HomeΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ«Τα ποδήλατά μας, όπως τα όνειρά μας ξέρουν από ανηφοριές»

«Τα ποδήλατά μας, όπως τα όνειρά μας ξέρουν από ανηφοριές»

Παίρνω ένα ποδήλατο και φεύγω για τ’ αδύνατο
κρατάω στο χέρι το κλειδί
πιάνω το τιμόνι ο σφυγμός μου δυναμώνει
το έργο κάπου το `χω ξαναδεί

Ήμουν μικρό παιδάκι με καθαρή καρδιά
είχα τ’ όνειρό μου, το ποδήλατό μου
κι όλα έμοιαζαν σωστά
έγινα δεκάξι, κι όλα ήταν εντάξει
είχα μια ζωή μπροστά

Το ποδήλατό μου, ήταν πάντοτε δικό μου
και με πήγαινε πολύ μακριά
μέσα στη Σαχάρα, σαν την πιο βαθιά λαχτάρα
μ’ οδηγούσε πέρα απ’ τη χαρά

Και τώρα στον αγώνα, ξανά απ’ την αρχή
Φόρτσα στο πεντάλι, να `ρθουνε κι οι άλλοι
πάμε για ορθοπεταλιές
τα ποδήλατά μας, όπως τα όνειρά μας
ξέρουν από ανηφοριές

Από σήμερα και μέχρι τις 23 Αυγούστου, στην «ξέρα» του Ιβαριού (Λιμνοθάλασσα) της Λευκάδας, 7 μεγάλου μεγέθους έργα μεταλλοτεχνίας της Καίτης Ματαφιά – Χόρτη, κοσμούν την είσοδο της πόλης της Λευκάδας αλλά και όλου του νησιού, περικλείοντας ένα μεγάλο συμβολισμό και δίνοντας χρήσιμα μηνύματα.

«H σύνθεση των έργων έχει βασιστεί στη μεταμόρφωση του ποδήλατου. Τα ποδήλατα αν και είναι μιας πρωτόλειας μορφής “εργαλεία”, είναι ολοκληρωμένα μηχανήματα που εμπεριέχουν την έννοια της αυτονομίας και της ανεξαρτησίας. Με ένα ποδήλατο μπορείς να διασχίσεις όλο τον κόσμο, το ίδιο που μπορεί να κάνει κι ένας ερωδιός, μια μέλισσα, ένα παρυδάτιο πουλί…
Στις πιθανές ερωτήσεις “γιατί ποδήλατο” και “γιατί μεταλλοτεχνία”, το ποδήλατο είναι ένα μηχάνημα που έχει πολλές ζωές.Δεν μπορείς να το πετάξεις όταν πλέον θα έχει παλιώσει ως μεταφορικό μέσο. Πρέπει να του δώσεις μια ευκαιρία ακόμη…»

Όπως τονίζει η δημιουργός: «Παρατηρώντας τα δεκάδες ποδήλατα που κυκλοφορούν στην πόλη μού γεννήθηκε η ιδέα να φτιάξω κάποιο έργο με εξαρτήματα ενός ποδήλατου. Το πρώτο ποδήλατο που μετέτρεψα σε έργο ήταν το παλιό ποδήλατο του Βασίλη Κατωπόδη (Καλάκιας), και αναπαριστά μια γυναίκα, τη Ζωή-ποδήλατο (έχει και μεταφορική έννοια). Μετά από αυτό συγκέντρωνα ποδήλατα με σκοπό να φτιάξω κι άλλα έργα. Το δεύτερο ήταν η Πεταλούδα. Ένα δύσκολο έργο που στήθηκε επάνω σε ένα σπαστό ποδήλατο. Ακολούθησε η κατασκευή του μεγαλειώδους Ερωδιού. Αμέσως μετά το Παρυδάτιο πουλί, η Πεταλούδα στο ποδήλατο, η Πασχαλίτσα, η Μελισσούλα και έπεται συνέχεια…»

«Tα αναγνωρίσιμα όμως «μεταμορφωμένα» ποδήλατα της Καίτης Ματαφιά Χόρτη έρχονται να αφηγηθούν ήσυχα, στον πρώτο τους περίπατο, τη μικροϊστορία του φυσικού τοπίου της Λευκάδας. Στην αυτοσχέδια φυσική ξέρα της λιμνοθάλασσας να δώσουν φωνή στο σιωπηλό τοπίο, να υποδείξουν ιδεώδεις συνειρμούς φύσης-ανθρώπου, να διαμηνύσουν νόστους και επιστροφές σε δυνατές ευτοπίες, να υπενθυμίσουν οφειλόμενο σεβασμό – στην τέχνη και στην τέχνη να είσαι άνθρωπος…» Παρασκευή Κοψιδά-Βρεττού

Προηγουμενο αρθρο
«Η Αλίκη στη χώρα των ψαριών» την Τετάρτη στο Ανοιχτό Θέατρο Λευκάδας
Επομενο αρθρο
Έκθεση βιβλίου στο Νυδρί

Δεν υπάρχουν σχόλια

Γράψτε το σχόλιό σας

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.