Στον ναό της Ευαγγελίστριας Λευκάδας βρίσκεται αντίγραφο έργου του κορυφαίου Ισπανού ζωγράφου Diego Velazquez

Θανάσης Κουκόπουλος, Πηγή: www.kathimerini.gr

«Θα μου πείτε: «Πάλι Ελλάδα; Σκοπός είναι να ανακαλύψουμε και κανέναν άγνωστο εξωτικό προορισμό!». Όμως κάθε γωνιά της πατρίδας μας κρύβει κι από μία μικρή και ταυτόχρονα μεγαλειώδη έκπληξη.

Το νησί της Λευκάδας δεν θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση. Ποιος ξέρει ότι στην οροφή του –ορθόδοξου σημειωτέον– μητροπολιτικού ναού της Ευαγγελίστριας βρίσκεται αντίγραφο ενός έργου του κορυφαίου Ισπανού μπαρόκ ζωγράφου Diego Velazquez; Πρόκειται για τη «Στέψη της Παρθένου», έργο που ο Velazquez ζωγράφισε περί το 1643 για το προσευχητήριο της βασίλισσας.

Η Αγία Τριάδα στέφει την Παναγία με ένα ανθοστέφανο, ενώ κάτω από τη Θεοτόκο απεικονίζονται μικρά αγγελάκια, γνωστά ως ερωτιδείς. Οι κινήσεις των μορφών δεν είναι δραματικές και η όλη σύνθεση αποπνέει μια κλασικιστική γαλήνη και μεγαλοπρέπεια. Το αναπολώ πολύ συχνά. Θα μου πείτε: «Μα γιατί ολόκληρο ταξίδι μόνο για ένα ιδιαίτερο έργο ζωγραφικής;». Πέρα από το γεγονός ότι η Λευκάδα κρύβει και άλλους θησαυρούς, πιστεύω πως όποιος λατρεύει το ωραίο θα το τολμήσει.»

Το παραπάνω άρθρο έγινε αφορμή για την μικρή δική μας έρευνα:

O Ντιέγο Βελάθκεθ (Diego Rodríguez de Silva y Velázquez, Ντιέγο Ροδρίγκεθ ντε Σίλβα ι Βελάθκεθ), 5 Ιουνίου 1599 – 6 Αυγούστου 1660), ήταν ένας από τους σημαντικότερους Ισπανούς ζωγράφους της περιόδου του μπαρόκ, γνωστός κυρίως για τις προσωπογραφίες που φιλοτέχνησε ως καλλιτέχνης της αυλής του βασιλιά της Ισπανίας Φίλιππου Δ´. Αναγνωρίζεται σήμερα ως μία από τις κορυφαίες φυσιογνωμίες στην ιστορία της τέχνης, με σημαντική επίδραση στη ζωγραφική του 19ου αιώνα, ειδικότερα στο κίνημα του ιμπρεσιονισμού. Αρκετοί καλλιτέχνες της μοντέρνας τέχνης, όπως ο Πάμπλο Πικάσο ή ο Σαλβαδόρ Νταλί, απέδωσαν επίσης φόρο τιμής στον Ισπανό ζωγράφο, αναπαράγοντας ορισμένους από τους διασημότερους πίνακές του.

Ο Σπυρίδων Γαζής γεννήθηκε στις 2 Φεβρουαρίου 1835 στην Λευκάδα. Ήταν μαθητής του συντοπίτη του αγιογράφου Γ.Πατσαρά. Πήγε στη Ζάκυνθο και μαθήτευσε κοντά στον αγιογράφο Νίκα. Στα 1870 πήγε στην Ιταλία. Ο καλλιτεχνικός βίος χωρίζεται σε δυο φάσεις. Στη πρώτη βρίσκεται κάτω από την επιρροή των δασκάλων του ενώ στη δεύτερη μιμείται ολοκληρωτικά την ιταλική ζωγραφική. Τα έργα του δηλώνουν προσωπική και δημιουργική έμπνευση. Ανάγει σε σύστημα την αντιγραφή δυτικών προτύπων. Πέθανε το 1920.

Έργα του, όλα αγιογραφίες, υπάρχουν στις εκκλησίες: Αγίου Γεωργίου, Αγίων Αναργύρων, Αγίου Ιωάννη και Αγίου Δημητρίου Λευκάδος, Υπαπαντής Παξών, στην Κομπώτη και στον Αετό του Ξηρομέρου, στον ‘Αγιο Ιωαννη και στον Άγιο Νικόλαο Καστού, στην Αγία Παρασκευή Μεσολογγίου και στον Άγιο Χαράλαμπο Πρέβεζας.