HomeΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ - ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ - ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣΕίχα τη τύχη στα παιδικά μου χρόνια… Της Μαριάννας Καρφάκη

Είχα τη τύχη στα παιδικά μου χρόνια… Της Μαριάννας Καρφάκη

Είχα τη τύχη στα παιδικά μου χρόνια να έχω μια συμμαθήτρια, μάλλον όχι απλά μια συμμαθήτρια μια φιλενάδα …μια φιλενάδα που ονειρευτήκαμε μαζί, που κοιμηθήκαμε μαζί, που γελάσαμε ατέλειωτα μαζί. Και αυτή η φιλενάδα ήταν και είναι το Τζουστινάκι μου, η συγγραφέας Ιουστίνη Φραγκούλη Αργύρη, που σε όλες τις φάσεις της πρώτης νιότης ήταν δίπλα μου, βράχος στάθηκε στις μεγάλες συναισθηματικές μου αλλαγές μέχρι να σταθεροποιηθώ σε μια ωριμότητα, που ίσως και ποτέ δε σταθεροποιήθηκα.

Και την ευχαριστώ πολύ δημόσια σήμερα γιατί κάποτε ένα φτωχοκόριτσο από τα Ασπρογερακάτα ήρθε στη πόλη και αγκαλιάστηκε πολύ, από την elite θα λεγα, γιατί έτσι ήταν τότε οι οικογένειες των κληρικών μας.

Και ήρθε και η ώρα που η αγαπημένη μου μάνα προσλήφθηκε και υπηρέτησε τον Oίκο Προνοίας Γηροκομείο Λευκάδας με διευθυντή το πατέρα της Ιουστίνης τον αγαπημένο παπά Νίκο Φραγκούλη -και τότε η κόρη του παπά- διευθυντή, και η κόρη της θαλαμηπόλου του Γηροκομείου γίναμε ένα αχώριστο δίδυμο, σπάζοντας από τότε τις κοινωνικές ανισότητες με απεριόριστη στήριξη η μία για την άλλη.

Θεία τύχη οι συγκυρίες αυτές.

Και ύστερα ήρθε μια άλλη σκληρή της μοίρας συγκυρία. Ο πρόωρος και άδικος θάνατος της Κωνσταντίνας και που με εκείνη αγαπηθήκαμε πολύ και ταιριάξαμε πολύ γιατί είχαμε το ίδιο ατίθαση ματιά για τη ζωή.

Η σκληρότητα του θανάτου αυτού ήταν η αφορμή για τη βουτιά της Ιουστίνης πίσω στις ρίζες της και οδήγησε σε αυτό το υπέροχο αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα «Ψηλά τακούνια για πάντα», όπου μέσα σε αυτό αναγνώρισα τον εαυτό μου και τη πόλη μου και το σχολείο μου και τους φίλους μου και τους συμπορευτές και συμπαραστάτες μου. Δεν έψαχνα διαβάζοντας να βρω ποια είμαι από τις πέντε συμπρωταγωνίστριες γιατί ένοιωθα πως ήμουνα και οι πέντε (ας με συγχωρήσουν οι υπόλοιπες) αλλά και αυτές κάπως έτσι θα ένοιωθαν υποθέτω. Κάθε μια από εμάς έβλεπε τον εαυτό της παντού….

120

Και τώρα με το νέο μυθιστόρημα «Ξυπόλητες στην άμμο» τι θείο δώρο. Όλες μαζί πίσω στη γενέθλια γη… πίσω στην αγαπημένη μας Λευκάδα αφού κάναμε τη διαδρομή του μυαλού και της ψυχής ήρθαμε εδώ που γεννήθηκαν και τα δυο που πλάστηκε ο χαρακτήρας μας.

Εγώ βέβαια ήμουνα πάντα και πρακτικά εδώ σε αυτή την υπέροχη άμμο …που τι σύμπτωση πάλι… τυχαίνει να είναι και το θέμα της χρονιάς στη πόλη μας. Μα είναι τόσο πολύτιμη αυτή η άμμος. Τη βγάζουμε από την αμμόγλωσσα για να ανοίξουμε το θαλάσσια δρόμο και όλοι μα όλοι κοιτάμε με αγωνία που θα πάει ο παραμικρός κόκκος γιατί αυτή η άμμος που πάνω της περπατάς ξυπόλητη, όποια ηλικία και αν διανύεις είναι η ζωή μας, ο θησαυρός μας, η ταυτότητα μας.

Πάντα λοιπόν εγώ εδώ στη γενέθλια γη, στη χρυσή πολύτιμη άμμο και πάντα εδώ σχεδόν ξυπόλητη …γιατί ποτέ δε τίμησα τις ψηλοτάκουνες γόβες… κάπου στα Ψηλά τακούνια υπάρχει κάποια που αρνήθηκε πεισματικά τα ψηλά τακούνια …και ήρθε η προσωπική δικαίωση …..με το ξυπόλητες στην άμμο…

Δικαίωση και υπερηφάνεια μεγάλη γιατί η ζωή, η διαδρομή έξι γυναικών από μια μικρή κουκίδα στο χάρτη που λέγεται Λευκάδα ταξίδεψε στο κόσμο, και πέρασε με τη πένα τις Ιουστίνης στην αιωνιότητα.

Ζητάω συγνώμη που έκανα και θα κάνω προσωπικές αναφορές σε σχέση με το βιβλίο της Ιουστίνης ξυπόλητες στην άμμο. Το δικαιούμαι όμως πιστεύω, γιατί ήμουνα και είμαι πρωταγωνίστρια της ζωής της και αυτή της δικής μου. Εξάλλου οι ειδικοί αναφέρονται τόσο όμορφα και τόσο αναλυτικά στη λογοτεχνική αξία του βιβλίου και στα μηνύματα που συμπυκνώνει.

Η παρουσία μου εδώ αυτό σηματοδοτεί. Είμαι μια από τις πέντε του βιβλίου, μια από αυτές που ενέπνευσαν τη συγγραφέα και παιδική μου και αιώνια φίλη. Αναγνωρίζω τον εαυτό μου (ας μου συγχωρεθεί η φράση) σε κάθε σκηνή του βιβλίου, σε κάθε περιγραφή.

Το άρωμα του γιασεμιού και του νυχτολούλουδου στη γειτονιά της Τζούλιας με τις περιγραφές της Ιουστίνης το νοιώθω σα να ναι τώρα. Οι μυρωδιές από τα μαγειρέματα και τα γλυκά της κυρά Τζένης σα να μου έρχονται τώρα. Οι φωνές και τα χαχανητά από το κρυφτό και το κυνηγητό και το σχοινάκι στο σοκάκι της Τζούλιας αντηχούν στα αυτιά μου τώρα.

Σε ευχαριστώ Τζούλια –Ιουστίνη εκ μέρους της Αθηνάς, της Νάνσυ, της Καίτης, της Μαρίας, της Εμυς που τίμησες τις φίλες των παιδικών και εφηβικών σου χρόνων. Σε ευχαριστώ Στέφαν-Θόδωρε που συνέβαλες τόσο στο γράψιμο των δυο βιβλίων …γιατί χωρίς την ερωτική μετανάστευση της Τζούλιας και χωρίς τη συμπαράσταση σου δε θα γράφονταν τα υπέροχα αυτοβιογραφικά βιβλία.

Έφυγες από την Λευκάδα, από τη Ελλάδα Τζούλια, αλλά έμεινες εδώ … πιο Λευκαδίτισσα πιο Ελληνίδα από όλες μας. Το βιβλίο σου λοιπόν Ένας ύμνος στη μικρή μας πατρίδα, στη Λευκάδα μας, στα καφενεδάκια μας, στα σοκάκια μας, στη κουλτούρα μας, στο πολιτισμό μας, στο Ιόνιο, στη λατρεμένη μας λιμνοθάλασσα, στη λευκή λατρεμένη άμμο μας(άλλη τέτοια στο κόσμο δε πιστεύω να υπάρχει).

Ένας ύμνος πραγματικός στη φιλία, στη γυναίκα, στο νόστο για εκεί που ξεκίνησες (που εμένα η μοίρα με ευλόγησε να μην τον ζήσω) στα κοινά βιώματα. Ένας ύμνος στην αποδοχή της ωριμότητας που έτσι είναι η ζωή ποτέ κανείς μας δε μπορεί να την αποδεχτεί …μάλλον αναγκαστικά την αποδέχεται και συμπορεύεται.

Ένας ύμνος στα Ματαιόδοξα όνειρα γυναικών που δύσκολα έγιναν κάποια πραγματικότητα μέσα στο ανδροκρατούμενο σκηνικό του αιώνα που ζήσαμε …και το ανδροκρατούμενο σκηνικό το βολεύει να συντηρεί τα ψηλά τακούνια και ότι αυτά συμβολίζουν…

Η χειραφέτηση όμως μόνο τότε μπορεί να γίνει πραγματικότητα …όταν κορίτσι ακόμα όταν είσαι, μπορέσεις να περπατήσεις ξυπόλητη στην άμμο… και αν έρθει…

Και τι άλλο να πω; Ας κλείσω Ιουστίνη και με τη φράση του Βάρναλη «ω πόσο βάσανο μεγάλο το βάσανο είναι της ζωής» που και συ αναφέρεις στην αρχή του βιβλίου. Αγαπημένοι φίλοι σας ευχαριστώ πολύ πολύ που με ακούσατε…

(Το παραπάνω κείμενο διαβάστηκε στην Πάτρα από τη Μαριάννα Καρφάκη κατά την παρουσίαση του βιβλίου της Ιουστίνης Φραγκούλη: «Ξυπόλητες στην άμμο»)

Προηγουμενο αρθρο
Η όμορφη παλιά πόλη της Λευκάδας
Επομενο αρθρο
Εμπορικό Επιμελητήριο Λευκάδας: Προβολή διακρίσεων Νομού Λευκάδας

Δεν υπάρχουν σχόλια

Γράψτε το σχόλιό σας

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.