HomeΠΡΟΒΕΒΛΗΜΕΝΑΗ ήρεμη αρχοντιά της Ελβετικής Ριβιέρας

Η ήρεμη αρχοντιά της Ελβετικής Ριβιέρας

Της Ιουστίνης Φραγκούλη-Αργύρη

Αν και ο δρόμος μας είχε πάει πλειστάκις στη Ζυρίχη, ποτέ δεν είχαμε κατορθώσει να περάσουμε στη δυτική πλευρά της Ελβετίας, λόγω αυτής της επαναλαμβανόμενης και αποπνικτικής έλλειψης χρόνου.

Έτσι, μετά τις πρόσφατες δουλειές στο Μιλάνο, πήραμε το δρόμο για την Ελβετία διασχίζοντας την καρδιά του επιβλητικότερου όρους των Άλπειων, του περίφημου Λευκού Όρους ή Mont Blanc κατά το ευρωπαϊκότερο. Αριστερά και δεξιά στον αυτοκινητόδρομο ξεπρόβαλλαν οι χιονισμένες κορυφές των Άλπειων παίζοντας τρελά παιχνίδια με τις ηλιαχτίδες. Το θέαμα μας έκοβε την ανάσα, καθώς το ύψος και το απόκρημνο των βουνοκορφών είναι μια μοναδική εμπειρία παρατήρησης.

Διασχίζοντας το τούνελ του Λευκού Όρους επί 15 χιλιόμετρα, χωθήκαμε στη σκοτεινιά του ορεινού όγκου, που η ανθρώπινη μαεστρία έχει μετατρέψει σε αυτοκινητόδρομο. Κι ύστερα ξαναβγήκαμε στον ηλιόλουστο δρόμο των γαλλικών χωριών, όπου ένας άλλος αέρας έπνεε.

Οδηγώντας κατά μήκος της λίμνης της Γενεύης, φτάσαμε το απόγευμα στο Μοντρώ, όπου έμεινα άναυδη με την πολυτέλεια της μικρής ελβετικής πολίχνης αλλά και την απίστευτη φυσική της θέση. Χτισμένη ακριβώς στην όχθη της λίμνης Λεμάν έχει θέα προς τις κορυφές των Άλπειων, που παίζουν μέσα στα σύννεφα άλλοτε αποκαλύπτοντας τις χιονισμένες κορυφές τους κι άλλοτε κρύβοντάς τις ζηλότυπα.

204

206

-Αυτή η πόλη μου θυμίζει τις Κάννες αναφώνησα, παρατηρώντας την πολυτέλεια των ξενοδοχείων, τα περίτεχνα κτίρια της Ριβιέρας, τις συγκλονιστικές βίλες και τους πύργους κατά μήκος της πολίχνης.

Μείναμε σε ένα ξενοδοχείο των αρχών του περασμένου αιώνα με θέα τη λίμνη. Η βροχή έπεφτε απαλή και σκοτείνιαζε το τοπίο κρύβοντάς μας τις κορυφές. Αλλά κι εμείς παίζαμε κρυφτούλι με τον ήλιο, που ξεπρόβαλε δειλά και ανομοιόμορφα ώρες και στιγμές.

Η Ελβετική Ριβιέρα είναι πανέμορφη, γιατί συνδυάζει τη μαγεία της πολυτέλειας με εκείνο το ψύχραιμο στύλ της ελβετικής κουλτούρας. Πορευόμενοι παραλιμνίως δεν χορταίναμε σε όλη τη διαδρομή από το Βεβέ μέχρι το Μοντρέ να αντικρύζουμε τις μαγικές Άλπεις που κρατούσαν περήφανα τις χιονισμένες κεφαλές τους.

Με το χιόνι να πέφτει απαλά κατεβήκαμε παίρνοντας τον παραλίμνιο δρόμο προς το Chambesy, όπου βρίσκεται το Παγκόσμιο Κέντρο της Ορθοδοξίας. Μόλις είχε τελειώσει η ελληνική ορθόδοξη λειτουργία στο νεωτεριστικό ναό του Κέντρου. Ο ιερέας π. Κοτρώτσιος που λειτουργεί εκεί από τη δεκαετία του 70 μας περιήγησε στο ναό, που είχε χτιστεί με δωρεές της οικογένειας Λαιμού. Πολύ τσιμέντο και γεωμετρικές γραμμές για ένα ορθόδοξο ναό, σκέφθηκα. Μια καλοντυμένη κυρία στο προαύλειο μας μίλησε για του 2500 Έλληνες που ζουν στην περιοχή της Γενεύης και για τις ορθόδοξες εκκλησίες που συνυπάρχουν στο Champesy.

205

203

Ο νούς μου πήγε στις αφηγήσεις του αρχιεπισκόπου Σπυρίδωνος, ο οποίος έζησε στη Γενεύη κι εργάσθηκε στο Παγκόσμιο Συμβούλιο των Εκκλησιών αλλά και στο Ορθόδοξο Κέντρο του Champesy. Στη σκέψη μου ήρθαν μέρες ζωντάνιας και πνεύματος για την παγκόσμια Ορθόδοξη Κοινότητα με μεγάλες τότε ελπίδες για το άνοιγμα της Ορθοδοξίας.

Η Ορθοδοξία έδωσε χέρι στην Καθολική Εκκλησία με την πρόσφατη επίσκεψη του πάπα Φραγκίσκου στην Κωνσταντινούπολη και την συμφωνία του Πατριάρχη Βαρθολομαίου για ολοκλήρωση του διαλόγου με αντικείμενο την κατάργηση του σχίσματος. Ίσως, τότε το Σαμπεζί να ξαναζήσει μέρες λαμπρές και Παγχριστιανικές. Ίσως!

Προηγουμενο αρθρο
Ο μαγικός κόσμος του Χαρούκι Μουρακάμι
Επομενο αρθρο
Ένας χώρος παροχής υγείας χωρίς κέρδος

Δεν υπάρχουν σχόλια

Γράψτε το σχόλιό σας

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.