Από τον μπάρμπα Αντρέα στο ζαχαροπλαστείο «Παπαδόπουλος»

Το είδα εδώ και αρκετές μέρες. Ζαχαροπλαστείο «Παπαδόπουλος», καινούργιο και αστραφτερό στην οδό 8ης Μεραρχίας. Αμέσως έκανα το συνειρμό όπως και οι περισσότεροι. Πρέπει να είναι η συνέχεια του γνωστού ζαχαροπλαστείου του Ντίνου. Έτσι ήξεραν όλοι οι παλιότεροι το μικρό ζαχαροπλαστείο που ήταν για πολλά χρόνια στην οδό Δημ. Βερροιώτη.

Στη δεκαετία του ’60 πρέπει να ήταν, όταν άνοιξε το μικρό ζαχαροπλαστείο του μπάρμπα Αντρέα στην οδό Δημάρχου Βεροιώτη κάτω από το ΙΚΑ. Ειδικότητά του τα ξεχωριστά σιροπιαστά γλυκά που έφτιαχνε. Για όλους ήταν τα γλυκά του μπάρμπα Ανδρέα.

Εκεί σε εκείνο το μικρό ζαχαροπλαστείο στη δεκαετία του εβδομήντα, όταν τα γλυκά ήταν ακόμα μια ποθητή πολυτέλεια, νεαροί και μεγαλύτεροι σε ηλικία, πήγαιναν τα απογεύματα συνήθως, κάθονταν στα τραπεζάκια και έτρωγαν, γαλακτομπούρεκο, κανταΐφι, ραβανί, κοπεγχάγη, πάστα κρέμα, καρυδόπιτα με 2 δραχμές το κομμάτι. Μπορούσαν με λιγότερα ακόμα χρήματα, να παραγγείλουν μια «ποικιλία». Ήταν το πιο χορταστικό πιάτο, γιατί περιλάμβανε μικρά κομματάκια από όλα τα γλυκά. Ήταν ιδανικό για τους αναποφάσιστους και για όσους δεν είχαν άλλο δίφραγκο να παραγγείλουν δεύτερο γλυκό.

Ο Ντίνος Παπαδόπουλος μπήκε στο μαγαζί σαν βοηθός του μπάρμπα Ανδρέα. Έμεινε κοντά του μέχρι το θάνατό του, οπότε άνοιξε το δικό του ζαχαροπλαστείο στον ίδιο δρόμο, λίγο παραπάνω. Κ. Παπαδόπουλος έλεγε η μεγάλη ταμπέλα απέξω, αλλά και πάλι τα γλυκά και το μαγαζί ονομάστηκαν του «Ντίνου». Οι ίδιες συνταγές, οι ίδιες γεύσεις, μια όμορφη συνέχεια.

Το μαγαζί ήταν πολύ μικρό, ένα μικρό εργαστήριο και ο προθάλαμος, ίσα που χωρούσε τρία τραπέζια. Ο Ντίνος πήρε για βοηθό και συνεργάτη και τον αδερφό του Στάθη, αλλά και πάλι, όλοι μας, όταν λέγαμε το όνομα ενός γλυκού, αυθόρμητα λέγαμε: ένα γαλακτομπούρεκο από του Ντίνου!

Τα χρόνια πέρασαν, ο Ντίνος μεγάλωσε, δεν είναι σε θέση σήμερα να δουλεύει. Στη δουλειά μπήκε ορμητικά η τρίτη γενιά. Τα παιδιά του Ντίνου, Γιάννης και Ματίνα, είναι δυο αστεράκια και ανέλαβαν τη δουλειά με μεράκι και ιδέες. Έχοντας μνήμες και οσμές από γλυκά και σιρόπια, από αυγά και αλεύρια από μύγδαλα και κρέμες, ο προσανατολισμός τους ήταν σχεδόν προδιαγεγραμμένος.

Στο καινούργιο ζαχαροπλαστείο, ο Στάθης (αδερφός του Ντίνου) είναι πάντα στο εργαστήριο μαζί με τον Γιάννη. Η νιότη και η εμπειρία, βασίζεται πάνω σε παλιές δοκιμασμένες συνταγές και δημιουργεί τα παραδοσιακά γλυκά του Ντίνου. Η Ματίνα από την άλλη -σπούδασε ζαχαροπλαστική- ψάχνει και προσπαθεί να συνταιριάξει το παλιό, τις μνήμες της, με την προσωπική της δημιουργία. Το δικό της δημιούργημα είναι οι υπέροχες καριόκες.

Μια όμορφη συνέχεια που πατάει γερά πάνω στην οικογενειακή παράδοση. Ευχόμαστε στα παιδιά από καρδιάς, καλές και γλυκές δουλειές.