HomeΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣΤο Πέραμα της Λευκάδας και η οικογένεια Καραβία

Το Πέραμα της Λευκάδας και η οικογένεια Καραβία

Δημήτρης Χ. Παξινός*

Λειτουργούσε μέρα νύχτα. Με κρύο, με βροχή πάντα στην διάθεσή μας. Ήταν χειροκίνητο και για να φθάσει στην απέναντι μεριά χρειάζονταν γερά χέρια, για να τυλίξουν και να ξετυλίξουν το σύρμα. Χειριστής ήταν η οικογένεια Καραβία, που κατοικούσε σ’ ένα σπιτάκι από την πλευρά του Κάστρου. Αργά το βράδυ που τύχαινε να φθάσει από Αθήνα κάποιο αυτοκίνητο, κόρναρε και έβγαινε κάποιος από την οικογένεια Καραβία. Χωρίς παράπονο, χωρίς διαμαρτυρία για την εξυπηρέτηση ταξιδιωτών. Με προθυμία, αγουροξυπνημένοι ή όχι, έθεταν τις υπηρεσίες τους στην διάθεσή μας.

΄Ηταν πολυμελής η οικογένεια. Ο Γιώργος ή Μπαρμπάλας, η Βέρα, ο Χρήστος, ο Κώστας, η Λουκίας και ο βενιαμίν ο Αποστόλς. Μπρανέλοι γνήσιοι.

Η πιο γνωστή ήταν βέβαια η Βέρα, το καμάρι μας. Αυτή έπιανε το συρματόπλεγμα και νόμιζες ότι αμολάει καλούμπα. Είχε κάνει όμως και κάτι ποντίκια στα χέρια, που ούτε στα καλύτερα γυμναστήρια δεν θα τα αποκτούσες χωρίς «βιταμίνες». Πάντα με το χαμόγελο. Πάντα ωραία.

Πάντα ευσταλής ακόμα και τώρα! Πόσες ιστορίες δεν θάχει να διηγηθεί, παρότι πέρασαν τόσα χρόνια. Για κάποια αυτοκίνητα που είχαν πέσει στην θάλασσα από κακό υπολογισμό του οδηγού. Γιατί έπρεπε να φθάσει, όσο πιο κοντά στην άκρη, για να χωρέσουν κι’ άλλα αυτοκίνητα. Αν και με τα δύο ή τρία έφθαναν για να γεμίσει. Μέχρι που έγινε ηλεκτροκίνητο και όλα ήλθαν πολύ πιο χαλαρά για τους χειριστές.

Και μείς, οι πιτσιρικάδες, για να εντυπωσιάσουμε, ιδίως τις μέρες του Φεστιβάλ, και όχι μόνο, ανεβαίναμε ψηλά, στο πέραμα, και κάναμε βουτιές-κεφαλιές ή κοφινάτες, παρά τις φωνές του υπαλλήλου μήπως έλθουμε σ’ επαφή με τις βάρκες-βενζίνες που περνούσαν για την αμμουδιά.

Δεύτερος στην ιεραρχία της οικογένειας ήταν ο Γιώργος, ο και Μπαρμπάλας επονομαζόμενος. Γιατί δεν το ξέρω, δεν ενδιαφέρθηκα να πληροφορηθώ. Κακώς. Ο Μπαρμπάλας έπαιζε δεξιός οπισθοφύλακας, στον Λευκάτα, που ήταν και η ομάδα μου. Λίγο υπέρβαρος, τον θυμάμαι, να αγωνιά να φθάσει τον αντίπαλο επιθετικό, που πάντα ήταν πιο γρήγορος, ποτέ όμως δεν εγκατέλειπε την προσπάθεια.

Ο τρίτος της οικογένειας ο Χρήστος, ο Τσίνας, που ούτε γι αυτόν έμαθα πως κόλλησε το παρατσούκλι, έπαιζε στον Τηλυκράτη. Την αρχαιότερη ομάδα της Λευκάδας, που όταν έπαιζαν μεταξύ τους άδειαζε η πόλη. Όλοι στο γήπεδο. Ο Τσίνας προτίμησε την θέση του τερματοφύλακα, αντί να τρέχει σαν τον Μπαρμπάλα. Δεν γνωρίζω, αν και πόσο τον επηρέασε η θέση του αδελφού του και βάρυνε την απόφασή του. Τερματοφύλακας λοιπόν και έγινε ξακουστός στην πόλη και στα περίχωρά της για τις βουτιές-ψαράκι, που αποτολμούσε, ακόμη κι’ αν τη μπάλα πήγαινε έξω. Ο Χρήστος ήταν εκεί για να βουτήξει. Χωρίς αγωνία. Χαμογελαστός και σηκώνονταν για να εισπράξει το χειροκρότημα.

Τέταρτος ο Κώστας, ο Καπετάνιος, πιο κοντά στην ηλικία μου, που κολυμπούσε υπέροχα και είχε λάβει μέρος στους κολυμβητικούς αγώνες, που είχαν διοργανωθεί στην παραλία κάποιες φορές. Πρωταγωνιστές επίσης στους αγώνες αυτούς ο Θόδωρος Καλλίστρατος, ο Τάσος Μουτρούκαλης, ο Έκτορας, ένας είναι ο Έκτορας. Έφυγε από μικρός για τα καράβια, έχει δύο εξαίρετα παιδιά και τον ακολουθεί κι’ αυτόν το παρατσούκλι Τσίνας.

Πέμπτη η Λουκία, κι’ αυτή πολύ καλή κολυμβήτρια. Δεν ξέρω περισσότερα.

Εικονίζονται: Νο (1). Χρήστος Φωτεινός, Νο (2). Χρήστος Καραβίας, Νο (3) Απόστολος Καραβίας, Νο (4) Νίκος Καραβίας

Έσχατος που έχει γίνει πρώτος ο Αποστόλς, ο κλασσικός Μπρανέλος που συμμετέχει πάντα τις Απόκριες με άρμα, διεκδικών τα πρωτεία. Από κοινού με τον μπατζανάκη του τον Λάμπρο κι’ όλη την ευρύτερη οικογένεια να συμμετέχει σ’ όλη την διαδρομή. Ο καθένας να κρατάει κάτι για να δείξει την παρουσία του. Είναι φαίνεται κανόνας που έχει επιβληθεί και κανείς δεν παρακούει. Αρχηγοί ο Απόστολης και ο Λάμπρος σαν Ρωμαίοι ύπατοι. Και δραστήριος ο Αποστόλς με τα καλλιτεχνικά – πολιτιστικά δρώμενα της Λευκάδος και Πρόεδρος του Μουσικοφιλολογικού Ομίλου «Ορφέας». Γιατί είναι μεγάλη ψυχή.

Οικογένεια Καραβία ή Τσίνα. Μια υπέροχη οικογένεια της Λευκάδας, με πολυτάλαντη προσφορά και άξια κάθε επαίνου.

Αθήνα, 14 Οκτωβρίου 2019
Δημήτρης Χ. Παξινός

*Πρώην πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών

Σχετικά άρθρα:
Τότε και τώρα
Μια Βέρα σ’ ένα πέραμα, μια εποχή, σ’ έναν τόπο
Μια φωτογραφική διαδρομή στο Πέραμα της Λευκάδας

Προηγουμενο αρθρο
Νίκη Λευκάδας: Διακρίσεις για τα κορίτσια της Ακαδημίας μας
Επομενο αρθρο
Η διημερίδα της Πρωτοβουλίας Πολιτών Λευκάδας ενάντια στις Εξορύξεις Υδρογονανθράκων

Δεν υπάρχουν σχόλια

Γράψτε το σχόλιό σας

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.