HomeΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ - ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ - ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣΤο Μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου στους Σκάρους

Το Μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου στους Σκάρους

DSCN1348

«Ο Άγιος Γεώργιος στον Αλέξανδρο είναι ένα από τα μεγάλα μοναστήρια της κεντρικής Λευκάδας (Αη Γιάννης στο Μεγάλο Λειβάδι, Ασώματοι στη Βαυκερή, Κόκκινη Εκκλησιά στο Δημοσάρι). Είναι από τα ιστορικά μοναστήρια.

Σε σύγκριση με τον Άη Γιάννη και την Κόκκινη Εκκλησιά, είναι χτισμένος σε πρόβγαλμα. Μια ελαφρά εδαφική έξαρση στη δυτική πλευρά των Σκάρων, εκεί που ο δρόμος οδηγούσε στην κορυφή του βουνού και από κει θεάσαι όλο σχεδόν το λεκανοπέδιο της κεντρικής Λευκάδας, από τους Σφακιώτες ως την Εγκλουβή και το Νιοχώρι.

Το μοναστήρι είναι κοντά στα Κολυβάτα. Περιβάλλεται από μανδρότοιχο υψηλό 3-4 μέτρων. Η είσοδός του από τα δυτικά. Πριν μπεις βρίσκεσαι σ’ ένα πλάτωμα εκτάσεως στρέμματος, που περιζώνεται από αμυγδαλιές. Ήταν η πλατεία του μοναστηριού και ο εμπορικός του χώρος, όσο ήταν μια θρησκευτική και οικονομική οντότητα για την περιοχή. Και ήταν για αρκετούς αιώνες.

Αριστερά σου, στη ΒΔ γωνία, ο φούρνος και τα ζυμωτήρια. Έπονταν το μαγειρείο και ύστερα ένα πλάτωμα… Κάποιο υπόστεγο κολλημένο στον τοίχο του περιβόλου και ο λοιπός χώρος απλωσταριές που έλιαζαν τα αμύγδαλα, τα καρύδια, τις σταφίδες…

… Το καμπαναριό, είναι χτισμένο στο ύψος του Ιερού της βορεινής του Ναού πλευράς. Από τα ανώγεια των σπιτιών κατεβαίνουν ημικυκλικές σκάλες από καλοδουλεμένη πέτρα. Εκεί ήταν τα κελιά των μοναχών και των δοκίμων, πιθανόν δε και ο ξενώνας.

Δεξιά σου (όπως μπαίνεις) οι λινοί. Ακολουθούν αποθήκες και πατητήρια. Ακολουθεί το ηγουμενείο και ύστερα ο Ναός, που είναι ευρύχωρος και ψηλός. Έχει μήκος άνω των είκοσι (20) μέτρων και αποτελεί το κέντρο του χώρου.

DSCN1377

Στη νότια θύρα του Ναού υπάρχει πηγάδι μεγάλο και βαθύ, που το στόμιο του είναι από πέτρες βαθιά αυλακωμένες από τα σχοινιά. Το ηγουμενείο είναι ανώγειο με πρόσοψη προς το Ναό. Από κάτω (στο ισόγειο) αποθήκες για όλα τα χρειώδη των καλογήρων και των λοιπών που ζούσαν και εργάζονταν στο μοναστήρι.»*

“Το 1611 οι Ιερομόναχοι Ιωσαφάτ Φρεμεντίτης και Παφνούτιος Ρούμπης ωκοδόμησαν μικρόν Ναόν πλησίον του εν τη περιφερεία του χωρίου Αλεξάνδρου κειμένου δάσους των Σκάρων, ον ετίμησαν επ’ ονόματι του Αγίου Γεωργίου, αφιερώσαντες τούτω και τας περιουσίας των. Συγχρόνως, ανήγειραν παρ’ αυτόν και τινά κελλία, ίνα κατά τον υπόλοιπον χρόνον του βίου των ζήσουν εν τούτοις ως μοναχοί . Βραδύτερον, εις το προσωπικόν της Μονής προσετέθη και ο Ιερομόναχος Νεόφυτος Σέρβος.

Μετά μιαν πεντηκονταετίαν και ο Οθωμανός Αχμέτ Αγάς είχε παραχωρήσει στη Μονή ολόκληρον το εκ 1300 περίπου στρεμμάτων δάσος των Σκάρων, ούτινος ήτο ιδιοκτήτης.

Στα 1692 ο Ιερομόναχος Μεθόδιος Μολφέτος… αφιέρωσεν άπασαν την περιουσίαν του προς την Μονήν του Αγίου Γεωργίου εις Σκάρους, ενεκλείσθη εις ταύτη ως μοναχός. Προϊόντος του χρόνου, προσετίθεντο εις την Μονήν και νέα αφιερώματα εξ ακινήτων κτημάτων, ούτως ώστε, αυξηθέντων κατά πολύ των πόρων ταύτης, στα 1709 ηδυνήθη ο Ηγούμενος της Μονής Θεοφάνης Κολυβάς να μεγεθύνη τον Ναόν και τα κελλία ταύτης.

DSCN1371

Μέχρι του 1709 η εν λόγω Μονή διετήρει την επί του δάσους των Σκάρων κυριότητά της. Μεταξύ, όμως, των ετών 1709 και 1726 η ως άνω Μονή είχεν απολέσει την επί του δάσους των Σκάρων κυριότητά της.

Επίσης, εκ τινος διατάγματος του Μάρκου Αντωνίου Τρεβιζάν, Ανωτέρου Προνοητού Λευκάδος πληροφορούμεθα ότι στα 1748 η Ενετική Κυβέρνησις, θεωρούσα το δάσος των Σκάρων κτήμα του Δημοσίου, είχε διορίσει 60 δασοφύλακας, προς φύλαξιν του «σπουδαιοτάτου τούτου κεφαλαίου του Δημοσίου».

Τέλος, στα 1756 ό τότε Ανώτερος Προνοητής Λευκάδος Μαρίνος Μίνιο (Minio) εξέδωσε προκήρυξιν, δι’ ης απηγορεύετο η εν τω Δημοσίω δάσει των Σκάρων ξύλευσις, βοσκή και καλλιέργεια.

DSCN1375

Εν τω Αρχειοφυλακείω Λευκάδος υπάρχει βιβλίον της Μονής του Αγίου Γεωργίου εις Σκάρους, τιτλοφορούμενον ούτω: «Ββλίον, περιέχον τας Αφιερώσεις των Πατέρων εις την Μονήν Άγιος Γεώργιος εις τους Κάρους.

Η Μονή του Αγίου Γεωργίου εις Σκάρους είχεν οκτώ Μετόχια, ήτοι τον εν τη πόλει Λευκάδος Ναόν του Αγίου Βησαρίωνος… τον εν θέσει Σκάρους κείμενον Ναΐσκον της Υπεραγίας Θεοτόκου της Ευαγγελιστρίας, τον Ναΐσκον του Αγίου Ηλία προφήτου, τον Ναΐσκον της Υπεραγίας Θεοτόκου τα Εισόδια, τον εν θέσει Σωτήρα κείμενον Ναόν του Παντοκράτορος, τον εν θέσει Ακόνι κείμενον Ναόν της Υπεραγίας Θεοτόκου τα Εισόδια, τον εν θέσει Κατολικώ κείμενον Ναόν του Αγίου Νικολάου και το εν τη Περιφερεία του χωρίου Αλεξάνδρου και εν θέσει Νικιάνας Ασκητήριον των Αγίων Πατέρων.

DSCN1380

Εν τω Αρχειοφυλακείω Λευκάδος έχομεν εύρει και συγκριτικόν πίνακα περιουσιακών τινών στοιχείων της Μονής του Αγίου Γεωργίου εις Σκάρους των ετών 1727 και 1827, έχοντα ούτω:”

17271827
Γαίαι καλλιεργήσιμοι, πλην των αμπελώνων, στρέμματα 708 354
Αιγοπρόβατα 900 130
Κτήνη  30    2

**

«Με τις απαλλοτριώσεις του 1928 το μοναστήρι φτώχεψε. Ο χώρος του γέμιζε ως το 1964, όταν και ο τελευταίος ιερέας του χωριού και κατ’ ανάγκη ηγούμενος του μοναστηριού που το φρόντιζε, ο παπά Θοδωρής Φρεμεντίτης, πέθανε κα το χωριό άρχισε να εγκαταλείπεται για να μετοικήσει στη Νικιάνα…

DSCN1370

Ο κοινωνικός χαρακτήρας του μοναστηριού ήταν σημαντικός παράγοντας στη φήμη του. Στη γειτνίαση των δύο χωριών (Κολυβάτων – Αλεξάνδρου) ήταν ένα μελίσσι, που οι κάτοικοί τους ζούσαν στην κυψέλη του. Αφιέρωναν, πρόσφεραν, εργάζονταν για το μεγαλείο του. Λαμπρότερο από όλα ήταν το πανηγύρι του και γινόταν με την Κοινή σύμπραξη των κατοίκων της περιοχής και ήταν σημαντικό γεγονός. Την αίγλη την έδιναν και οι συγκυρίες, όπως η σύμπτωσή του με το Πάσχα, τον ερχομό της άνοιξης, τις συμβάσεις των τσομπάνηδων.

Η 23η Απριλίου παλιότερα ήταν βασική ημερομηνία για κάθε νέα σύμβαση και συμφωνία ακόμα και για τις αλλαγές του ιερατείου… Το μοναστήρι είχε και διέθετε τα απαραίτητα (σφαχτά, τυρί, κρασί) και μαζί με την Προσφορά των πιστών, που το κατάκλυζαν οικογενειακά, γίνονταν, όπως το θέλει η παράδοση και το θυμούνται οι παλιότεροι, εκεί στο χώρο του, μέσα και έξω από τον περίβολο, πάγκοινο πανηγύρι, που είχε απήχηση μεγάλη στο γύρω τόπο…»*

* «Άνθρωποι και Τόποι της πατρίδας μου» Σπύρου Π. Σούνδια, Αθήνα 1999
** «Ναοί και Μοναί της Λευκάδας» Κων/νος Μαχαιράς, 1957

Προηγουμενο αρθρο
Η Λευκάδα του ’80 σε άσπρο – μαύρο
Επομενο αρθρο
Έριξαν φόλες στον Αη Γιάννη και στην Αγία Μαρίνα

Δεν υπάρχουν σχόλια

Γράψτε το σχόλιό σας

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.