HomeΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣΟι ρίζες μου- στη μνήμη του πατέρα μου Χαράλαμπου Ζυγόπουλου και του παππού μου Κωνσταντίνου Φούντογλου

Οι ρίζες μου- στη μνήμη του πατέρα μου Χαράλαμπου Ζυγόπουλου και του παππού μου Κωνσταντίνου Φούντογλου

(Εις μνήμη του πατέρα μου Χαράλαμπου Ζυγόπουλου και του παππού μου Κωνσταντίνου Φούντογλου)

Πέρασαν… Έκλεισες τα 10 χρόνια που έφυγες από κοντά μας.

Και όμως η πορεία της ζωής σε έχει πάντα δίπλα μας. Ο Μπάμπης ο Ρώσος ή ο Πρόσφυγας από «απέναντι» – πέρα απ’ τα’ Αυλάκι. Ο Μπάμπης με τα καταγάλανα μάτια σαν τα νερά μας. Με το κόκκινο τρακτεράκι με το γεωτρύπανο ή την πλατφόρμα… και με διχάλα ελιάς έβρισκε νερό για τα άγονα χωράφια των τότε «φτωχών».

Η χαρά του μεγάλη όταν η δουλειά πήγαινε καλά και το νερό έτρεχε άφθονο για τα «κηπάρια», το σπιτικό του ιδιοκτήτη… ΕΥΛΟΓΙΑ ΘΕΟΥ.

Και όταν τα δέντρα καρπόδεναν και οι αυλές άνθιζαν, διαβαίνοντας για το μεροκάματο καμάρωνε για την προκοπή των φίλων του. Καμάρωνε και ευχαριστούσε το Θεό για την Ευλογία του.

Πόνος ασήκωτος η Αχαριστία.
Μεγαλωμένος μες τα πλούτη από εύπορη οικογένεια με δάσκαλους, μουσική παιδεία, ξένες γλώσσες και ξαφνικά… το χάος∙ σε ξένη χώρα, στην μαμά Ελλάδα δίχως τα βασικά. Και πάλι ευχαριστούσε και έλεγε ότι πλούτος είναι η οικογένεια και η καρδιά. Αχ βρε μπαμπά, ποτέ δεν κατάφερες να αποκτήσεις το ακορντεόν που στερήθηκες από τότε… αλλά και τις φυσαρμόνικες που σου φέρναμε και τα 4 παιδιά σου, όπως και τις μαγκούρες, στα παιδάκια τις έδινες. Πόση αρμονία, πόση μελωδία και μεράκι το τραγούδι, η μουσική… λαμπερά μάτια, χαμόγελο και ένα τσιγάρο στα χείλη.

Έτσι και ο πεθερός του, ο Μπάρμπα-Κώστας, ρημαγμένος από την καταστροφή του 1922. Αφιλοκερδώς «έφτιαχνε» χέρια, πόδια ανθρώπων και ζωών γιατί είναι όλα χρήσιμα «γουζούμ*». Στην κατοχή στάθηκαν στους πεινασμένους «Μπρανέλους», μανάδες με παιδιά και διωγμένους από την πείνα, που στις μέρες μας αποτελούν επιφανείς πολίτες με αδύνατη μνήμη. Χαρά ζωής, δόσιμο ψυχής χωρίς ανταλλάγματα και ας τους χρωστούσαν χρήματα. ˮ Έχουν οικογένειες να θρέψουν, κορίτσια να παντρέψουν ˮ, όπως έλεγαν κι οι δύο τους.

η πολυπόθητη ανάγκη στέγασης

Κάλε μου μπαμπά και πάππου, με την αξιοπρέπεια σας, την γεμάτη ψυχή και τις γεμάτες τσέπες από καραμέλες για φίλεμα των παιδιών. Ας είναι ελαφρύ το χώμα σας και γεμάτη η καρδιά σας από αγάπη. Μπορεί να υπάρχουν και εκεί άποροι και φτωχά ανύπαντρα κορίτσια να συμβάλλετε πρώτοι στα προικιά, όπως κάνατε και εν ζωή.

Μεγαλείο ψυχής, ένας καλός λόγος και καρτερία για τις αντιξοότητες της ζωής, κουράγιο στους πονεμένους∙ παραδείγματα τιμιότητας και αξιοπρέπειας που θυμούνται αρκετοί που ευεργετήθηκαν από σας.
Καλή Χρόνια με υγεία στους απείρους φίλους σας.

Η κόρη του Μπάμπη, η εγγονή του Μπάρμπα-Κώστα,
Νατάσσα Ζυγοπούλου

*αγάπη μου

Προηγουμενο αρθρο
Ένα πανέμορφο παραδοσιακό κτίριο στην παραλία της Λευκάδας
Επομενο αρθρο
Διάλεξη Μαρίας Ευθυμίου με θέμα: Τα ισχυρά σημεία του ελληνισμού στα 4.000 χρόνια της καταγεγραμμένης ιστορίας του

Δεν υπάρχουν σχόλια

Γράψτε το σχόλιό σας

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.