Στον κ. Σπύρο Βρεττό απονεμήθηκε «Αριστείον Ανθρωπισμού και Πολιτισμού»

Ένα σημαντικό παιδαγωγικό συνέδριο και μια βράβευση

Oλοκληρώθηκαν με εξαιρετική επιτυχία οι εργασίες του 7ου Πανελλήνιου Συνεδρίου του Ελληνικού Ινστιτούτου Εφαρμοσμένης Παιδαγωγικής και Εκπαίδευσης (ΕΛΛ.Ι.Ε.Π.ΕΚ) (υπό την αιγίδα του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων), που πραγματοποιήθηκαν στην Αθήνα, από την Παρασκευή 10 Οκτωβρίου μέχρι και την Κυριακή 12 Οκτωβρίου 2014.

Η θεματική του συνεδρίου ήταν: Μεγάλοι Έλληνες και Κύπριοι Παιδαγωγοί από την Αρχαιότητα έως σήμερα: Εκπαιδευτική συμβολή και παιδαγωγική μνήμη. Το συνέδριο απευθυνόταν κυρίως σε εκπαιδευτικούς ερευνητές και επιστήμονες όλων των βαθμίδων, καθώς και σε όσους ασχολούνται με την Εφαρμοσμένη Παιδαγωγική και Εκπαίδευση, τις Επιστήμες της Αγωγής αλλά και όσους εκπροσωπούν την ευρύτερη διανόηση. Στο συνέδριο κλήθηκαν ως ομιλητές αξιόλογοι επιστήμονες, παιδαγωγοί και άνθρωποι της διανόησης από την Ελλάδα, την Κύπρο, καθώς και σημαντικοί Έλληνες επιστήμονες και διανοούμενοι της διασποράς.

Στόχος ήταν να αναδειχθεί η πεφωτισμένη μεταρρυθμιστική παρουσία μεγάλων δασκάλων και ο ανθρωπιστικός παρεμβατικός τους ρόλος στο κοινωνικό γίγνεσθαι. Και να παραχθεί ένας γόνιμος και επιτακτικός προβληματισμός πάνω στο ουσιωδέστερο αιτούμενο της εκπαίδευσης και της παιδείας που είναι ο εκπαιδευτικός λειτουργός και να αναστοχαστούμε πάνω στο ρόλο του για τον εξανθρωπισμό της κοινωνίας τον 21ο αιώνα.

Από τη Λευκάδα προσκλήθηκαν ως εισηγητές οι συμπατριώτες μας Σπύρος Βρεττός, συγγραφέας, Δ.φ. και η Παρασκευή Κοψιδά, Διδάκτωρ Κοινωνικής Λαογραφίας, Σχ. Σύμβουλος Φιλολόγων. Ο πρώτος εισηγήθηκε το θέμα: Ο John P. Anton για τον Ευάγγελο Παπανούτσο: Η κατάχρηση μιας ανεξέλεγκτης δύναμης: τρεις συστάσεις που ενσωματώνουν τις ηθικές έννοιες του ανθρωπισμού και τις αξίες της ανθρωπιστικής παιδείας. Η εισήγησή του εμπνευσμένη, εντυπωσίασε το πολυπληθές ακροατήριο καθώς μετέφερε τον καίριο προβληματισμό γύρω από το ουσιώδες ζήτημα της σύζευξης τεχνολογίας και ανθρωπιστικού πνεύματος, όπως κατατίθεται στο «Χρονικό μιας φιλοσοφικής φιλίας» (John P. Anton και Ευάγγελου Παπανούτσου) αλλά και γενικότερα στη σύγχρονη φιλοσοφική και οικολογική σκέψη και με την προσωπική του συμβολή στη διευρυμένη παγκόσμια θεώρηση του θέματος με βάση και το μεταφρασμένο στην αγγλική γλώσσα βιβλίο του Αγωνία Επιβίωσης.

Η Παρασκευή Κοψιδά εισηγήθηκε το θέμα: Η τοπικότητα σε συνθήκες παγκοσμιοποίησης: Παιδαγωγική, ερευνητική και πολιτισμική-κοινωνική διάσταση του εκπαιδευτικού έργου. Λευκάδα, η περίπτωση του Πάνου Γ. Ροντογιάννη (1911-1996). Με τον διεισδυτικό της λόγο και τη θεωρητική πλαισίωση του θέματος ανέδειξε την παιδαγωγική, την επιστημονική-ερευνητική και την κοινωνική διάσταση της προσωπικότητας του Ιστορικού της Λευκάδας, υποδεικνύοντας την περίπτωσή του ως μελέτη περίπτωσης της σύγχρονης αιτούμενης πολυδιάστατης προσωπικότητας του «δασκάλου». Αλλά και εντάσσοντας μια εκπαιδευτική προσωπικότητα του τόπου μας, τον ιστορικό Πάνο Ροντογιάννη, στην πινακοθήκη των πιο σημαντικών δασκάλων του αιώνα που πέρασε.

Στα πλαίσια του συνεδρίου το Διοικητικό Συμβούλιο του ΕΛΛ.Ι.Ε.Π.ΕΚ., με Πρόεδρο-και ιδρυτή του Ινστιτούτου- τον Ομότιμο Καθηγητή Παιδαγωγικής του Πανεπιστημίου Αθηνών, υποδειγματικό δάσκαλο υψηλού επιστημονικού και ανθρώπινου ήθους, και Αντιπρόεδρο τον Κωνσταντίνο Μαλαφάντη, Καθηγητή του Πανεπιστημίου Αθηνών, αποφάσισε να τιμήσει εξέχουσες προσωπικότητες από το χώρο της εκπαίδευσης, του ανθρωπισμού, της επιστήμης και της έρευνας, της λογοτεχνίας, της διανόησης.

Ανάμεσά τους τον συμπολίτη μας Σπύρο Βρεττό, στον οποίο απονεμήθηκε Αριστείον Ανθρωπισμού και Πολιτισμού «ως πολλοστημόριον αναγνώρισης και τιμής για την προσφορά του στις παρεζευγμένες αξίες του ανθρωπισμού και του πολιτισμού στην Ελλάδα και πέραν αυτής». Εκτός από τη μεγάλη σημασία του εκπαιδευτικού, ερευνητικού και συγγραφικού του έργου υπογραμμίστηκε στο κείμενο παρουσίασης του τιμώμενου από τον Πρόεδρο του Ινστιτούτου, η ανιδιοτελής κοινωνική προσφορά του και οι προσπάθειές του να περισώσει το φυσικό περιβάλλον του τόπου του-προέκταση του ανθρωπιστικού του ήθους και έργου κι αυτό, και των αξιών που απορρέουν από το λογοτεχνικό και δοκιμιακό του έργο.

Το γεγονός περιποιεί τιμή για τον τόπο μας και προσφέρει αισιοδοξία για την εκπαιδευτική πραγματικότητα και την πνευματική δημιουργία σε καιρούς δυσχερείς και αγνώμονες.