Έφυγε από τη ζωή ο ιερέας Ιωάννης Παρούσης

Της Πηνελόπης Κοψιδά

Έφυγε σήμερα τα ξημερώματα από τη ζωή στο σπίτι του στη Λευκάδα, ο ιερέας Ιωάννης Παρούσης, σε ηλικία 91 ετών. Ο παπα-Γιάννης ήταν πολύ αγαπημένος μου θείος, καθώς είχε παντρευτεί την αδερφή του πατέρα μου, Ελένη Κοψιδά. 

Γεννήθηκε στο Φρύνι, το 1929, όπου και έζησε, μέχρι να κληθεί να υπηρετήσει στο στρατό, ως έφεδρος ανθυπολοχαγός. Αφού φοίτησε στη σχολή αξιωματικών της Σύρου, υπηρέτησε τρία χρόνια στις Σέρρες, ενώ με το πέρας της στρατιωτικής του θητείας, εγγράφεται στην Ιερατική Σχολή  Βελλάς Ιωαννίνων. 

Το 1957 νυμφεύεται την Ελένη Κοψιδά και το 1958 χειροτονείται Διάκονος στο ναό της Παναγίας των Ξένων. Το Αύγουστο του ίδιου χρόνου χειροτονείται Ιερέας στον ναό του Αγίου Μηνά. Από τότε ξεκινά μια μακρά και δύσκολη πορεία προσφοράς στην εκκλησία, που διήρκεσε πάνω από 60 χρόνια. 

Αρχικά τοποθετήθηκε ως ιερέας στο νησί του Καστού και αργότερα στον Κάλαμο. Κατόπιν ήρθε στο νησί της Λευκάδας και λειτούργησε για τέσσερα χρόνια στο Αθάνι, είκοσι χρόνια στους Τσουκαλάδες, για να τελειώσει την θητεία του στην ενορία της γενέθλιας γης, στο Φρύνι. Σε καιρούς πολύ δύσκολους, μαζί με την οικογένειά του, υπηρέτησε τις ανάγκες της εκκλησίας, πηγαίνοντας όπου τον καλούσε το ιερό καθήκον. Σε όλες τις ενορίες υπηρέτησε ακούραστα, με ζήλο και αίσθημα ευθύνης και αγάπης προς την εκκλησία και το ποίμνιο. Από όπου και αν πέρασε άφησε την εντύπωση ενός ευσεβούς, αεικίνητου, ζωντανού ανθρώπου, της προσφοράς και της δράσης. 

Ακόμα και μετά την συνταξιοδότησή του, λόγω της έλλειψης αντικαταστάτη, συνέχισε να λειτουργεί στην ενορία του Φρυνίου, ενώ μετά το θάνατο της πρεσβυτέρας του το 2015, μη έχοντας πια τις αντοχές να μεταβαίνει στο χωριό, ο Μητροπολίτης Λευκάδος και Ιθάκης Θεόφιλος τον όρισε να συλλειτουργεί με τους ιερείς της Μητρόπολης Λευκάδος. Ένα μήνα πριν το θάνατό του, λόγω της μακρόχρονης προσφοράς του στην εκκλησία, του απονεμήθηκε το αξίωμα του Αρχιμανδρίτη του Οικουμενικού Θρόνου. 

Ο παπα-Γιάννης υπήρξε ένας γλυκύτατος, πρόσχαρος άνθρωπος, δοτικός, εξωστρεφής, κοινωνικός, υπερδραστήριος και με την αίσθηση του χιούμορ που τον χαρακτήριζε υπήρξε πάντα για εμάς τα ανίψια του ένας πολύ αγαπητός θείος και πάντα θέλαμε να βρισκόμαστε κοντά του. Το σπίτι του, με σπουδαία οικοδέσποινα τη θεία μας που ήταν πάντα μια ανοιχτή αγκαλιά για μας,  τακτικό και νοικοκυρεμένο, ήταν πάντα ανοιχτό και φιλόξενο σε όλους τους συγγενείς και  φίλους.

Καθώς η σκέψη γυρνάει πίσω, οι αναμνήσεις της παιδικής ηλικίας σε αυτό το σπίτι της συνοικίας του Πουλιού με κατακλύζουν, ευωδιάζοντας αλμύρα και γιασεμί. 

Όμως ο θείος αυτός, μας συνόδευσε και σε κάθε σημαντική στιγμή της ζωής μας. Μας βάφτισε στη νηπιακή μας ηλικία, αλλά και όταν ήρθε η στιγμή του γάμου μας, ήρθε όπου βρισκόμασταν και τέλεσε και το μυστήριο αυτό. Δίπλα μας στάθηκε στις χαρές, δίπλα μας και στις λύπες. Όταν ο θάνατος μας χτύπησε την πόρτα πάλι στάθηκε δίπλα μας, να ξεπροβοδίσει τη μεγάλη του ανιψιά στην εκκλησία του Αγίου Μηνά.

Και σήμερα αναχώρησε και ο ίδιος. Άφησε όμως πίσω του μια άξια οικογένεια, τρεις κόρες και έξι εγγόνια, που ευτύχισε όλα να τα δει άξιους ανθρώπους και εξαιρετικούς επιστήμονες, σε σημαντικές θέσεις και αξιώματα.

Η κηδεία θα γίνει αύριο σε στενό οικογενειακό κύκλο, λόγω των περιοριστικών μέτρων που επιβάλλει η πανδημία. Η εξόδιος ακολουθία θα τελεστεί στο ναό της Μητρόπολης στις 11:30 το πρωί, ενώ η ταφή θα πραγματοποιηθεί στο χωριό του, το Φρύνι, όπου θα αναπαυθεί δίπλα στην πρεσβυτέρα του Ελένη.

Καλό ταξίδι θείε μου.