Ο Σύνδεσμος Φιλολόγων Λευκάδας σας εύχεται χρόνια πολλά, και μια «ποιητική συμφωνία» σε κάθε καλό
Γιάννης Ρίτσος: Εαρινή Συμφωνία
Η Εαρινή Συμφωνία, 1885-1886. Ελαιογραφικό προσχέδιο σε ξύλο. (Νικόλαος Γύζης)
Άκου τα σήμαντρα των εξοχικών εκκλησιών. Φτάνουν από πολύ μακριά από πολύ βαθιά. Απ’ τα χείλη των παιδιών απ’ την άγνοια των χελιδονιών απ’ τις άσπρες αυλές της Κυριακής απ’ τ’ αγιοκλήματα και τους περιστεριώνες των ταπεινών σπιτιών. Άκου τα σήμαντρα των εαρινών εκκλησιών. Είναι οι εκκλησίες που δε γνώρισαν τη σταύρωση και την ανάσταση.
Γνώρισαν μόνο τις εικόνες του Δωδεκαετούς που ‘χε μια μάνα τρυφερή που τον περίμενε τα βράδια στο κατώφλι έναν πατέρα ειρηνικό που ευώδιαζε χωράφι που ‘χε στα μάτια του το μήνυμα της επερχόμενης Μαγδαληνής.
Χριστέ μου τι θα ‘τανε η πορεία σου δίχως τη σμύρνα και το νάρδο στα σκονισμένα πόδια σου;
Κώστας Μόντης: «Μια εικόνα Παναγιάς κι ο Ιησούς»
Απ᾽ εκείνο το σφίξιμο στην αγκαλιά Της καταλαβαίνεις πως ξέρει πως θα Της τον πάρουμε απ᾽ εκείνο το βλέμμα που μας βλέπει καταλαβαίνεις πως ξέρει πως θα Της τον πάρουμε.
Μιχάλης Γκανάς: «Χριστός Ανέστη»(Από τη συλλογή «Μαύρα Λιθάρια»)
Είχαμε πάρει το μονοπάτι για το σπίτι θάλασσα ολούθε μπαμπακιά ο Απρίλης κι όσο χωνόμαστε μες στα πλατάνια τόσο σωπαίναν δε φυσούσε μόνο που με κοιτάζαν από μέσα μου νωπά τα μάτια της απ’ τα κεριά και σφύριζα θυμάμαι το Χριστός Ανέστη.Ο ουρανός που λίγο πριν αστροφορούσε σ’ άσπρο σεντόνι γύριζε και σε βρεγμένο. Δυο βήματα απ’ τη βρύση ο αδερφός της, έσταζε το βρακί και το παγούρι του ―Χριστός Ανέστη, πώς περνάς, τι να περνούσε κόντευε χρόνο πεθαμένος. Γύρισε να μας δει κι έφεξε ο τόπος σαν κάποιος να μας φωτογράφιζε τη νύχτα.
Δεν υπάρχουν σχόλια