HomeΕΛΙΞΗΡΙΑ ΜΝΗΜΗΣΤαξίδι στο χρόνο: «από την αλληλογραφία Βαλαωρίτη – Λασκαράτου»

Ταξίδι στο χρόνο: «από την αλληλογραφία Βαλαωρίτη – Λασκαράτου»

Τον εθνικό μας ποιητή Α. Βαλαωρίτη συνέδεε μακροχρόνια φιλία με τον Κεφαλλονίτη σατιρικό ποιητή Α. Λασκαράτο. Ο Α. Λασκαράτος, μεταξύ άλλων, ήταν και ο εκδότης της σατιρικής εφημερίδας Λύχνος, μέσα από την οποία καυτηρίαζε καταστάσεις και αντιλήψεις της εποχής. Ο Βαλαωρίτης ήταν συνδρομητής της εφημερίδας, ενώ συχνά του έστελνε και δικά του γραπτά προς δημοσίευση. Σε επιστολή του λοιπόν με ημ/νία 28 Νοεμβ. 1859, ο Βαλαωρίτης του στέλνει προς δημοσίευση ένα κείμενο που αναφέρεται στην περίοδο της επανάστασης του 1821. Συγκεκριμένα στην περίοδο που οι Έλληνες, με αρχηγό τον Οδυσσέα Ανδρούτσο, πολιορκούσαν τους Τούρκους, που είχαν οχυρωθεί στην Ακρόπολη και απειλούσαν να καταστρέψουν τα μάρμαρα του Παρθενώνα. Η επιστολή διασώζεται σε μελέτη του Η. Βουτιερίδη (τεύχος 820 του περιοδικού ΝΕΑ ΕΣΤΙΑ 1/9/1961).

«Εξύπνησαν κάποια παλληκάρια του Οδυσσέως πρωί πρωί και ρίχνοντας κατά τύχη το μάτι επάνω εις την Ακρόπολι, ροδοκόκκινη από το πρώτο γλυκοχάραμα έμειναν εκστατικά, βλέποντας τους Τούρκους επάνω εις τον Παρθενών και εργαζομένους με μεγάλη βία να χαλούν τα ωραία εκείνα μνημεία. Τόσο παράξενη και ακατανόητη τους εφάνη τέτοια ανωφελής βαρβαρότης, όπου έτρεξαν αμέσως να ειδοποιήσουν τον Οδυσσέα. Αφού ο στρατηγός εβεβαιώθηκε με τα μάτια του απόλυσε τρία τέσσαρα από τα παλληκάρια του να πλησιάσουν εις την Ακρόπολι και να ερωτήσουν τους Τούρκους διατί έδειχναν τέτοια αγριότητα με μάρμαρα, τα οποία δεν τους επροξενούσαν καμμιά βλάβη. Επέταξαν με μιας εκείνοι οι γενναίοι και ύστερα από λίγη ώρα έφεραν εις το στρατηγό την απόκρισι ότι οι Τούρκοι μη έχοντας άλλο μολύβι διά να χύσουν βόλια και ξανοίξαντες ότι μέσα εις εκείνα τα μάρμαρα ευρίσκετο τούτο το μέταλλο, χυμένο επίτηδες διά να δίδη δύναμι και σταθερότητα, είχαν αποφασίσει να προστρέξουνε εις εκείνο το χαλασμό διά να δυνηθούνε να εξακολουθήσουνε τον πόλεμο.

25

Τέτοια απόκρισι επροξένησε μεγάλη απελπισία εις τους Έλληνας και αφού εστοχάστηκαν τι να πράξουν διά να σώσουν από τον όλεθρον τα μνημεία του μεγαλείου των, όλοι με μια φωνή αποφάσισαν να μηνύσουν εις τους αποκλεισμένους να παύσουν την καταστροφή και ήσαν έτοιμοι να τους προμηθεύσουν όσο μολύβι τους εχρειάζετο διά την υπεράσπισί τους. Ούτω και εγένετο. Έστερξαν οι Τούρκοι και οι Έλληνες εξαγόρασαν με το αίμα τους, δίδοντες εις τους εχθρούς βόλια διά να τους σκοτώσουν, τα πολύτιμα εκείνα μάρμαρα, τα οποία ήσαν προωρισμένα να ζήσουν διά να ιδούν και πάλιν αναστημένο ολόγυρά τους εκείνο το έθνος, το οποίο από τόσους αιώνας εφαίνετο βυθισμένο εις λήθαργο».

Το περιστατικό διηγήθηκε, λίγα χρόνια αργότερα, το 1864, και ο Α. Ρίζος Ραγκαβής, στην κηδεία του αρχαιολόγου Κ. Πιττάκη, που είχε παρευρεθεί ο ίδιος στην πολιορκία. Ωστόσο, αμφισβητείται ιστορικά και θεωρείται ότι δεν συνέβη στην πραγματικότητα, αλλά ήταν αυθόρμητη σκέψη των Ελλήνων, όταν είδαν την καταστροφή των μαρμάρων. Αλλά και ως μύθευμα, δεν παύει να αναδεικνύει τη σημασία που είχαν τα αρχαία μνημεία για τους σκλαβωμένους Έλληνες.

Π.Κ.

Πηγές: Άπαντα Βαλαωρίτη ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΤΟΜΟΣ 3 σελ. 155 (Γ. Μέρμηγκας).
www logomnimon.wordpress.com

Προηγουμενο αρθρο
Έκθεση φωτογραφίας με θέμα τον Κάλαμο
Επομενο αρθρο
Ανακοίνωση Θανάση Καββαδά για την χρυσή Ολυμπιονίκη Έλεν Λουίς Μαρούλις

Δεν υπάρχουν σχόλια

Γράψτε το σχόλιό σας

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.