιλάμε για το Αιγαίο, ούτε καν για το κοντινό Φισκάρδο που λάμπει χωρίς κανένα κάδο στο λιμάνι του, αλλά για τα δικά μας τα Σύβοτα και τη Βασιλική. Μήπως εκεί τετραγωνίσανε τον κύκλο; (και δεν το ξέρουμε;)
Κυρίως βέβαια αυτή η μικρή εμπειρία από τη συνεχή εποπτεία και το συνεχές κυνηγητό των σκουπιδιών, έστω και στην περιορισμένη ακτίνα του λιμανιού και του πεζόδρομου μας πείθει όλο και πιο πολύ κάθε μέρα ότι οι κάδοι πρέπει να υπάρχουν σε ελεγχόμενο, ασφαλές σημείο υπό την εποπτεία των αρμοδίων.

Και βέβαια με το να ξεπεράσουμε και εμείς τις πολυτελείς περσόνες μας.

Μία μεγάλη κυρία, η κ. Γεωργία Γαζή, η αντιπρόεδρός μας, μάς έμαθε να βάζουμε και εμείς τα κρινόχερά μας μέσα στα σκουπίδια. Χρόνια τώρα αδειάζει δημοτικά καλαθάκια , σκουπίζει τους δρόμους και είναι η ψυχή του Συλλόγου μας.

Συμπεριφορά που γιγαντώθηκε, όταν πολίτες μέλη και των δύο Συλλόγων την σημαντική εκείνη βραδιά (και μέχρι το πρωί) για το Νυδρί, βάλαμε τα χέρια στα τεράστια βουνά των πακτωμένων σκουπιδιών που ο ήλιος , ο καύσωνας και η ασυνηδεισία μας τα ζύμωναν επί μέρες και έφερναν την μυρωδιά από ψοφίμι στα πιάτα των τουριστών και στους πνεύμονες των παιδιών.

Οι ακέφαλοι υπόγειοι κάδοι

Μέχρι να λειτουργήσουν οι υπόγειοι κάδοι, μαζεύουμε τα σκουπίδια από τα καλαθάκια και τα κότερα. Είναι η δέσμευσή μας για να μην επανέλθουν οι κάδοι στο κέντρο της τουριστικής αναψυχής.
Αλλά αυτοί οι υπόγειοι τύποι, πότε θα αποκτήσουν τις κεφαλές τους;
Την πρώτη χρονιά ήρθε η υπόσχεση, την δεύτερη έγινε η εγκατάσταση και την τρίτη τη καλύτερη τι; Τι μέλει γενέσθαι δηλαδή; Στην πρωτεύουσα λειτουργούν εδώ και καιρό και οι 46 υπόγειοι. Στο Νυδρί πότε θα λειτουργήσουν οι 4 καημένοι και παραπονεμένοι;

Homo Nidrioticus – Limanius Hmeroplius

Και επειδή εδώ στο Νυδρί είμαστε το πιο ανθεκτικό είδος του έτσι κι αλλιώς ανθεκτικότερου και πιο καταστροφικού είδους της ανθρώπινης ιστορίας, του Homo Globalis Skoupidiaris, δεν πρέπει να χαλαρώσουμε ούτε στιγμή!

Ούτε εμείς, ούτε οι αρμόδιοι. Κάνουμε έκκληση λοιπόν να μπουν σε λειτουργία οι υπόγειοι κάδοι άμεσα. Να αποκτήσουν τις κεφαλές τους.
Και να μπει κυρίως σε λειτουργία η συνείδηση όλων μας.

Γιατί η υποτροπή είναι προ των Πυλών

Οι τρύπες που ανοίχτηκαν εδώ στο μπετόν αρμέ της πλέον άκαμπτης ασυνειδησίας, που πετάχτηκε από την εθνική διαδρομή μας : κοτέτσι, ταμειακή μηχανή, 4χ4 μπορεί ταχύτατα να στεγανοποιηθούν και να κλείσουν και πάλι ερμητικά.

Το να τρώει όμως πόρτα η συγνώμη, σημαίνει ότι έχει χαθεί το μέτρο. Στη ψυχή και στο νου.

Πήγε λοιπόν η πρόεδρος του Εμπορικού Συλλόγου κ. Ελένη Ροντογιάννη, να ζητήσει συγνώμη από αιρετό του χωριού και αγαπητό φίλο, γιατί μετακινήσαμε τους κάδους χωρίς την άδεια των αρμοδίων ( την οποία βέβαια ποτέ δεν θα μας την έδιναν) εκπροσωπώντας και τους δύο αυτουργούς συλλόγους.
Εμείς εδώ στον Νταίρπφελντ σε αυτό το θέμα, είναι αλήθεια, ποιήσαμεν ελαφρώς την νήσσαν έχοντας φάει τις πιο πολλές πόρτες των κάδων μέχρι τώρα…

Και άστραψε και βρόντηξε μια απαράμιλλη επιθετικότητα με εκείνα τα ασυγχώρητα ελληνικά καλοκαιριάτικα, τα δύσπεπτα και δύστροπα ελληνικά μέσα στον πρώιμο καύσωνα του Ιουνίου. Ελληνικά του τύπου: εσείς οι αυτόκλητοι σωτήρες του χωριού…

Βρήκε διέξοδο η οργή και ο θυμός να σκαμπιλίσει τον πλησίον. Γιατί είμαστε όλοι πολύ κοντά ο ένας δίπλα στον άλλο σ’ όλη αυτή τη προσπάθεια και κανένα κεφάλι δεν πρέπει να εξέχει πάνω από το άλλο σαν κομπασμός υπεροπτικής, ψηλόλαιμης χήνας.

Γι’ αυτό συνιστούμε στον αγαπητό μας φίλο, που έχει προσφέρει στην υπόθεση Νταίρπφελντ πολλά και του είμαστε ευγνώμονες-και το λέμε αυτό με πολλή αγάπη και χωρίς ίχνος ειρωνείας- μια γρήγορη αγωγή με τις πιο αποτελεσματικές ασπιρίνες της ψυχής:
κάθε πρωί να ακούγονται τα μικρά θαύματα του David Bowie πολλές φορές (must be played loudly) και να συνεχίσει με τα λυρικά έπη μελαγχολίας της αξέχαστης Amy Winehouse και του απέραντα μεγάλου Άκη Πάνου, τις βραδινές κυρίως ώρες.

Αυτά για αρχή και περαστικά!

Συνεχίζεται – to be continued

Για τον Σύλλογο μας
Ελένη Βερυκίου

Προηγουμενο αρθρο
Προσπάθειες για την διατήρηση της καθαριότητας στον Άγιο Νικήτα
Επομενο αρθρο
Ένα ταξίδι στη μαγευτική Λευκάδα το 1960

Δεν υπάρχουν σχόλια

Γράψτε το σχόλιό σας

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.