Περασμένα μεγαλεία και θυμώντας τα να κλαις
Έχουμε αναφερθεί κι άλλες φορές στο Μιχάλη Αυλωνίτη. Αυτόν τον «παράξενο» συμπολίτη μας. Λατρεύει όλες τις παραλίες της Δυτικής Λευκάδας, αλλά περισσότερο το Γιαλό. Εκεί είναι το «σπίτι του». Όχι το δεύτερο, αλλά το πρώτο. Μερικά καλάμια, μια ομπρέλα για ίσκιο το καλοκαίρι, ένα αρκουδάκι. Στο Γιαλό ο Μιχάλης περνούσε όλο σχεδόν το καλοκαίρι. Αλλά και το χειμώνα ήταν τακτικός επισκέπτης σχεδόν κάθε Σαββατοκύριακο.
Μετά τους σεισμούς ο Μιχάλης τσεκάρισε όλες τις παραλίες του. Μας γνώρισε και αρκετές καινούργιες που γεννήθηκαν από τους σεισμούς. Στο Πόρτο Κατσίκι κατέβηκε και περπάτησε. Στους Εγκρεμνούς αγνάντεψε από ψηλά. Στο Γιαλό το ίδιο, δεν τα κατάφερε να προχωρήσει μέχρι την ακτή.
«Παρακολουθώ» μέρες το Μιχάλη στο facebook. Παρακολουθώ το βουβό του πόνο για το σπίτι του, την παραλία Γιαλό. Ανεβάζει φωτογραφίες … Έπειτα είναι και οι πολλοί φίλοι του από το εξωτερικό. Όλο και ρωτάνε τι γίνεται με το δρόμο. Ο Μιχάλης δεν έχει τι να απαντήσει.
Τι να πει άλλωστε; Όταν ακόμα οι σεισμοπαθείς μετά από δυο μήνες δεν έχουνε πάρει ένα ευρώ, ποιος μπορεί να μιλήσει για χρονοδιάγραμμα αποκατάστασης του δρόμου.
Καμαρώστε φωτογραφίες από το Γιαλό, το πρώτο, όχι το δεύτερο «σπίτι» του Μιχάλη που έχασε, άγνωστο για πόσο…
Δεν υπάρχουν σχόλια